Aktualizacja wulkanu Krakatau: Dlaczego wciąż jest niebezpieczna

$config[ads_kvadrat] not found

Prawdopodobnie najpotężniejszy wybuch wulkanu w dziejach ludzkości! [Atlantyda]

Prawdopodobnie najpotężniejszy wybuch wulkanu w dziejach ludzkości! [Atlantyda]

Spisu treści:

Anonim

22 grudnia o godzinie 9:03 czas lokalny, 64-hektarowy fragment wulkanu Anak Krakatau w Indonezji wślizgnął się do oceanu po wybuchu. To osuwisko spowodowało tsunami, które nawiedziło przybrzeżne regiony Jawy i Sumatry, zabijając co najmniej 426 osób i raniąc 7,202.

Dane satelitarne i zdjęcia helikopterów wykonane 23 grudnia potwierdziły, że część południowo-zachodniego sektora wulkanu zawaliła się w morzu. W raporcie z 29 grudnia Indonezyjskie Centrum Wulkanologii i Łagodzenia Zagrożeń Geologicznych powiedział, że wysokość Anak Krakatau wzrosła z 338 metrów (1108 stóp) nad poziomem morza do 110 metrów (360 stóp).

Ja i moi koledzy opublikowaliśmy w 2012 r. Badanie dotyczące zagrożeń, jakie stwarza ta witryna, i stwierdziliśmy, że chociaż bardzo trudno było przewidzieć, czy i kiedy Anak Krakatau częściowo się załamie, właściwości fal wytwarzanych przez takie zdarzenie nie były całkowicie nieprzewidywalne.

Wyzwolone osuwisko

Chociaż większość tsunami ma pochodzenie sejsmiczne (na przykład Sumatra, Indonezja, jedna w 2004 r. I na Tohoku, Japonia w 2011 r.), Mogą one być również wywoływane przez zjawiska związane z dużymi erupcjami wulkanicznymi.

Tsunami wywołane przez wulkany mogą być wywołane eksplozjami okrętów podwodnych lub dużymi przepływami piroklastycznymi - gorącą mieszanką gazów wulkanicznych, popiołu i bloków przemieszczających się z prędkością kilkudziesięciu mil na godzinę - jeśli wejdą do zbiornika wodnego. Inną przyczyną jest powstanie dużego krateru w wyniku zawalenia się dachu komory magmowej - dużego zbiornika częściowo stopionej skały pod powierzchnią Ziemi - po wybuchu.

W Anak Krakatau duża, szybko ślizgająca się masa, która uderzyła w wodę, doprowadziła do tsunami. Tego typu zdarzenia są zwykle trudne do przewidzenia, ponieważ większość masy przesuwnej znajduje się poniżej poziomu wody.

Te wulkaniczne osuwiska mogą prowadzić do poważnych tsunami. Tsunami wywołane osuwiskami podobne do tych, które miały miejsce w Anak Krakatau, miały miejsce w grudniu 2002 r., Kiedy 17 milionów metrów sześciennych (600 milionów stóp sześciennych) materiału wulkanicznego z wulkanu Stromboli we Włoszech wywołało falę o wysokości 8 metrów. Niedawno, w czerwcu 2017 r., 100-metrowa fala została wywołana przez osuwisko o powierzchni 45 milionów metrów sześciennych (1,6 miliarda stóp sześciennych) w Fiordu Karrat na Grenlandii, powodując nagły przypływ wody morskiej, który spustoszył i zabił cztery osoby w wiosce rybackiej Nuugaatsiaq znajdującej się około 20 km od upadku.

Te dwie tsunami miały niewiele ofiar śmiertelnych, ponieważ miały miejsce w stosunkowo odizolowanych miejscach (fiord Karrat) lub w okresie braku aktywności turystycznej (Stromboli). Oczywiście nie miało to miejsca w Anak Krakatau 22 grudnia.

Dziecko Krakatau

Ta część świata jest doświadczona w niszczycielskich wulkanach. W dniach 26-28 sierpnia 1883 r. Wulkan Krakatau doświadczył jednej z największych erupcji wulkanicznych w historii ludzkości, generując 15-metrowe (50 stóp) fale tsunami i powodując ponad 35 000 ofiar śmiertelnych wzdłuż wybrzeży Cieśniny Sunda w Indonezji.

Prawie 45 lat po tej kataklizmowej erupcji w 1883 r. Anak Krakatau („Dziecko Krakatau” w Indonezji) wynurzył się z morza w tym samym miejscu, co dawny Krakatau, i wyrósł na około 338 metrów (1,108 stopy), a jego maksymalna wysokość wzrosła w grudniu 22, 2018.

Wiele tsunami powstało podczas wybuchu w 1883 roku. Sposób ich generowania jest nadal przedmiotem dyskusji wulkanologów, ponieważ kilka procesów wulkanicznych mogło działać kolejno lub razem.

Pracowałem nad tym problemem w 2011 roku z moimi kolegami Raphaëlem Paris i Karimem Kelfounem z Université Clermont Auvergne we Francji oraz Budianto Ontowirjo z Tanri Abeng University w Indonezji. Jednak krótki czas pozostały w moim stażu podoktorskim skłonił mnie do zmiany kierunku z XIX-wiecznej eksplozji, aby skupić się na Anak Krakatau. W 2012 r. Opublikowaliśmy artykuł zatytułowany „Zagrożenie tsunami związane z upadkiem flanki wulkanu Anak Krakatau, cieśnina Sunda, Indonezja”.

Badanie rozpoczęło się od obserwacji, że Anak Krakatau został częściowo zbudowany na stromej ścianie krateru w wyniku wybuchu Krakatau w 1883 roku. W związku z tym zadaliśmy sobie pytanie: „Co się stanie, jeśli część tego wulkanu zapadnie się w morze?” Aby rozwiązać ten problem, symulowaliśmy numerycznie nagłą destabilizację w kierunku południowo-zachodnim dużej części wulkanu Anak Krakatau, a następnie formację i propagację tsunami. Pokazaliśmy wyniki dotyczące czasu przybycia i amplitudy wytwarzanych fal, zarówno w cieśninie Sunda, jak i na wybrzeżu Jawy i Sumatry.

Podczas modelowania tsunami wywołanych osuwiskami, należy przyjąć kilka założeń dotyczących objętości i kształtu osuwiska, sposobu jego zapadania się (w jednym przypadku w kilku niepowodzeniach) lub sposobu jego propagacji. W tym badaniu przewidzieliśmy nieco „najgorszy scenariusz” o objętości 0,28 kilometra sześciennego zawalonego materiału wulkanicznego - odpowiednik około 270 budynków Empire State.

Przewidywaliśmy, że na wszystkie wybrzeża wokół cieśniny Sunda mogą potencjalnie wpłynąć fale przekraczające 1 metr mniej niż 1 godzinę po zdarzeniu. Niestety, wydaje się, że nasze odkrycia nie były tak dalekie od tego, co wydarzyło się 22 grudnia: Obserwowany czas przybycia i amplituda fal był w zakresie naszej symulacji, a oceanograf Stephan Grilli i współpracownicy oszacowali, że 0,2 kilometra sześciennego ziemi faktycznie upadł.

Odkąd nastąpiło osunięcie się ziemi, nastąpiły ciągłe erupcje Surtseyan. Obejmują one wybuchowe interakcje między magmą wulkanu a otaczającą wodą, która zmienia kształt Anak Krakatau, gdy nadal powoli przesuwa się na południowy zachód.

Indonezja pozostaje w pogotowiu, ponieważ urzędnicy ostrzegają przed potencjalnie większą liczbą tsunami. Kiedy ludzie czekają, warto powrócić do badań, w których analizowano potencjalne zagrożenia powodowane przez wulkany.

Ten artykuł został pierwotnie opublikowany w The Conversation przez Thomasa Giachetti. Przeczytaj oryginalny artykuł tutaj.

$config[ads_kvadrat] not found