Twój trawnik ma brudną tajemnicę: nie jest tak „zielony”, jak myślisz

Bujny, zielony trawnik stał się symbolem miejskiego statusu obfitości i sukcesu. Ludzie nie mogą tego mieć dość - są świece poświęcone zapachowi świeżo ściętej trawy. Nadszedł jednak czas, aby zresetować naszą XVIII-wieczną perspektywę trawników na coś bardziej przyjaznego środowisku.

Profesor Maria Ignatieva z University of Western Australia i Marcus Hedblom ze Szwedzkiego Uniwersytetu Nauk Rolniczych wyjaśniają w tym tygodniu artykuł w czasopiśmie Nauka to, jak perfekcyjne zielone trawniki, których ludzie nauczyli się kochać, nie są zrównoważonymi inwestycjami dla środowiska.

„Ludzie kochają swoje trawniki” - mówi Maria Ignatieva w wywiadzie dla The Magazyn naukowy podcast o badaniach. „Uważają, że zapewnia on wiele usług”. Życiorys trawnika brzmi obiecująco: może wytwarzać tlen, sekwestrować węgiel, zmniejszać erozję gleby i spływ wody oraz zwiększać infiltrację wody (proces powrotu wody do gleby w ziemi). Ekologiczny, posiadanie trawnika z pewnością bije kawałek betonu, ale cena, jaką płacimy za utrzymanie trawników, wskazuje, że może powinniśmy wycofać te prawa do przechwałek.

Jak odkryje każdy ambitny właściciel domu, trawniki muszą być cały czas koszone. Kosiarki trawią gaz podczas emitowania zanieczyszczeń, a intensywne stosowanie nawozów, pestycydów lub herbicydów zanieczyszcza wody gruntowe. Trawniki same chugują wodę, pochłaniając 75 procent zużycia wody w gospodarstwach domowych w suchszych częściach USA.

„To w rzeczywistości największa nawadniana uprawa nieżywnościowa” - mówi Ignatieva. Łącznie trawniki pokrywają 23 procent przestrzeni miejskiej na całym świecie, obszar większy niż Anglia i Hiszpania łącznie.

„Pozytywny wpływ sekwestracji dwutlenku węgla jest bardzo miły dla śladu węglowego, ale w rzeczywistości stwierdziliśmy, że jest on negowany przez zarządzanie gazami cieplarnianymi”, mówi Ignatieva. Innymi słowy, w samym procesie pielęgnacji trawników przeważają korzyści płynące z kształtu ekosystemu.

A ekosystem tradycyjnych trawników w najbliższym czasie nie przynosi żadnych nagród związanych z bioróżnorodnością. Trawniki są napędzane przez estetykę jednolitej jednolitości (i wybrednego sąsiada, którego niepokalany dziedziniec przypomina dokładnie, ile należy wyciąć trawę). Z około 12 000 gatunków traw używamy tych samych kombinacji od 4 do 5 gatunków i uważamy pozostałe chwasty. Ponadto trawa trawnikowa często staje się inwazyjna, zakłócając lokalne ekosystemy i niszcząc bioróżnorodność. Zielona przestrzeń nie ogranicza się tylko do trawy - na przykład Kalifornijczycy mogą preferować sukulenty odporne na suszę.

Ignatieva nie jest całkowicie przeciwna trawnikowi, ale podkreśla, że ​​mamy wiele innych opcji. Gładka, mieszana estetyka trawnika jest efektem wysokich symboli statusu człowieka wyginającego władzę nad naturą, jak widać w pałacu wersalskim poza Paryżem iw wiktoriańskiej Anglii. Trawniki o wysokich wymaganiach konserwacyjnych weszły do ​​współczesności, ale badania z Wielkiej Brytanii i Szwecji pokazują, że ludzie chcą bardziej zróżnicowanych terenów zielonych.

Anglia, Szwecja i Francja są pionierskimi wysiłkami zmierzającymi do zmiany mentalności trawników i zwiększenia bioróżnorodności, ale jak dotąd Niemcy są najbardziej postępową filozofią trawników. W berlińskim parku Gleisdreick i parku przyrody Südgelände kieszenie trawnika pozostawiono „dzikie” jako spontaniczna roślinność.

Ignatieva postrzega edukację jako pierwszy krok do powszechnej reformy trawników.

„Edukacja różnych poziomów od planistów i polityków jest ważna, ponieważ wszyscy mówią o zrównoważonym rozwoju i bioróżnorodności”, mówi Ignatiev.

„To banalne słowa, ale właściwie nikt nie wie, o co w tym wszystkim chodzi i jak to osiągnąć”. Ignatieva, narażając się na rzeczywiste efekty trawników i widząc możliwości, jakie mogą być, ma nadzieję, że środki masowego przekazu mogą pomóc pchać mieszkańców miast rozważyć: „Jak pozwolić naturze na sąsiedztwo naszych domów. Jak zobaczyć naturę, a nie trawnik, prawdziwą naturę. ”