Neandertalczycy wymarli, ponieważ byli inteligentni, smutni i samotni - tak jak Ty

Nasze obecne rozumienie neandertalczyków, gatunków, z którymi dzieliliśmy rodzaj homo, to, że byli bardzo inteligentni. To zrozumienie pochodzi ze skamieniałych dowodów, że mają większe mózgi niż nowoczesne Homo sapiens - to byłoby my - posiadać. Istnieją również dowody archeologiczne Homo neanderthalensis nauczył wczesnych ludzi, jak używać narzędzi. Tak więc człowiekowi z małymi mózgami można wybaczyć, że się zastanawia, dlaczego Neandertalczycy wymarli, podczas gdy ich dziwni, mali ewolucyjni kuzyni przeżyli? Naukowcy nie mają jeszcze ostatecznej odpowiedzi na tę zagadkę, ale najnowsze teorie są fascynujące.

Na początek neandertalczycy byli samotnikami. Jak pamiętał Yuval Noah Harari, człowiek nie może się równać z szympansami, ale 1000 ludzi może łatwo pokonać 1000 szympansów. Dzieje się tak, ponieważ szympansy nie instynktownie tworzą duże, zorganizowane grupy i ludzi. Neandertalczycy wydzielają więcej szympansów, tworząc małe, zazwyczaj rodzinne grupy. Ludzie tworzyli wioski. To pozwoliło ludziom zaangażować się w specjalistyczną pracę na znacznie większą skalę niż neandertalczycy. Niektórzy ludzie uprawiali plony, niektórzy ludzie wychowywali dzieci, niektórzy ludzie tworzyli imprezy najeźdźcze, a niektórzy ludzie polowali. Neandertalczycy po prostu poszli dookoła. I gdy byli, byli w niebezpieczeństwie. Istnieją skamieniałe dowody na to, że ludzie zabijają i jedzą neandertalczyków jak zwierzęta. Chociaż zostało to zakwestionowane jako główna przyczyna wymierania neandertalczyków (głównie dlatego, że nie ustaliliśmy terminów migracji ludzi), prawdopodobnie nie zwiększyło to przeżywalności gatunków.

Neandertalczycy również wydają się mieć interesującą sytuację godową. Uważa się, że samice neandertalczyków podróżowałyby z grupy do grupy i kojarzyły się, podczas gdy mężczyźni i dzieci zazwyczaj byliby zakorzenieni w jednym miejscu. Po epokach lodowcowych grupy stały się coraz bardziej rozproszone, ponieważ niektóre grupy nie przetrwały. To sprawiło, że podróże były jeszcze trudniejsze dla kobiet i jeszcze bardziej zmniejszyły szanse na przeżycie, i prawdopodobnie znacznie bardziej zmniejszyły ich różnorodność genetyczną. Ostatnie badania genomiczne wykazały prawdziwość tego drugiego przypuszczenia, pokazując, że rodzice sekwencjonowanego okazu byli prawdopodobnie pół rodzeństwem, i że „chów wsobny był typowy wśród niedawnych przodków danej osoby”. Chów wsobny w tak wysokim tempie może sprawić, że gatunek będzie bardzo delikatny i skłonny do poddania się jednemu z wielu zagrożeń.

Inną możliwością jest to, że neandertalczycy nie wymarli. Zamiast tego zostali wchłonięci przez ludzką linię. Prawdopodobnie już słyszeliście, że od 1,5 do 2,1% DNA u ludzi spoza Afryki pochodzi od neandertalczyków, ale ostatnie zmiany w ludzkiej / neandertalskiej linii godowej sugerują, że krzyżowanie trwało znacznie dłużej niż wcześniej sądzono. Zamiast wyeliminować, mogliśmy się po prostu połączyć.

Są też inne, nie-mainstreamowe pomysły warte rozważenia. Może neandertalczycy byli na przykład zbyt inteligentni i nie byli w stanie stawić czoła wyzwaniom związanym z posiadaniem tak potężnego mózgu. DNA neandertalczyka wiąże się z ryzykiem depresji u współczesnych ludzi, a także podatnością na uzależnienie od nikotyny, dobrze znanym wskaźnikiem schizofrenii (choć jest to dzikie spekulacje - brak wyraźnego związku między zawartością genu neandertalskiego a występowaniem objawów schizofrenicznych, zgodnie z moją wiedzą). Może się zdarzyć, że gdy mózg stanie się bardzo duży, wyzwania związane z kontrolowaniem tego mózgu stają się wykładniczo większe, ponieważ nawet najmniejsze wariacje stają się coraz większe. Nie wspominając o tym, że potencjalnie przesadzone emocje mogą stać się przytłaczające, aby sobie z nimi poradzić, jak na przykład sporadyczne złe samopoczucie.

Niezależnie od przypadku, ludzie przetrwali do dnia dzisiejszego, a neandertalczycy tego nie zrobili, wskazując, teoretycznie, że jesteśmy lepiej przystosowanymi gatunkami - przynajmniej do starożytnego świata. Jednak zaledwie 195 000 lat istnienia naszego gatunku jest niewielkim ułamkiem nawet linii naczelnych, więc nasza siła przetrwania nie została jeszcze zbadana. To, czy jesteśmy dobrze przystosowani do nowoczesnej, przemysłowej planety, dopiero się pojawi!