Jeremih's Late Nights Are Tamer Te Days

Każdy ma swoją trójkę - złotą kombinację rzeczy, które utrzymują je na dobrej drodze, i decydują się na życie warte życia. Dla Jeremiha ścieżką najmniejszego oporu jest „Netflix, chwast i Patron”. Wszystko, czego potrzebuje, aby wywołać to doświadczenie - jak zwykle życie - to migotliwy syntezator, pogrążający od 2 do 3 akordów, kilka nut do wyboru, pasujących do jak najwięcej słów i automat perkusyjny 808 uderzający w około 110 uderzeń na minutę. Czapki wibrują jak serce preteen boya walczącego o zastój po ustawieniu walizki Mountain Dew, a najlżejsze możliwe zatrzaski przypominają nam, gdzie jest rytm.

Potrzeba było ponad trzech lat, by piosenkarz / autor tekstów z Chicago R&B, Jeremih, zdecydował się na swoją tezę muzyczną i skomponował płytę - wydany przez LP niespodziankę - wydany przez Def Jam Późne noce - złożyć sprawę. W ten sposób znalazł sposób, aby połączyć kropki między kilkoma niezależnymi hitami - przede wszystkim przebój Hot 100 „Don't Tell Em” z zeszłego roku oraz mniej wszechobecny, ale doskonalszy „Planez” - i dostarczyć płyta, która nie brzmi tak, jakby była lepsza, mogłaby wyjść rok lub trzy wcześniej niż to miało miejsce, jak wiele długo zwlekanych albumów hip-hopowych.

Ale w jakiś sposób, po przejściu przez całą godzinę, nie można pomóc, ale czuć, że Jeremih był zdolny do czegoś więcej niż ten finał Późne noce wersja robocza. Tendencja albumu do tego, by nigdy nie oddalać się zbytnio od opisanych powyżej elementów, w ostatecznym rozrachunku wydaje się wskazywać na wybór bezpiecznego grania, a nie skoordynowane wysiłki na rzecz usprawnienia projektu.

To miłe, że Jeremih starał się nie poddawać trendom w tym utworze z tego albumu, ale jest zdolny do bardziej zaradnych, śmiałych ruchów, niż większość tego albumu doprowadziłoby was do wiary. Jego mixtape na 2012 rok Późne noce z Jeremih Znalazł wokalistę kultywującego surowy, nastrojowy dźwięk R&B, który brzmiał wyraźnie wyprzedzając swój czas, demonstrując rzadki prezent dla oszczędnego pisania piosenek i subtelnego frazowania wokalnego, że jego dwa pierwsze bardziej anonimowe, późne albumy z zadłużeniem 00s-R & B były sporadycznie zdradzane.

Utwory z nowego albumu - słoneczna dusza „oui” i reggae-grazing powolnego dżemu „Drank”, na przykład - wykorzystują bujną, wypatroszoną produkcję i bez wysiłku melodie, które sprawiły, że jego taśma 2012 była przyjemnie melodyjna i cicho nieortodoksyjna. Inni, jak „Planez” i współpraca „Ty niecierpliwi” Ty Dolla $, postulują nowy, lepiej naoliwiony dźwięk Jeremiha, mniej nieprzewidywalny, ale równie ambitny jak oryginał Późne noce taśma. Powraca jednak w miarę jak nowy album kontynuuje: Gdzieś pośrodku lub bezpośrednio po Migosie - z „Giv No Fuks” - który podkreśla stylistyczną płaszczyznę Quavo i Busta Rhymes - jego dźwięk zaczyna się stabilizować i na jego niekorzyść. Premiera pułapki „Przyszłość”, która ukazała się w zeszłym miesiącu, ostrzegła nas przed tym, co może nam pomóc Późne noce, a środek działa z grubsza w tym duchu. „Don't Tell Em” przerywa nudę - jeśli nie słyszałeś tej piosenki przez cały czas radości dzięki hip-hopowemu radiu - ale po niej, zatrzaskowe zatrzaskowe „Woosah” (poza atrakcyjna Twista coda) wygląda jak niepożądany środek znieczulający. Jest to domyślny tryb Jeremiha, wyjaśniony po raz pierwszy.

Przeważnie Jeremihowi udało się wydać album, który trudno z całą pewnością nie spodobać się temu nowemu Późne noce - to znaczy, chyba że nieokrzesana treść liryczna cię dręczy. Ale z perspektywy muzycznej większość z nich jest po prostu nieoficjalna. Kiedy pojawi się akustyczny bliżej „Paradise”, noszący Jeremih-do-Biało-album-akustyczną balladę, z ulgą tak i oszołomiony „nie, że album ciągnie cię między destylacją w jedno uczucie liminalne - coś w rodzaju zmęczonej rezygnacji - jak buduje Jeremih w ostatecznym triumfalnym chorale albumu: „Tak cholernie zmarnowane, takie cholernie wysokie / To niesamowite, że to zrobiliśmy / Zabierzemy to przez niebo”.