Nazwy kodowe to świetna gra planszowa, która jest grą w karty i powinieneś ją zagrać

Jeśli jest jedna rzecz, którą musisz wiedzieć o nazwach kodowych, to jest fantastyczna gra towarzyska. Udany moment w Codenames pozwala uchwycić to, co wyobrażamy sobie, że czujesz się jakbyś upadł na trzy kaczki jednym strzałem, przepłynął szkołę ryb i skończył z trio sushi na końcu trójzębu. Ale jest to nawet lepsze niż jedno z tych działań, ponieważ sukcesy w Codenames to sprawa zespołowa i dobrze jest mieć przyjaciół.

Kto powinien to zagrać? Nazwy kodowe wygrały z Odwrotność biuro, współlokatorzy ze starych college'ów, mamusi i 84-letni dziadkowie Marynarki Wojennej. Jeśli lubisz łamigłówki z synapsami, komunikację i dowcip - wszystkie obiektywnie dobre rzeczy - istnieje szansa na to, że nazwy kodowe również cię przyciągną.

Jak to działa?

W nazwach kodowych układasz siatkę 25 słów - w izolacji, nie zaskakujących słów, takich jak „Jowisz” lub „ninja” lub „czapka”, choć wkrótce się na ciebie zwrócą. (A gdybyś chciał, żeby gra stała się ponura, kilku Redditorów sugeruje, że możesz nawet odkurzyć swoje rzeczowniki kart przeciwko ludzkości. Naprawdę nie ma znaczenia, jakie są te słowa, szczerze mówiąc.)

Tłum i Codenames najlepiej grać w tłumie, jest podzielony na środku. Dwaj wybrani z obu stron stają się szpiegami. Szkoda im, bo właśnie wyruszają w podróż przez progi językowe i nikt nie będzie w stanie rzucić obrońcy życia. Istotą gry jest to, że: siatka klawiszy informuje szpiegów, które karty należą do nich, i musi podawać wskazówkę - jedno wypowiedziane słowo - oraz liczbę kart słów, do których ta wskazówka się odnosi. Jeśli dwa z twoich słów to na przykład „pochodnia” i „dzwonek”, możesz powiedzieć „dwa olimpijskie”.

Oto zabawny kawałek - teraz oglądasz, jak twoja drużyna zmaga się z rozplątywaniem piłki słów, które właśnie zawiązałeś. Codenames jest jedną z niewielu gier, które wywołują koleżeństwo lub przynajmniej współczucie między przeciwnikami, ponieważ obaj spymasterzy mają poczucie bezradności, gdy piłka słowa jest w rękach zespołu.

To wydaje się w porządku, ale co sprawia, że ​​jest tak świetny?

Zabójca. Zobacz, czy twój zespół próbuje przeciąć węzeł, a plasterki są błędne - ponieważ są głupi, jeśli jesteś szpiegiem; lub wskazówka mistrza szpiegowskiego była głupia, ponieważ jesteś drużyną i jak mogłeś dać „Olimpijskie”, gdy Grecja była również na stole * - mogą dotknąć niewłaściwej karty. Ta karta może być kartą przeciwnika (cel dla drugiej strony!), Neutralnym (tura się kończy, hoss) lub zabójcą: Gra się skończyła, człowieku, gra się skończyła.

Ale nie martw się. Nazwy kodowe, gdy już to zrozumiesz, są szybkie. Można go również odtwarzać w praktycznie nieskończonej skali: biorąc pod uwagę 200 dwustronnych kart słownych, 25-kartową siatkę, 40 obrotowych kart-kluczy, oznacza to, jak obliczono Geek w grze planszowej, 3,77 x 10 ^ 66 permutacji. Aby to ująć z perspektywy, jeśli grałeś w 15-minutowe gry z kodami od czasu wybuchu Wielkiego Wybuchu, przeszedłbyś tylko około 4,83 x 10 ^ 14 rund.

Co nie lubisz

Nic poza kilkoma drobnymi problemami: nie jest to tak naprawdę gra super konkurencyjna, więc jeśli to jest to, co lubi twoja ekipa, omijaj. Stworzyłoby to solidny teleturniej, ale trzeba odizolować szpiega, aby uniknąć wszelkiego rodzaju komunikatów, nieumyślnych lub innych.

Jest też szpiegiem twardy. Czech Games zawiera zegar piaskowy, jeśli uważasz, że szpieg zajmuje zbyt dużo czasu, ale stało się czymś w rodzaju reguły domowej, że nie możesz go odwrócić, dopóki sam nie będziesz służył jako szpieg. Noś tę odznakę z dumą.

* Zawsze patrz na całą kartę klucza! To bardzo kuszące, aby skupić się tylko na kartach, ale mrugający szpieg kończy zabijać jego drużynę.