Krótka historia psów w czasie wojny

W nowym letnim ruchu Max, amerykański wojskowy pies (imieniem Max) wraca z wycieczki po Afganistanie, gdzie jego przewodnik Kyle został zabity na polu bitwy. Belgijski malinois dotknięty PTSD jest adoptowany przez rodzinę Kyle'a, w tym jego młodszego brata Justina, który tworzy szczególną więź z psem. Dwie pomagają sobie nawzajem, dorastają i leczą się, a także kilka innych rzeczy. Na koniec ludzie czują się lepiej, ale Kyle nie żyje.

Odłóżmy na bok fabuły, Max to postać, która wydawałaby się realistyczna dla ludzi urodzonych tysiące lat temu. Psy od dawna wspierają aktorów w teatrach wojennych. Kły pozostają lepsze niż nawet roboty do walki, ochrony, przekazywania łączności, zwiadu i śledzenia min. Oto krótka historia Canis lupus familiaris w wojnie.

Połowa VII wieku pne

Jednym z najstarszych udokumentowanych przypadków wykorzystywania psów w bitwach była wojna grecka między Efezjanami a Magnezjanami na Maeander. Gdy obie armie maszerowały ku sobie, by spotkać się na polu bitwy, jeździec mangensowski wypuścił psy i pozwolił im wpaść na szeregi wroga, po czym nastąpił atak włóczni, zanim jeździec wreszcie zaatakował Efezjan.

525 pne

Perski król Cambyses II wyściełał psy i inne zwierzęta na frontach swojej armii w bitwie pod Pelusium. Broniący się Egipcjanie - którzy uważali zwierzęta za przestraszone - odmówili wystrzelenia pojedynczej strzały z obawy przed ich zranieniem, pozwalając nadciągającej armii perskiej bez większych kłopotów przebić się przez armię egipską.

231 pne

Rzymskie legiony pod wodzą Marcusa Pomponiusza Matho najeżdżają Sardynię i angażują miejscowych w wojnę partyzancką. Matho i jego żołnierze używali psów z Włoch kontynentalnych do polowania na tubylców ukrywających się w jaskiniach i innych ukształtowanych naturalnie zakamarkach.

55 pne

Zanim został dyktatorem Imperium Rzymskiego, podbój Galii przez Juliusza Cezara rozciągnął się na Wielką Brytanię. Celtycy spotkali siły rzymskie z angielskimi mastifami. Opisy Cezara w jego relacjach czynią z nich jedną z najstarszych zarejestrowanych ras.

16 wiek

Hiszpańscy konkwistadorzy powszechnie używali mastifów i innych ras do inwazji na Nowy Świat i ich podporządkowania rdzennym Amerykanom.

I wojna światowa (1914 - 1918)

Alianci i Oś zmuszają psy do wysyłania wiadomości tam iz powrotem. Sierżant Stubby jest jednym z najsłynniejszych - bulterier bostoński był używany przez siły amerykańskie, biorące udział w walce i przetrwaniu obrażeń spowodowanych granatami i gazem musztardowym. W końcu osiągnął stopień sierżanta po pojedynczym zdobyciu niemieckiego szpiega w Argonne. Prawdziwa historia.

II wojna światowa (1939 - 1945)

Aby bronić się przed inwazją niemieckich czołgów, Związek Radziecki opracował i przeprowadził nikczemny plan, który przypiął materiały wybuchowe psom (głównie niemieckim shepardom) i wysłał ich czołgiem do czołgów. To przyniosło tylko ograniczony sukces, częściowo dlatego, że armia rosyjska wyszkoliła swoje psy przez czołgi napędzane silnikiem diesla, a nie rosyjskie czołgi napędzane benzyną - znając tylko zapach oleju napędowego, psy-bombowce biegły w kierunku czołgów rosyjskich zamiast niemieckich. Mimo to rosyjskie wojsko kontynuowało treningi „psów przeciwczołgowych” aż do 1996 r. (Stany Zjednoczone przeszkoliły również psy przeciwpancerne w 1943 r., Ale nie były na tyle szalone, by je faktycznie rozmieścić).

Również podczas II wojny światowej amerykański korpus piechoty morskiej używał psów ofiarowanych przez amerykańskich cywilów, aby pomóc w wyzwoleniu wysp Pacyfiku okupowanych przez Japonię. Doberman Pinschers został oficjalnym psem USMC. Większość psów, które przeżyły wojnę, poszła do domu ze swoimi opiekunami.

Wojna w Wietnamie (1966-1973)

Armia Stanów Zjednoczonych zatrudniała około 5000 psów, które według szacunków uratowały życie ponad 10 000 amerykańskich żołnierzy. Chociaż w akcji zginęły tylko 232 psy wojenne, tylko 200, które przeżyły wojnę, zostało przydzielonych do innych baz USA poza USA. Reszta została uśmiercona lub pozostawiona w kraju.

2011

US Navy SEAL Team 6 użył wojskowego psa belgijskiego Malinois o imieniu Kair podczas swojej misji zabicia Osamy bin Ladena. Kair miał za zadanie śledzić każdego, kto próbował uciec, i alarmować o wszelkich pakistańskich siłach bezpieczeństwa, które mogą się zbliżać. (Kair później spotkał się z prezydentem Obamą, ale podobno nie uścisnął mu ręki.)