Próba Davida Byrne'a przewidywania przyszłości komputerów pokazuje, dlaczego Rock Zmarł

„Nie sądzę, aby komputery miały jakikolwiek znaczący wpływ na sztukę w 2007 r. Jeśli chodzi o sztukę, są to po prostu duże lub małe maszyny dodające. A jeśli nie mogą „myśleć”, to wszystko, co kiedykolwiek będą. Mogą pomóc kreatywnym ludziom w prowadzeniu księgowości, ale nie pomogą w procesie twórczym. ”- David Byrne, 1987

W 1987 roku David Byrne z Talking Heads założył swoją futurystyczną czapkę i przygotował kilka prognoz na 2007 rok OMNI czasopismo. Opowiedział o ewolucji programowania wideo i sieci, ale jedno z jego najbardziej zaskakujących przewidywań koncentruje się wokół sposobu, w jaki będziemy używać komputerów dwadzieścia lat później. Mianowicie, Byrne przewidział, że nie będziemy ich używać zbyt strasznie.

Zazwyczaj, gdy patrzymy na prognozy futurystyczne, patrzymy na prognozy, które były nieco zbyt ambitne lub nieco zawyżone. Przyjrzeliśmy się przewidywaniom Isaaca Asimova dotyczącym kolonizacji podwodnej, planowi zmiany alfabetu i uproszczenia języka angielskiego oraz miejskiemu exodusowi Arthura C. Clarke'a. Przewidywania te osiągnęły trochę za daleko i przeceniły zdolność ludzkości do spowodowania znaczących zmian w pewnych dziedzinach.

Jednak prognozy Byrne'a są nieco inne. Wciąż się myli, tak, ale tylko dlatego, że Byrne był niższy, co jest dziwne, biorąc pod uwagę jego skłonność do życia poza zakrętem. Rozmyślanie nad jego błędem jest jednak interesującym ćwiczeniem, które daje prawdziwy wgląd w przemysł muzyczny i głębsze zrozumienie powodu, dla którego tak bardzo się zmieniło.

Lata osiemdziesiąte przyniosły znaczące postępy w dziedzinie informatyki. To był czas C ++ i Lisy, CD-ROMów i Microsoft Word. To był wiek komputera PC IBM, to był wiek Macintosha. Założono Media Lab MIT, a ILM wykorzystywał komputery do tworzenia efektów na wielu filmach. Rok przed tym, jak Byrne napisał swoje prognozy, powstał Pixar. Dlaczego więc Byrne był przekonany, że komputery będą twórczo nieużyteczne? Cóż, prawdopodobnie dlatego, że dla wszystkich postępów i możliwości, jakie prezentowali w przetwarzaniu grafiki i informacji, nadal czuli się bardzo podobni do ogrodzonego ogrodu w 1987 roku.

Byrne był i jest artystą, który ma tendencję do robienia tego, co chce. To dobrze mu służyło zawodowo, ale nie zachęciłoby go to do rozpoczęcia programowania w pierwszych dniach. Komputery były znacznie bardziej celowe na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych, co było niemal antytezą postawy artystycznej Talking Heads. Przestań robić sensu nie jest po prostu świetnym filmem, jest to rajdowy krzyk.

Byrne trudno byłoby przewidzieć takie rzeczy, jak Audacity, Photoshop, Soundcloud czy Spotify. W 1987 r. Komputery istniały w dużej mierze jako maszyny w biurach, co prawdopodobnie było w pewnym sensie sprzeczne z artyzmem. Maszyny z lat 80-tych były brzydkie i duże, a ich dzisiejsze standardy były poważnie niedostateczne. Pomysł wykorzystania ich w kontekście artystycznym był rzadki i pod pewnymi względami nawet zabawny. Nie mieli nic do zaoferowania Davidowi Byrne'owi, ponieważ nie mogliby - syntezator na bok - poprawić swojej muzyki i nie chciał kanałów dystrybucji.

Muzyka rockowa nie pasowała do internetu, a Byrne mógł przypadkowo to przewidzieć. Nowa technologia nie miała tak wiele do zaoferowania grupom rockowym, że powoli zaczęły ją przyjmować i mniej ciekawiły jej potencjalnych zastosowań. Na początku lat osiemdziesiątych Byrne współpracował z Brianem Eno. W połowie lat dziewięćdziesiątych Eno używał komputerów do tworzenia „muzyki generatywnej” i intensywnej pracy z samplami, czerpiąc inspirację z artystów hip-hopowych. Byrne nie stałby się bez znaczenia, ponieważ pozostał wielki, ale jego praca nigdy nie będzie popularna w sposób, w jaki to było. Czy to dlatego, że nie zdołał wymyślić, jak wykorzystać technologię? Nie zupełnie. Kultura się zmienia. Ale na pewno nie pomogło.

Wszystko to powiedziało, że Byrne miał rację, że komputery byłyby dobre do prowadzenia księgowości. Przybił to.