Gdyby projekt Greenglow zadziałał, inżynierowie zbudowaliby latający spodek

Projekt Greenglow narodził się, gdy brytyjski inżynier Ronald Evans, zatrudniony w firmie lotniczej BAE Systems, pozostał w jakiś sposób zatrudniony po tym, jak oświadczył, że chce pokonać grawitację.

BBC Horyzont Niedawno zagłębiliśmy się w historię ekscentrycznego, a zarazem kontrowersyjnego programu i jego celu stworzenia urządzenia, które konwencjonalnie nie pokonałoby grawitacji Ziemi - żadnego paliwa rakietowego, przyspieszenia - ale zamiast tego stworzy system, który mógłby rzucić nas dalej w przestrzeń za tani.

Gdyby projekt Greenglow zadziałał, inżynierowie zbudowaliby doskonały latający spodek.

W tej płodnej dziedzinie umysłu zakorzeniły się trzy wielkie idee. Żadne z nich nie zadziałało dzięki temu, co wiemy o fizyce, ale jeśli chcesz zbudować dziś latający spodek, możesz poszukać ich, aby wykluczyć:

Projekt Greenglow

Greenglow zasłużył na swoją nazwę dzięki sztuce koncepcyjnej, której statki unosiły się na niebie i rzucały zielonkawą poświatę. Z punktu widzenia konceptualizmu ten projekt rzeczywiście działał. Z punktu widzenia „sukcesu” - cóż, Greenglow niewiele znalazł. Evans napisał w 2005 roku, kiedy przeszedł na emeryturę: „Chociaż prawdą jest, że poczyniliśmy postępy w naszym rozumieniu, prowadząc do nowych eksperymentów, to faktem jest, że nie dokonano większych przełomów”.

Tarcza grawitacyjna Eugene Podkletnova

Mniej więcej w czasie, w którym Greenglow był w toku, w latach 90. rosyjski materiałoznawca Eugene Podkletnov powiedział, że jest w stanie zablokować grawitację za pomocą nadprzewodników i elektromagnetyzmu. To nie jest antygrawitacja, jak normalnie byśmy myśleli - raczej, jak powiedział Podkletnov Przewodowy w swojej historii z 1998 r. przypomina relację między tranzystorem a elektrycznością.

Odkrycie nastąpiło, gdy Podkletnov dostrzegł dym unoszący się dziwnie nad ceramicznym nadprzewodnikiem; kiedy umieścił krzem nad dyskiem, również wydawało się, że waży mniej. (Jeśli widziałeś indie podróży w czasie Elementarz, urządzenie budowane na początku filmu przypomina pomysły Podkletnova.)

Pomimo intrygującej przesłanki - gdyby można było wypaczyć grawitację, podróże w czasie zostałyby zrewolucjonizowane - nikt nie był w stanie powtórzyć pracy Podkletnova. NASA spędziła lata i próbowała ponad pół miliona dolarów. Agencja ostatecznie nie powiodła się.

Roger Shawyer's EmDrive

Ostatnią głowicą Cerberusa w projekcie Greenglow jest EmDrive. Zamiast zmieniać zasady grawitacji, EmDrive zmienia grę przyspieszenia. Zobacz, EmDrive jest napędem „bez reakcji”. Ideą operacyjną jest to, że nie ma wymiany paliwa na energię kinetyczną - jest to tak, jakby jedyną rzeczą, którą musisz zrobić, aby wykonać ruch rowerowy, było usiąść na siedzeniu, a to zaprowadziłoby cię dookoła świata na zawsze.

Gdyby EmDrive zadziałał, mógłby dostać się do Plutona w ciągu 18 miesięcy (w porównaniu z 9-12 latami, jakie zajmuje nam dotarcie sond kosmicznych do planety karłowatej). EmDrive opiera się na założeniu, że jeśli za pomocą mikrofal wydrążysz stożek, powstający gradient ciśnienia promieniowania wewnątrz pojemnika zapewni ciąg elektromagnetyczny. Działa „przy użyciu technologii mikrofalowej, aby uzyskać bezpośrednią konwersję d.c. moc pchania bez potrzeby użycia paliwa - napisał Shawyer w gazecie, do której wysłał wiadomość Nowy naukowiec.

Pocierać? Łamie nasze rozumienie fizyki, szczególnie tych, które oszczędzają energię i pęd. Dla pewności, NASA, która najwyraźniej nie lubi opuszczać żadnych niezbadanych silników, próbowała zrobić stożek osnowy. Nie ma kości.