Mikrodozowanie LSD może sprawić, że będziesz mądrzejszy i bardziej kreatywny

Właśnie przeprowadziliśmy pierwsze w historii zarejestrowane wcześniej badania naukowe nad mikrodozowaniem psychedelików i znaleźliśmy bardzo obiecujące wyniki.

Porównaliśmy ludzi, którzy mikrodozują - to znaczy, którzy biorą substancję psychedeliczną, taką jak LSD (dietyloamid kwasu lizergowego) lub „magiczne” grzyby (psilocybinę) w bardzo małych ilościach - z tymi, którzy tego nie robią, i odkryli, że mikrodelki miały zdrowsze wyniki kluczowe środki zdrowia psychicznego i dobrostanu.

W szczególności stwierdziliśmy, że mikrodozujący osiągnęli wyższe wyniki w zakresie mądrości, otwartości i kreatywności.

Microdosers również oceniali mniej niż w przypadku miar dysfunkcyjnych postaw i negatywnej emocjonalności, co jest bardzo obiecujące.

Subtelne zmiany, a nie halucynacje

Mikrodozowanie psychedelików może oznaczać przyjmowanie od 5 do 20 mikrogramów LSD, 0,1-0,3 gramów suszonych grzybów zawierających psilocybinę lub bardzo niskich dawek bardziej egzotycznych substancji, takich jak 1P-LSD, ALD-52 lub 4-AcO-DMT.

Bez względu na substancję, mikrodozowanie oznacza dawkę tak niską, że jednostka doświadcza jedynie subtelnych zmian, a nie halucynacji. Ludzie nie „potykają się” na mikrodozach; po prostu chodzą po swoim zwykłym dniu, czy to oznacza naukę w szkole, chodzenie do pracy, czy opiekę nad dziećmi w domu.

Nie opublikowano żadnej wiedzy na temat tego, czy mikrodozowanie działa, ale pomimo tego mikrodozowanie w celu poprawy samopoczucia i zdrowia psychicznego uderzyło w media.

Zobacz także: Badanie psilocybinowe pokazuje korzystne efekty mikrodozowania „Trip Truffles”

Na przykład artykuł z 2016 r. W Przewodowy Magazyn opisał mikrodozowanie młodych profesjonalistów w San Francisco i Dolinie Krzemowej, aby zwiększyć ich kreatywność i koncentrację oraz uzyskać przewagę konkurencyjną.

Ayelet Waldman przypisał jej zwiększone samopoczucie mikrodozowaniu Naprawdę dobry dzień: jak mikrodozowanie zrobiło wielką różnicę w moim nastroju, moim małżeństwie i moim życiu. Ostatnio Michael Pollan Jak zmienić swój umysł dalej przyciąga uwagę głównego nurtu na psychodeliki.

Wyższa mądrość i kreatywność

Żadne badanie eksperymentalne nie oceniało mikrodozowania psychedelicznego, ani my.

Potrzebne są randomizowane badania kontrolowane placebo, aby definitywnie porozmawiać o skutkach mikrodozowania. W międzyczasie zbadaliśmy doświadczenia osób, które już dokonały mikrodezy.

Nasze badanie dotyczyło związku między mikrodozowaniem psychedelików a zdrowiem psychicznym. Rekrutowaliśmy uczestników online, zwłaszcza ze społeczności mikrodozującej Reddit.

Zapytaliśmy uczestników badania o ich wzory mikrodozowania, wypełniając niektóre kwestionariusze. Jako stanowczy wyznawcy Otwartej Nauki, otwarcie udostępniliśmy wszystkie nasze materiały i można je znaleźć tutaj. Nasze wyniki zostaną wkrótce opublikowane w Psychofarmakologia i możesz uzyskać dostęp do preprint tutaj.

Stwierdziliśmy, że mikrodźwięki uzyskały wyższą ocenę „mądrości”, ale mądrość jest trudna do zdefiniowania. W tym kontekście „mądrość” oznacza rozważanie wielu perspektyw, uczenie się na błędach, bycie w zgodzie z emocjami oraz ludzi i poczucie poczucia związku. Korzystając z tej definicji, mikrodozujący byli bardziej „mądrzy”.

Byli też bardziej kreatywni i otwarci. Jeśli mądrość jest trudna, kreatywność jest tym bardziej. W tym przypadku kreatywność oznaczała znalezienie nietypowych zastosowań dla zwykłych przedmiotów gospodarstwa domowego: cegły i noża. Microdosers wymyślili bardziej użyteczne, niezwykłe i wyjątkowe zastosowania tych obiektów. Jest to dobrze sprawdzona miara rozbieżnego myślenia, choć z pewnością nie jest to wszystko kreatywność i koniec.

Microdosers również oceniali niżej w pomiarach postaw dysfunkcyjnych i negatywnej emocjonalności. Co to znaczy?

Cóż, dysfunkcyjne postawy i negatywna emocjonalność (aka neurotyczność) są złe. Dysfunkcjonalne postawy to takie przekonania, jak: „moja wartość jako osoby zależy w dużej mierze od tego, co inni myślą o mnie” lub „jeśli zadaję pytanie, to sprawia, że ​​wyglądam na gorszego”. Żadne z nich nie są prawdziwe i są niezdrowe, aby wierzyć jako implikują podatność na stres i depresję.

Microdosers zatwierdzili mniej tych niezdrowych przekonań. Podobnie wysoka negatywna emocjonalność oznacza większe prawdopodobieństwo wystąpienia zaburzeń zdrowia psychicznego, a mikrodozujący mieli niższą emocjonalność negatywną.

Ekscytująca przyszłość nauk klinicznych

Nasze wyniki są obiecujące. Tak obiecujące, jak się wydaje, nie wiemy, czy faktycznie mikrodozowanie powodowany jakiekolwiek z tych różnic.

Być może ludzie z lepszym zdrowiem psychicznym częściej eksperymentowali z mikrodozowaniem, a może jest jakaś nieznana przyczyna, która sprawiała, że ​​ludzie bardziej narażali się na mikrodozowanie i kreatywność.

W tym momencie po prostu nie wiemy, co spowodowało różnice między grupami - po prostu te różnice istniały. Musimy przeprowadzić kontrolowane badania laboratoryjne, aby się dowiedzieć.

Nasze wstępne prace pokazują również, że ludzie zgłaszają problemy z mikrodozowaniem. Na przykład niektórzy ludzie stwierdzili, że mikrodozowanie zwiększa niepokój i niestabilność nastroju; stosunkowo częste były także nasilone bóle i bóle żołądkowo-jelitowe.

Najczęstszą wadą było to, że mikrodozowanie jest nielegalne. Czy zapomnieliśmy o tym wspomnieć? Tak, psychedeliki są całkowicie nielegalne!

Zobacz także: Naukowcy pokazują, jak LSD rozpuszcza barierę między tobą a wszystkimi innymi

LSD i psilocybina zostały uznane za nielegalne w Konwencji ONZ o substancjach psychotropowych z 1971 r. I pozostają do dziś. Dokładne prawa różnią się w zależności od tego, gdzie mieszkasz, a używanie substancji analogowych może czasami być legalną szarą strefą, ale w większości przypadków mikrodozowanie czyni cię przestępcą.

Teraz potrzebujemy kontrolowanych eksperymentów laboratoryjnych - randomizowanych, kontrolowanych placebo prób mikrodozowania psychedelicznego w celu zbadania bezpieczeństwa i skuteczności. Badania mikrodozowania wraz z psychedelikami w pełnej dawce obiecują ekscytującą przyszłość dla nauk klinicznych i badań nad rozwojem człowieka.

Ten artykuł został pierwotnie opublikowany w The Conversation przez Thomasa Andersona i Rotem Petrankera. Przeczytaj oryginalny artykuł tutaj.