Co to jest Mummichog? Najsłynniejsza ryba, której nigdy nie słyszałeś

Mummichog jest najsłynniejszą rybą, o której prawdopodobnie nigdy nie słyszałeś. Te małe ryby żyją na wschodnim wybrzeżu Ameryki Północnej w niektórych z najbardziej zanieczyszczonych dróg wodnych na Ziemi.

W 1973 roku stali się pierwszymi rybami w kosmosie na pokładzie Skylab 3. Ryba potrzebowała trochę czasu, aby ponownie nauczyć się pływać w zerowej grawitacji, ale poza tym z entuzjazmem dostosowała się do swojego nowego, poza tym światem domu.

W jaki sposób taka skromna ryba - najlepiej znana z znoszenia zanieczyszczonej wody - trafia na orbitę? Łatwość pracy w laboratorium.

Wygodne tematy

Naukowcy naturalnie skłaniają się ku wygodnym zwierzętom, takim jak szczury i muszki owocowe, które można wykorzystać w eksperymentach. Mummichog, Fundulus heteroclitus, jest jednym z takich organizmów modelowych (i moim ulubionym). W środowisku naukowym badacze tacy jak ja generalnie zakładają, że odkrycia dokonane w organizmach modelowych przełożą się na działanie innych organizmów.

Dobrze przebadane zwierzęta dają nam wiele korzyści dla naszych naukowców: wiemy, czego się od nich spodziewać, i czerpiemy korzyści z obszernych doświadczeń instytucjonalnych i społecznościowych. Decydowanie o tym, „kogo” studiować, jest prawie tak samo ważne, jak podejmowanie decyzji o zadawanie pytań.

Na przykład moje badania opierają się na mummichogach, ponieważ napotykają epizody niskiego poziomu tlenu w środowisku naturalnym. Są doskonałą opcją do zbadania, w jaki sposób zwierzęta mogą zmienić swoją fizjologię na radzenie sobie z niskim poziomem tlenu i jak te strategie różnią się w zależności od sytuacji.

Prawdopodobnie mogłem wybrać dowolną inną rybę, która regularnie napotyka cykle o niskiej zawartości tlenu, takie jak płazy czy ryby płazów.Fakt, że mummichogs są łatwe do utrzymania w warunkach laboratoryjnych i że wiemy o nich wiele, już były wartościowymi bonusami.

Badania, które „Chugs” Along

Mummichogowie, określani pieszczotliwie jako chugs, są ulubieńcami fizjologów, biologów rozwojowych, genetyków, toksykologów i wielu innych „-ologów”. Są wysyłani w pudełku, łatwo przechowywane w laboratorium i są śmiesznie tolerancyjni wobec ekstremalnych środowisk.

Moje badania doktoranckie koncentrują się na tym, jak te oskubane ryby radzą sobie z niską zawartością tlenu i badają, czy stosują różne strategie radzenia sobie z nietypowymi wzorami niskiego tlenu, jak codzienne cykle niskiego tlenu w ujściu.

W przypadku niektórych programów badawczych, zwłaszcza tych wykorzystujących złożone techniki, takie jak system CRISPR-cas9 do edycji genów, lista potencjalnych przedmiotów jest bardziej ograniczona. Innowacyjne narzędzia są niezwykle potężne, ale zazwyczaj są testowane tylko w kilku „zwykłych podejrzanych” E coli lub muszki owocowe.

Ponieważ każde zwierzę ma swoje własne dziwactwa i różne sekwencje DNA dla swoich genów, nowe techniki często nie działają w organizmach niebędących modelami, a rozwiązanie tych osobliwości wymaga wyczerpującego rozwiązywania problemów. Walidacja techniki w organizmach nie modelowych jest żmudna, a wielu grupom badawczym brakuje czasu, środków finansowych i zainteresowania, aby to zrobić.

Wybór idealnego modelu

Najlepiej byłoby, gdyby badacze wybrali model oparty na jego zaletach naukowych i implikacjach. Chcemy wybrać najlepszy możliwy organizm, aby odpowiedzieć na interesujące nas pytania. Niestety, ciasne budżety, starzenie się obiektów i inne praktyczne problemy stawiają to pojęcie w szranki. Niektóre zwierzęta, takie jak gatunki zagrożone wyginięciem lub duże zwierzęta, nie są w stanie uzyskać pozwolenia lub utrzymać się w niewoli lub podjąć zbyt dużego wysiłku w celu utrzymania. (Wyobraź sobie konieczność codziennego sprzątania po słoniu!)

Czasami badacze mogą współpracować z ogrodami zoologicznymi i akwariami, takimi jak Sea World lub Toronto Zoo, i korzystać z dostępu do swoich rzadkich zwierząt i korzystania ze specjalistycznych obiektów.

Nawet myszy mogą wymagać intensywnej opieki nad zwierzętami. Na przykład myszy wolne od zarazków są hodowane bez bakterii jelitowych i są trzymane w sterylnych warunkach, aby uniknąć zanieczyszczenia. Właśnie zakończyłem eksperymenty na podstępnym modelu (walleye, które zjedzą się nawzajem, jeśli nie nakarmimy śmiesznie dużej ilości jedzenia) i znając ludzi, którzy mają do czynienia z kłapiącymi żółwiami, nagimi kretami i aligatorami, mam szczęście, że moja główna żywicielem rodziny jest słodki, odważny i miły mummichog.

Szczególnie sprytny badacz może spróbować wybrać model, który płaci dodatkowe dywidendy. Być może wybiorą model, który przyciągnie ich uwagę: studium na temat czegoś uroczego lub sławnego może przyciągnąć uwagę mediów, cytatów, zaproszeń zaproszonych, a czasami finansowania. Natura cyklu wiadomości naukowych może prowadzić do doskonałych badań nad mummichogami lecącymi pod radarem, ponieważ ktoś właśnie wyszedł z interesującą gazetą o żyrafach lub wielorybach.

Po uwzględnieniu wszystkich praktycznych względów związanych ze współpracą ze zwierzętami, większość badaczy opiera się na modelu gdzieś pomiędzy „doskonałym”, „wystarczająco dobrym” i „niesłusznym”, aby odpowiedzieć na interesujące ich pytania badawcze.

Nauka jest skomplikowanym i zawiłym procesem, a złożoność powiększa się, gdy trzeba pracować z żywą, oddychającą rzeczą.

Ten artykuł został pierwotnie opublikowany w „Rozmowie” Brittneya Borowca. Przeczytaj oryginalny artykuł tutaj.