Znaki najwcześniej poruszającego się organizmu znalezione w 2.1-miliardowej skale gabońskiej

W 2014 roku biologowie kopiący w czarnym łupku płaskowyżu Bangombé w Gabonie odkryli naprawdę starożytny skarb: doskonale zachowane skamieniałości tego, co może być najstarszym wielokomórkowym organizmem, jaki kiedykolwiek widzieliśmy. Teraz skamieniałości 2,1 miliarda lat z basenu francuskiej Francji są ponownie w centrum uwagi, ponieważ bliższe spojrzenie pokazuje, że niektóre z nich mogą być najstarszymi organizmami, które kiedykolwiek przeniósł się na własną rękę.

W badaniu opublikowanym w PNAS w poniedziałek międzynarodowi naukowcy wskazują na małe, w kształcie makaronu, struktury osadzone w skale (pokazane na powyższym filmie), które według nich są najstarszymi dowodami na własny organizm wielokomórkowy. Przed tym badaniem uważano, że mobilność pojawiła się w historii ewolucji około 570 milionów lat temu. Nowe odkrycia mogą przesunąć pochodzenie mobilności w przeszłość o 1,5 miliarda lat.

„Jest prawdopodobne, że organizmy stojące za tym zjawiskiem poruszają się w poszukiwaniu składników odżywczych i tlenu, które były wytwarzane przez maty bakteryjne na granicy między dnem a wodą” - powiedział Ernest Chi Fru, doktor nauk ścisłych, współautor badań ze szkoły w Cardiff University Nauk o Ziemi i Oceanie.

Dokument opisuje dziwnie faliste, rurkowate skamieniałości, które miały najwyżej 170 milimetrów długości i około 6 milimetrów szerokości, w większości leżące płasko wzdłuż skały, ale od czasu do czasu pochylające się ku niebu. „Struktury w kształcie sznurka”, które argumentują poprzez analizę złożonych rekonstrukcji 3D skamieniałości, wyglądają bardzo podobnie do tych, o których wiadomo, że zostały pozostawione, gdy sznur śluzu jest skamieniały - śluz wytwarzany przez poruszające się organizmy.

„Przypominają one ślady pozostawione przez ruchliwe organizmy, a nie pojedyncze włókna bakterii lub osłon / rur”, pisze zespół.

Co więcej, fakt, że czasami są one skierowane w górę w stosunku do złoża osadu „można uznać za oczywiste dla ruchu w osadzie”. W pobliżu skamieniałości w kształcie sznurka zespół odkrył także dowody na skamieniałe „maty mikrobiologiczne” - dywany organizmów jednokomórkowych bogatych w składniki odżywcze i tlen, które organizmy - cokolwiek by nie były - mogły ruszyć w poszukiwaniu miejsca do wypasu.

Chociaż trudno jest znaleźć współczesny odpowiednik organizmów, które mogły pozostawić je za sobą, zespół sugeruje, że mogą być podobne do „ślimaków” - nie ślimaków, które wychodzą w deszczowe dni, ale organizm, który tworzy się, gdy pojedynczy śluz komórki pleśni gromadzą się w głodnych czasach. Kiedy tworzą się te zagregowane organizmy, poruszają się i pozostawiają ślady śluzu.

Zdajemy sobie sprawę, że zdolność poruszania się jest oczywista, ale przez długi czas znaczna większość życia na Ziemi była związana, zależna od środowiska, aby wysłać pożywienie lub przenieść je w bardziej korzystne miejsce. Przed odkryciem skamieniałych sznurów śluzowych w Gabonie, według „najstarszego szlaku” na świecie National Geographic, był śladem śluzu pozostawionym w Mistaken Point w Nowej Funlandii przez pełzanie zwierząt zwanych Ediacarans około 565 milionów lat temu. Artykuł opublikowany w 2010 r. W czasopiśmie Geologia, twierdził, że to niektóre z „pierwszych dowodów na poruszanie się”.

Niejasne pozostaje, jakie dziedzictwo ewolucyjne - jeśli w ogóle - stwory, które sprawiły, że te francuskie struktury zostały przekazane. W końcu cokolwiek to było, zostało pochowane żywcem w osadach. Kto wie, czy mieli krewnych gdzie indziej, które żyły i prowadziły do ​​bardziej zwinnych gatunków?

„Wyniki budzą wiele fascynujących pytań dotyczących historii życia na Ziemi oraz tego, jak i kiedy organizmy zaczęły się poruszać”, powiedział Chi Fru. „Czy była to prymitywna innowacja biologiczna, preludium do bardziej udoskonalonych form lokomocji widzianych dzisiaj wokół nas, czy też był to po prostu eksperyment, który został skrócony?”