Czy klasyczne komedie pracy robią wrażenie?

Pracuję jako zdalny pisarz od prawie dwóch lat. Moja wersja odłączania pod koniec dnia to pokazy objadania się, których nikt nie dba o to, by żyć na żywo, jak ZACIER., Projektowanie kobiet, i NewsRadio. Lubię klasyczną strukturę sitcomu, ale odczuwam nostalgiczną tęsknotę za ustawieniem białych kołnierzyków, jakich doświadczyli moi dziadkowie i rodzice.

Tak dużo Biuro już wygląda na przestarzałą, ponieważ wszyscy moi przyjaciele albo pracują w gastronomii, freelancing, nannying lub komunikują się w Slacku, tak jak ja, z siecią współpracowników, których nawet nie poznali, nie mówiąc już o dostatecznym poznaniu rozwijać pseudonimy. Jest o wiele trudniejsze dla 20-osobowej osoby, która wybrała się na taką pełną roboty pracę w pełnym wymiarze godzin Brooklyn Nine-Nine Najwyraźniej Hitchcock i Scully. W rzeczywistości nie znam żadnych przeciętnych pracowników w moim wieku, ponieważ nigdy nie trwają długo w jakiejś określonej pozycji. Ten bastion sitcomów w miejscu pracy, nieudolny pracownik, któremu nikt nie ufa, że ​​go nie pieprzy, to umierająca rasa.

Część mnie chce, żeby kierownictwo średniego szczebla nadal wyglądało jak Liz Lemon 30 Rock, kto był świadomy życia osobistego swoich pracowników i często ich widział, by rozwijać wewnętrzne żarty i żale. Inna część mnie zastanawia się, jak będą wyglądać sitcomy w miejscu pracy za 10 lat, jeśli w ogóle istnieją.

Chociaż kultura i krajobraz białych kołnierzyków odchodzą od „popychaczy ołówków” i biurokratów, prawdopodobnie zobaczymy więcej sitcomów opartych na unikalnych kulturach zawodowych, takich jak wojsko, medycyna lub organy ścigania. To znaczy Prawo i porządek spin-offy będą prawdopodobnie kontynuowane, dopóki wszyscy nie będziemy oglądać Prawo i porządek: jednostka marsjańska we wtorkowe wieczory z resztkami makaronu. Coraz więcej z nas dołączy do zespołów, które nie mają innego wyboru, jak tylko połączyć sferę zawodową z osobistą, ponieważ startupy technologiczne są jedyną branżą zatrudniającą.

W szczególności opisuję śmierć sitcomów w biurach, w których produkt jest namacalny i nudny. Realistycznie rzecz biorąc, Dunder Mifflin zleciłby outsourcing swojego magazynu i usprawniłby swój zespół sprzedażowy kilku zdalnym pracownikom, którzy mieszkają poza walizkami i odprawiają się za pośrednictwem Google Hangouts raz w tygodniu. W dzisiejszej kulturze niekompetentna kultura średniego zarządzania wygląda bardziej na szefa Ilany w ofertach promocji Broad City, lub praca Bertiego na rzecz grupy fokusowej w Netflix Miłość.

Klasyczne seriale komediowe przyciągnęły tak wiele z ostrej różnicy między życiem zawodowym a osobistym bohaterów. Jest świetna scena The Dick Van Dyke Show gdzie Rob jest zahipnotyzowany, myśląc, że jest pijany, gdy dzwoni dzwonek. Obserwujemy, jak potyka się „pijany” wokół biurka i wkurza swojego szefa, a dzisiejsza publiczność usiłuje wyobrazić sobie, jak to musiało uderzyć w pracowników biurowych na początku lat 60-tych. Nie może być pijany w biurze, to szalone! Co za huk, nie może nawet odłożyć telefonu na hak!

W 1975 r. The Mary Tyler Moore Show prowadził odcinek, w którym kilka postaci czeka na nagrodę. Komedia w tym ustawieniu wywodzi się z każdej postaci, w tym zepsutej Lou, pragnącej gorąco zauważyć, że są jej przełożeni. Ponownie, ten epizod wyemitowany w okresie, kiedy wspierał kulturę wspierającą firmy i dawał pracownikom bodźce poza wynagrodzeniem, był innowacją. Panika wybuchająca w biurze pokazuje, jak zwykły pracownik odpowiedział na pochwałę od swojego szefa.

Kiedy ukończyłam studia, dostałam wszelkiego rodzaju osobliwe porady od profesjonalistów, którzy pracowali większość swojej kariery w latach 80-tych. Powiedziano mi, żebym kupił kosztowny papier życiorysowy, mimo że większość firm odrzuciła wszystkie aplikacje, które nie zostały wysłane przez Internet, i żeby dostać damski garnitur i dostosować go. (Nosiłem swój granatowy garnitur w sumie dwa razy w ciągu trzech lat, a kiedyś byłem na kostium na Halloween.) Nawet moi przyjaciele, którzy robić praca w środowiskach biurowych nosi wszystko, czego chcą, i jest zazwyczaj nakłaniana przez przełożonych (którzy nie są o wiele starsi od nich), aby byli elastyczni i poświęcali czas dla siebie. Kiedy myślę o tym, ile wspaniałych odcinków świątecznych ze starych sitcomów widziałem - wiesz, ten, w którym ktoś uderza w cios, a wszyscy duszni pracownicy mówią, co naprawdę mają na myśli? - Zastanawiam się, jak pisarze utrzymają to napięcie w przyszłych programach. Nawet pisarze z seriali z lat 90. musieli wymyślać sposoby - rekolekcje integracyjne! wojny prank! - aby ich biura czuły się dobrze.

Fakt, że postacie są włączone Parki i rekreacja działał bardziej jak dalsza rodzina, niż grupa współpracowników udowadnia, że ​​dzisiejsi młodzi profesjonaliści nie uważają zabawności w biurze za zabawne, ponieważ nie jest to dla nas powieść. Parzysty Brooklyn Nine-Nine, który jest prawdopodobnie jedynym prawdziwym Parki następca w telewizji musiał stworzyć bardzo wyjątkowego szefa w kapitanie Holcie, aby odtworzyć część klasycznej struktury mocy. Amy, jedyna postać w serialu, która wydaje się szanować Holta jako szefa, często jest wyśmiewana przez swoich rówieśników za bycie obsesyjnym perfekcjonistą typu A.

W odcinku z zeszłego tygodnia widzieliśmy, jak Holt przyznaje swoim pracownikom, że jego małżeństwo trafiło na trudne miejsce, a rewelacja miała sens, biorąc pod uwagę, jak emocjonalnie intymni byli bohaterowie serialu. Tego rodzaju scena byłaby uważana za szaloną na sitcomie wyprodukowanym 10 lat temu, ponieważ szef nadal był emocjonalnie i kulturowo monolitem władzy, bardziej trybikiem w korporacyjnym kole niż rzeczywistej osoby.

Integralna część zaniku Michaela Scotta, kiedy Biuro Zaczęło się od tego, że wciąż trzymał się przestarzałych ideałów kultury korporacyjnej i chciał, aby jego pracownicy uważali go za postać ojca. Chciał zostać Alanem Brady The Dick Van Dyke Show i kupił sobie kubek „# 1 Boss”, przedmiot, który jestem pewien, że teraz jest sprzedawany tylko ironicznie. Podczas gdy rozwój Jim i Pam był realizowany Biuro jako szczęśliwe zakończenie wielu młodych widzów było zdezorientowanych; zawarcie związku małżeńskiego i rezygnacja z marzenia o zostaniu artystką była ostatnią rzeczą, jakiej postać Pam by chciała, gdyby jej serial został ustawiony w 2016 r. Zamiast tego, ponieważ większość Biuro został napisany w połowie kryzysu gospodarczego, nie był do końca pewien, co zrobić z jego bohaterami, którzy zaczęli pokaz jako realistyczne przedstawienia znudzonych amerykańskich pracowników umysłowych, i musieli tęsknić za czymś więcej w późniejszych sezonach serialu, w wydawać się istotne. Może za kilka lat dostaniemy podobną sacharynę Nowoczesna rodzina sitcom dla współczesnego miejsca pracy, który komentuje pod koniec każdego odcinka, jak pewne pojęcia profesjonalizmu i popędu nie zmieniły się, chociaż typowy amerykański pracownik wygląda zupełnie inaczej niż w 2000 roku.