Kiedy atak kosmitów, chroń księżyc

W świecie science fiction, kiedy kosmici atakują Ziemię, często podążają za inną skalistą kulą. Byłby to księżyc, jedyny naturalny satelita naszej planety. Chociaż na Księżycu jest obecnie dokładnie zero ludzi, zero elementów niezbędnego wyposażenia lub instrumentów (chociaż bądźmy prawdziwi, te księżycowe gokarty są całkiem fajne) usytuowane na jego powierzchni lub orbicie, i żadne konkretne poczucie, czy posiada wszelkie cenne zasoby, księżyc jest niezbędny do przetrwania naszego gatunku na tej planecie. Gdyby wrodzy kosmici wysadzili go w kawałki lub spowodowali poważne szkody, człowiek miałby poważne kłopoty - nawet gdyby udało się skutecznie odeprzeć pozaziemskie zagrożenie.

Księżyc odegrał kluczową rolę w kształtowaniu naturalnych procesów na Ziemi i nadal to czyni. Uważa się, że księżyc powstał zaledwie 30 milionów lat po Ziemi (która ma 4,53 miliarda lat). Od tego czasu jedynym największym (i najbardziej oczywistym) efektem księżyca na Ziemi jest pośrednictwo odpływu i odpływu wód na planetach.

Naukowcy wierzą, że w początkowym okresie tego związku odległość księżyca od Ziemi była o połowę mniejsza niż obecnie - a to spowodowało znacznie bardziej ekstremalne przypływy. Pływy te doprowadzały ciepło z równika do biegunów, prowadząc do epok lodowcowych. Te zmiany lodowcowe pobudziły gwałtowniejsze wzorce migracyjne u różnych gatunków, powodując bardziej zróżnicowany wachlarz życia na całym świecie. W rzeczywistości, ze względu na to, jak ważna jest woda w procesach molekularnych w prymitywnym życiu i materiałach organicznych, przesunięcia pływów mogły działać jako rodzaj naturalnego sposobu dla tych reakcji chemicznych, aby pozbyć się lub uzyskać wodę w tworzeniu podstawowych struktur, takich jak kwasy nukleinowe. Innymi słowy, przypływy mogą mieć skok lub przyspieszyć ewolucję życia na Ziemi.

Dobra, to całkiem fajna lekcja historii, ale co dzisiaj? Jaki byłby największy wpływ na nasze dzisiejsze życie, gdyby księżyc zniknął lub gdyby wyrwał się z niego kawałek? ”

„Stracimy normalny rytm pływów” - mówi Noah Petro, naukowiec z NASA Goddard Space Flight Center, który pracuje z Lunar Reconnaissance Orbiter. On mówi Odwrotność prawdopodobnie stracilibyśmy duże pływy, do których jesteśmy przyzwyczajeni z dnia na dzień, a zamiast tego doświadczamy „mniejszych pływów spowodowanych obrotami Ziemi ze słońcem”.

Najbardziej zauważalnym efektem byłoby to, że zobaczymy oceany na całym świecie na pewnym poziomie. Chociaż początkowo mogłoby to uratować społeczności przybrzeżne od konieczności radzenia sobie z potencjalnymi powodziami podczas przypływu, oznaczałoby to również, że straciłyby korzyści z odpływu. Spowodowałoby to spustoszenie w małżach, które miałyby kaskadowy wpływ na podwodne ekosystemy, a także na chałupy przy plaży na całym świecie.

Ponadto księżyc odgrywa istotną rolę w zniekształcaniu wody wokół równika. Bez naturalnego satelity woda prawdopodobnie rozdzieliłaby się wokół biegunów. Może to wydawać się dobrą rzeczą dla nadmorskich miast nad oceanem, które są stale zagrożone przez rosnące powodzie. Ale to jest okropne dla ciał wodnych w głębi lądu, które są karmione przez oceany. Możemy zobaczyć ujścia rzek - odpowiedzialne za odsalanie wody w sposób naturalny - wyschnąć lub znacznie się zmniejszyć. Rzeki i jeziora w głębi lądu również nieco się zmniejszyły.

Dopóki nie uda nam się sprawić, by sztuczna technologia odsalania była możliwa, cały świat zostanie zalany niedoborami wody - i to jest już problem, z którym obecnie boryka się większość świata.

Petro przytacza również dwa inne znaczące skutki, jakie zanikanie Księżyca miałoby na Ziemi.„Księżyc stabilizuje orbitę Ziemi”, mówi, „więc zobaczymy zmiany w klimacie, do którego jesteśmy obecnie przyzwyczajeni”. Wskazuje na Marsa jako wskaźnik tego, co możemy zobaczyć. Mars nie ma dużych księżyców, takich jak Ziemia, które wpływają na jej osiowe nachylenie, więc czerwona planeta utknęła z bardzo długimi epokami lodowymi.

Na Ziemi będzie znaczna ilość długich zim i „ogólne ochłodzenie” świata na początku, mówi, być może po ociepleniu. Zobaczylibyśmy „dzikie skrajności”, które są bardziej wyciągnięte i trwają znacznie dłużej niż poprzednio planeta. Petro podkreśla, że ​​te efekty klimatyczne z pewnością nie byłyby odczuwalne natychmiast - wystąpiłyby w skali od 1000 do 10 000 lat. Ale jest jeszcze jeden efekt, że ludzie musieliby szybko znaleźć rozwiązania, gdyby księżyc został wysadzony w powietrze lub uderzony jakąś wybuchową siłą: szczątkami.

Powiedział, że wiele materiałów zostanie wydalonych na orbitę Ziemi, a część z nich może nawet przepchnąć się przez atmosferę i uderzyć w powierzchnię. Gdyby te szczątki były wystarczająco duże, poradzilibyśmy sobie z katastrofalnym scenariuszem spadających skał księżycowych, których nawet Brian May nie byłby w stanie naprawić.

Nie zapominajmy również o tym, że szczątki orbity są również coraz większym zagrożeniem dla światowego satelity, który obecnie przesuwa się po całym świecie. Niektóre z tych instrumentów są niezwykle ważne dla systemów łączności używanych przez rządy i wojska. Jeśli kosmici wystrzelili kilka pocisków na Księżyc, możemy pocałować te satelity na pożegnanie. Mam nadzieję, że mamy kilka linii stacjonarnych, które wciąż leżą w zapasie.

„Na szczęście nie spodziewamy się zniszczenia księżyca” - dodał ze śmiechem Petro.