Dlaczego nauka sugeruje scenę Demetri Martina? Ma Witzelsucht, Brain Damage

Coś o komedii Demetri Martina wydaje się niemal kompulsywne. Facet jest absolutnie zabawny - i już od jakiegoś czasu - ale sposób, w jaki kalambury i jednoskładniki wydają się w pełni ukształtowane z jego mózgu, jest niezwykły, graniczący z niepokojącym. Przypomina mało znany zespół neurologiczny znany jako witzelsucht, warunek z nazwą zaczerpniętą z niemieckich słów dla „uzależnienia od wisecrack” i charakteryzujący się niekontrolowaną tendencją do ciągłego robienia punków i żartów. Gdyby Martin cierpiał na tę chorobę (prawdopodobnie nie, i nigdy nie ufał diagnozie fotela), byłby wyjątkowy tylko dlatego, że jest naprawdę zabawny.

Martin zbudował całą karierę stand-upową na temat graficznych gier karcianych i sprytnych pojedynczych linków, takich jak: „Najłatwiej jest dodać obrazę do obrażeń, kiedy podpisujesz komuś obsadę” lub „Jak nazywasz kogoś, kto nie może powiedzieć różnicę między łyżką a chochlą? Fat. ”Aby być uczciwym, nie wiemy, czy on jest taki poza sceną. Ale jego osobowość na scenie, kosmiczna kula energii, jest niesamowicie podobna do stałej postaci kompulsywnego komika, którą naukowcy z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles opisali w Journal of Neuropsychiatry and Clinical Neurosciences wcześniej w tym roku. Jeden pacjent pojawił się z ponad 50 stronami żartów, które zapisał na prośbę swojej żony, która miała dość przebudzenia się w środku nocy na dźwięk jego niekontrolowanego śmiechu, gdy błagał, by opowiedzieć jej dowcipy: „ Co powiedział proktolog swojemu terapeucie? Cały dzień mam do czynienia z dupkami. - Co jest winnego molestowania seksualnego winnego? Gwałt i grabież.

Fiński + Żydowski = Fishish

- Demetri Martin (@DemetriMartin) 5 maja 2015

Fakt, że Martin może wywołać kilka chichotów i ogólnie osiągnął sukces jako komik, prawdopodobnie wyklucza faktyczną patologię. Kilka nadrzędnych wzorców wyskakuje z badań nad ludźmi z witzelsucht, ale najbardziej oczywiste jest to, że ich dowcipy są proste zły; jeden z tajwańskich badań naukowych z 2005 r. faktycznie zawiera tę cechę w swojej definicji, nazywając witzelsucht „tendencją do mówienia niewłaściwych i złych żartów”. Jest to odpowiedni opis zachowania innego kompulsywnego żartownisia opisanego przez naukowców z UCLA, który został zwolniony z pracy za to, że wyrzucił: „Kto, do diabła, wybrał to okropne miejsce?”. Dodatkowo, patologiczni żartobliwi mają tendencję do smakowania wysoce seksualnego lub scatologicznego humoru - stąd proktologia - co wskazuje na faktyczne korzeń of witzelsucht: Uszkodzenie mózgu.

Pierwotnie znany jako Syndrom Foerstera, witzelsucht został po raz pierwszy opisany przez słynnego wschodnioeuropejskiego neurochirurga o imieniu Otfrid Foerster w 1929 roku.Chirurg, który był pionierem stosowania miejscowych środków znieczulających, aby pozwolić mu działać na mózg, podczas gdy jego pacjenci pozostawali przytomni, próbował usunąć guz pacjenta, który urósł w pobliżu części mózgu, która wpływa na strach. Mężczyzna był obudzony, twarzą do dołu na stole operacyjnym z szeroko otwartą czaszką, gdy Foerster zbadał guz i nagle wybuchnął ciągiem słów po łacinie, grecku, niemiecku i hebrajsku; jeden z autorów, pisząc o chorobliwych wydarzeniach, opisał to jako „makabryczny rodzaj humoru”.

Techniczne określenie samego dna banana to „banan”.

- Demetri Martin (@DemetriMartin) 10 lutego 2016 r

Dziś naukowcy wskazują na uszkodzenie płata czołowego mózgu jako głównej przyczyny witzelsucht. Naukowcy z UCLA sugerują, że jest to połączenie uszkodzenia prawego bocznego płata czołowego, co upośledza humor, z uszkodzeniem kory oczodołowo-czołowej, co powoduje odhamowanie, co skutkuje niekończącym się strumieniem złych dowcipów określanych jako „odhamowany humor”.

Chociaż prawdopodobnie nie ma uszkodzeń mózgu, zdolność Martina do wypowiadania gier słownych i jedno-liniowych jest wciąż dość niesamowita. I musisz mu to przyznać za to, że przekształcił swoje unikalne wzorce mózgowe w godną szacunku karierę, podobnie jak inni punkowi komiksy Steven Wright i nieżyjący już Mitch Hedberg, zwłaszcza biorąc pod uwagę klimat komediowy, który jest ogólnie niechętny do gry. Koleś jest zabawny - przynajmniej przez większość czasu. Podobnie jak oryginalny pacjent Foerstera, pomaga zachować otwarty umysł.