Narkotyk motywujący kokainę zaprezentowany na konferencji Neuroscience

Motywacja jest tak niematerialnym aspektem ludzkiego ducha, że ​​często zapominamy, że ma bardzo realne, neurochemiczne pochodzenie. Podziwiamy ją w innych i dążymy do tego w sobie (patrz: każda reklama Nike, jaką kiedykolwiek stworzono), a teraz zbliżamy się do potencjalnego wywoływania tego motywacyjnego uczucia za pomocą narkotyków.

John Salamone, Ph.D., profesor Uniwersytetu Connecticut z doświadczeniem w farmakologii neuronalnej i behawioralnej, współpracuje z firmą farmaceutyczną Chronos Therapeutics w celu opracowania leku, który może przywrócić motywację osobom, które go utraciły - czy to jest z powodu objawów depresji, walki z chorobą lub w inny sposób. W tym tygodniu przedstawił swoje wczesne wyniki na szczurach podczas prezentacji na konferencji Society For Neuroscience w San Diego, gdzie opowiada Odwrotność jego zarząd tętnił życiem:

„Zasadniczo staliśmy tam przez cztery godziny i cały czas byliśmy zajęci” - mówi Salamone. Odbiór był zdecydowanie pozytywny, dodaje. „Nikt nie powiedział„ To jest szalone! To nigdy nie zadziała! ””

Więc jak to może działać?

Mówiąc wprost, wydaje się, że Salamone i jego zespół stworzyli lek, który umożliwia gromadzenie się dopaminy w synapsach mózgu - niewielkie przerwy między komórkami mózgu, w których dopamina przemieszcza się z jednego neuronu do drugiego. Dopamina ma reputację ciepłego, rozmytego neuroprzekaźnika, który działa jako główny system nagradzania mózgu - choć co ważne, jest to tylko jeden z niezliczonych nadajników zaangażowanych w ten proces.

Poprzednia praca Salamone, opublikowana w Komórka w 2012 r. wskazuje, że dopamina może nie tylko nagradzać zachowanie, ale także może ją stymulować. Pewne poziomy dopaminy w mózgu mogą spowodować, że będziemy działać - aby rozpocząć pracę w celu osiągnięcia pożądanych rezultatów lub uniknąć katastrofalnych. Jego eksperymenty na szczurach potwierdzają hipotezę, że dopamina zwiększa zwierzęta wysiłek aby uzyskać nagrodę: Myszy narażone na żywność z dodatkiem dopaminy są bardziej skłonne do naciskania dźwigni, tj. wywierania wysiłku, aby uzyskać smakołyk, w przeciwieństwie do osiadania na normalnej karmie.

Nagrody uzyskane z wysiłku nie są tylko sposób na naprawę dopaminy. Kokaina na przykład lek słynący z rozsadzania mózgu bezbożną ilością dopaminy, blokuje kluczowy transporter w mózgu, który usuwa dopaminę z receptorów w komórkach mózgu. Ritalin, stosowany w leczeniu ADHD, również to robi, ale nie tak dramatycznie.

„Kokaina szybko działa na ten transporter, więc ludzie się spieszą, gdy używają kokainy. Dopamina wystrzeliwuje w górę, a następnie strzela w dół ”, mówi Salamone. „Otrzymujesz więc bardzo szybką zmianę neurochemiczną i okazuje się, że szybka zmiana neurochemiczna jest czymś, za co ludzie, którzy nadużywają narkotyków”.

To jest niebezpieczeństwo pracy w tej dziedzinie odkrywania narkotyków. Za każdym razem, gdy mieszasz się z dopaminą, ryzykujesz stworzeniem leku, który może uzależnić ludzi od tego wysokiego poziomu.

„Ale leki, na które patrzymy, są wolniejsze i mniejsze”, dodaje. „Wiążą się z transporterem dopaminy i hamują go, ale ten dramatyczny pośpiech, po którym następuje katastrofa, powoduje ten powolny, gwałtowny wzrost, który trwa wiele godzin”.

Wczesne prace Salamone nad lekiem o nazwie CT-005404 powodują powolne, kontrolowane gromadzenie się dopaminy w mózgu, które może utrzymywać się godzinami, a co najważniejsze, odwróciło skutki letargu zażywanego przez leki w modelach szczurów.

Eksperymenty Salamone na szczurach wykazały ten efekt zarówno behawioralnie, jak i chemicznie. Jego 18 myszy, którym podano tetrabenazynę (lek sztucznie zmniejszający naturalny poziom dopaminy), miały tendencję do powrotu do działania po podaniu tego nowszego leku. Zauważył statystycznie istotny wzrost nacisku dźwigni, wskazując, że myszy po raz kolejny były skłonne pracować za nagrodę - w tym przypadku traktowano mysz o wysokiej zawartości węglowodanów.

Próbki ich mózgów ujawniły również powolne uwalnianie dopaminy w ciągu kilku godzin, w przeciwieństwie do kolców, które widział w populacji myszy, którym podano amfetaminę.Ta różnica sugeruje, że lek może nie dawać takiej samej zawartości jak amfetamina, która może uzależniać w podobny sposób jak kokaina.

Następne kroki

Ten lek znajduje się na najwcześniejszych etapach badań. Został on przekazany wyłącznie zwierzętom i nie ma planów przeprowadzenia badań klinicznych u ludzi w najbliższej przyszłości. Ale nadal możemy przynajmniej bawić pomysł o tym, w jaki sposób motywacyjny lek może wywołać efekt falowania w całym społeczeństwie.

Ponieważ brak motywacji jest często związany z depresją, Salamone z pewnością dostrzega tam zastosowanie kliniczne, ale podobnie jak w przypadku każdego leku, ludzie znajdą nowe sposoby wykorzystania go, czego lekarze nie zamierzali lub nie przewidywali.

Wystarczy spojrzeć na nootropowy modafinil, aby zobaczyć przykład takiego zdarzenia, mówi Salamone. W 2013, New York Magazine poinformował, że modafinil stał się „inteligentnym lekiem” na Wall Street. Bankierzy informowali, że za pomocą leków na receptę - które otrzymywali bez recepty - aby prozaiczne zadania bankowości inwestycyjnej latały w szaleństwie produktywności. Początkowo lek ten był przeznaczony do leczenia narkolepsji i innych stanów związanych ze snem.

Salamone zgadza się, że lek motywacyjny może mieć podobny urok. Nie jest to jednak jego obecna intencja i wciąż jest daleko od testowania tej koncepcji na ludziach. W tej chwili Salamone szuka więcej dotacji, aby pomóc w utrwaleniu jego koncepcji. Ma nadzieję, że jego potencjał nadużyć może zostać złagodzony przez wolniejsze, bardziej stopniowe skutki.

„Nie wiem, gdzie to się skończy” - kontynuuje. „Może się zdarzyć, że leki te zostaną odkryte, które są lepsze niż kofeina w tego rodzaju zastosowaniach, a jeśli to prawda, ludzie wykorzystają je, aby odnieść korzyści w ten szczególny sposób”.

Możesz także cieszyć się tym filmem Inverse: