María Rebecca Latigo de Hernández: założyła 3 grupy pomagające imigrantom

María Rebecca Latigo de Hernández pomogła prowadzić ponad dwa pokolenia aktywizmu w Teksasie. Poświęciła swoje życie na rzecz praw meksykańskich imigrantów i meksykańskich Amerykanów, koncentrując się na przyczynach, o które aktywiści wciąż walczą dzisiaj: eliminacji ubóstwa, niedyskryminacyjnego kształcenia i prawa do etycznej opieki zdrowotnej. W niedzielę, w jej 122 urodziny, osiągnięcia Hernándeza zostały uhonorowane Google Doodle.

Od 1920 do 1970 Hernández był „niestrudzonym wojownikiem” w zakresie praw obywatelskich. W trakcie swojego życia Hernández pełniła wiele ról: matka, zwolenniczka związków, spiker radiowy; nauczyciel. Pomogła także odkryć trzy organizacje, które dążyły do ​​poprawy pozycji Meksykanów w Teksasie, a ich istnienie pomogło utorować drogę aktywizmowi Chicano dzisiaj.

Orden Caballeros de America (Order of the Knights of America)

Hernández jest współzałożycielem tego stowarzyszenia pożytku, którego celem jest kształcenie meksykańskich Amerykanów w zakresie ich praw. Zgodnie z książką The Latino / a Condition po I wojnie światowej wielu meksykańskich Amerykanów powróciło ze służb w siłach zbrojnych „nie zadowalało się już zaakceptowaniem traktowania jako obywateli drugiej kategorii”. W rezultacie w latach dwudziestych pojawiło się wiele organizacji obywatelskich, których celem było pomaganie meksykańskim Amerykanom. Jednym z nich był Zakon Rycerzy Ameryki Hernándeza, który skupiał się na rozwijaniu „ekonomicznych i politycznych interesów” meksykańskich Amerykanów.

La Liga de Defensa Pro-Escolar (Liga Obrony Szkoły)

Hernández wraz z mężem Pedro i właścicielem sklepu meblowego Eleuterio Escobar założyli La Liga. Głównym celem tej organizacji było ulepszenie obiektów edukacyjnych w San Antonio, głównie meksykańskiej części zachodniej. W tamtych czasach szkoły te były segregowane, a Hernández powiedział, że są bardziej „ognistymi pułapkami” niż miejscami przeznaczonymi dla dzieci.

„Meksykańskie szkoły były w tak złym stanie, a nasze dzieci cierpiały” - oświadczyła wówczas w wywiadzie. „Najwyraźniej dzieci miały skutki dyskryminacji rasowej”.

Associación Protectora de Mades (Stowarzyszenie na rzecz ochrony matek)

W jakiś sposób Hernández znalazł także czas na szkolenie jako położna w 1920 roku. Proces ten zainspirował ją do rozpoczęcia zbierania funduszy na budowę kliniki położniczej, której kulminacją było utworzenie Stowarzyszenia na rzecz Ochrony Matek. Zgodnie z książką No Small Lives Hernández nie tylko zapewniał bezpłatną opiekę prenatalną i dzieci, które ją urodziły, ale także rozumiał tragiczny status ekonomiczny swoich pacjentów i pozwalał im na dokonywanie płatności przez cały okres ciąży.