Krótka, przerażająca historia Brooklyńskiego Pierwszego Metra

System masowego transportu w Nowym Jorku jest brudną, frustrującą, nieprzewidywalną i wspaniałą siecią działającą w oparciu o mieszane błogosławieństwo, jakim jest Metropolitan Transportation Authority. Ale nie zawsze tak było. Dokładnie 100 lat temu, pierwsza działająca linia metra w Brooklynie została otwarta dla jeźdźców. Brooklyn Rapid Transit był tylko jedną z ogromnej liczby niezależnych linii prowadzonych przez prywatne firmy, które chciałyby wziąć udział w grze przenoszącej ludzi. BRT był szczególnie agresywny, wyrywając mnóstwo starych linii i zdobywając prawie wszystkie linie kolejowe i tramwaje w dzielnicy, ale opowieść o jego wzroście została przekształcona w ostrzeżenie.

BRT był właściwie całkiem skuteczny w swojej ponadprzeciętnej świetności, zdolnej do tasowania nowojorczyków na Brooklynie i do Queens i na Manhattanie. Wszystkie pociągi, które docierają aż do Coney Island, były początkowo zasilane parą i uruchamiane kablem, ale BRT przekształciło wszystkie pociągi w energię elektryczną do 1900 r. (Jedynym wyjątkiem jest obsługa na Brooklyn Bridge). Problemy zaczęły się, gdy nieruchomości stały się bardziej wartościowe. Kiedy w 1898 r. Gminy skonsolidowały się, urzędnicy miejscy zaczęli naciskać na firmy transportowe, aby duże, drogie przemieściły się pod ziemią.

W czerwcu 1915 r. BRT otworzył linię biegnącą pod Czwartą Aleją i przez Most Manhattan na Canal Street. Stare wyniesione linie nad Trzecią Aleją i Piątą Aleją mogły wreszcie zostać zniszczone. Ludzie się cieszyli. Nowoczesność była naprawdę dobrem publicznym.

Ale sukces BRT był krótkotrwały. Kontrakt firmy z miastem wymagał, aby ceny pozostały na poziomie pięciu centów, nawet po tym, jak kraj wkroczył w I wojnę światową, podnosząc wartość dolara. Stabilne targi spadły w wartościach rzeczywistych, a firma straciła pieniądze.

Co gorsza, w 1917 r. Jeden z pociągów BRT rozbił się pod skrzyżowaniem Flatbush Avenue, Ocean Avenue i Malbone Street. W wyniku wypadku zginęło 93 osoby, co czyni go trzecim najgorszym wypadkiem w historii USA - wypadek tak głośny, że urzędnicy miejscy zdecydowali się zmienić nazwę Empire Boulevard przy ulicy Malbone. Nie trzeba dodawać, że jeźdźcy nie wpadli na siebie, próbując po tym usiąść w jednym z pociągów BRT.

Firma nie spłaciła długów w następnym roku i ogłosiła upadłość. W 1923 roku, w ramach restrukturyzacji, BRT została zakupiona przez Brooklyn-Manhattan Transit Corporation, która sama została sprzedana miastu w 1940 roku. Wszystkie aktywa BRT są teraz albo wyburzone, albo zostały pomyślnie zintegrowane jako część miejskiego systemu metra. Linia Fourth Avenue jest częścią dzisiejszych linii D, N i R.

Upadek BRT był tylko jednym z wielu spadających dominos, które doprowadziły do ​​tranzytu publicznego w Nowym Jorku, stając się, cóż, publiczny. W 1968 r. Państwowy MTA, który trzy lata wcześniej przejął kontrolę nad Long Island Railroad z upadłej Pennsylvania Railroad, przejął całkowitą kontrolę nad operacjami metra w mieście. Sukcesy MTA umocniły zaangażowanie Nowego Jorku (i większości innych dużych amerykańskich miast) w utrzymanie transportu publicznego z dala od prywatnych firm.

Ostatecznie BRT udało się tylko udowodnić, że MTA jest konieczne, co jest ważną rzeczą do zapamiętania, gdy pociąg G jest spóźniony i nie można dowiedzieć się, jaki jest zapach wydobywający się z tunelu.