Johnnie Cochran the Superhero i Impotence „American Crime Story”

Greckie tragedie - popularne w dawnych przedchrześcijańskich czasach ze wszystkimi głowami amfiteatrów w Atenach - czerpały inspirację z mitów. Czasami poetyzowali rzekomo prawdziwe wydarzenia lub mieszali je z długimi legendami. Oczywiście w tych bardzo różnych czasach wiele informacji przekazywano ustnie. W tym procesie narracje i postacie były rozciągnięte, przekształcone, a następnie skostniałe - to znaczy stały się „wysokimi opowieściami”. Bohaterowie tragedii są posągowi, utwierdzeni w swoich konotacjach i niezmiennym smutku. Podobnie jak superbohaterowie czy John Wick, tylko brzmienie ich nazwisk może wywołać silne emocje w sercach publiczności lub bohaterach wspierających sztukę. „Rozbrzmiały”, jak mówi zdanie.

I tak jest ze znanymi towarami w American Crime Story, czy reakcja jest przez publiczność lub bohaterów w historii. „ Cochran … Skurwysynu ”, prokurator Sarah Paulson, Marcia Clark, wykrzykuje, jakby Tony Stark lub Batman ponownie wzięli prawo w swoje ręce. Imię Alana Dershowitza ma podobnie polaryzującą konotację. Oczywiście Schwimmerowi / Kardashianowi lub sportowcowi i związkowemu związanemu z rasą trudno jest przyznać, że O.J. kiedykolwiek stanie się czymś innym niż „Sok”.

Skupienie się na tym, jak każda postać jest oglądana przez publiczność i wokół nich - i trzymanie nas, skutecznie, poza ich głowami - pomaga nam zrozumieć kilka rzeczy. Wyjaśnia publiczną reakcję na próbę w świecie pokazu i melodramatyczny styl i estetykę show. Ma również na celu sprawić, byśmy czuli się spięci i zainwestowali w wydarzenia z serialu, tak jakby Gotham znów był zagrożony. Podobnie jak grecka tragedia używa symboli jako pionków - jako naczyń do monologów opowiadających emocje, a nie pokazujących je - ten kabel produkowany przez Ryana Murphy'ego ma wrażenie, jakby malował gruby płaszcz dramatyczny, jakby coś nadrabiał. Trzyma nas przez trajektorie, przez które chcemy przejść, intelektualnie i emocjonalnie. Innymi słowy, myliłeś się, jeśli tak myślałeś American Crime Story miało się znacznie różnić od innych żartobliwych smorgasbordów telewizyjnych z popkulturową mitologią Falchuka i Murphy'ego. „To więcej pokazu przestępczości na linii prostej”, powiedziałeś. Nie - wystarczy spojrzeć pod maską na minutę.

Aby zrozumieć, że tak się dzieje, trzeba po prostu zajrzeć do środka. W jaki sposób ten koncert współgra z tobą? Czy w ogóle rezonuje? Są szanse, że jesteś bardziej rozbawiony lub oszołomiony niż zainwestowany emocjonalnie lub intelektualnie. Częścią tego jest to, że większość z nas zna już tę historię. To oda do zjawiska, które pamiętamy jako widzowie, a także przenikliwy, kątowy widok procesu. Ale także żarty i ironie obalają momenty katartyczne, jak gdyby były żartami o chwilach katartycznych (Cholera, Murphy! potrząsa pięścią). Pomyśl o Marcii na jej podwórku lub o momencie, w którym pojawi się możliwość obrony wyścigu na Travolta / Shapiro. „Wyobraź sobie, że O.J. Simpson został założony przez gliniarzy, ponieważ jest czarnoskórym mężczyzną - mówi Travolta ze złamanym rytmem. To taka skrajna parodia, że ​​wykracza ona poza Travoltę, jaką znamy, przypominając przedwczesne dźwięki adenoidalnego gracza, który ogłasza wielkie Dungeons & Dragons grać. Jak każda chwila „eureki” ACS, to samo-sabotowanie, a może z założenia.

Prześlij dalej, jeśli poczujesz „silny związek emocjonalny z tą sprawą”. #ThePeoplevOJSimpson

- AmericanCrimeStoryFX (@ACSFX) 17 lutego 2016 r

I tak show Scotta Alexandra i Larry'ego Karaszewskiego zaczyna już tracić na sile. Jego ton Mamet / Mann-ish ma całą dynamikę płaskiej sody. Kiedy O.J. ogłasza: „Nie jestem czarny. Jestem O.J. ”, rysuje się coś psychicznego pustki, zamiast odczuwać socjologiczne i polityczne rezonanse. American Crime Story: The People v. O.J. Simpson zaczyna się od montażu nagrań z zamieszek Rodney King i stara się, abyśmy pamiętali o tym na każdym kroku. Ale postacie mówią o konflikcie tożsamości rasowej w O.J. osoba publiczna, jak czytają z sekcji komentarzy na temat współczesnych myśli na temat procesu. Jak w greckiej tragedii, American Crime Story dramatyzuje mit O.J., mimo że jego reklama wskazuje, że ujawni to nam w nowy sposób. Chichocze między punktami fabularnymi, jakby chciał się uśmiechnąć, jak wielkie jest to zjawisko w połowie lat dziewięćdziesiątych - kiedy ludzie noszą przy sobie „beepers”, ha!

Pytanie, czy przedstawienie Aleksandra i Karaszewskiego sprawia, że ​​myślisz głęboko o sposobie, w jaki świat wyobraża sobie i mówi o przestępcach, czy obejmuje sensację mediów, nie jest jeszcze rozstrzygnięte. To zależy od ciebie: ile czasu chcesz dać American Crime Story dopóki nie powie ci czegoś, czego nie wiedziałeś, lub kopie w ciebie szpony w sposób, którego nie zapomnisz po wyłączeniu telewizora? Murphy i gang nie trzymają cię za rękę przez ich starannie opracowany samoświadomy krajobraz; ściskają z niego obieg.

Teraz, na temat muzyki Shapiro / Roberta Kardashiana: