Kuba ma cadillaki, na pewno, ale odwiedza więcej niż Hemingwaya i jazzu

Od ponad pół wieku ślady konfliktu w zimnej wojnie stanowią zakaz dla obywateli USA podróżujących na Kubę. Następnie, pod koniec 2014 r., Obama nakazał pełne przywrócenie stosunków dyplomatycznych z Kubą, ograniczając „tracić kajdany przeszłości”. Pod koniec 2015 r. Oba kraje osiągnęły porozumienie w sprawie regularnych lotów komercyjnych na wyspę, eliminując drogie loty czarterowe, które zapewniły jedyny bezpośredni dostęp bez połączenia morskiego. Turyści zaczęli napływać do uprzednio wyłączonego kraju i choć ograniczenia nakazują odwiedzającym Kubę 12 różnych kategorii określonych celowo, zasady są wystarczająco mgliste, aby każdy, kto zdecyduje się dostać do Hawany.

Istnieje jednak poczucie, że Kuba szybko się zmieni, ponieważ wpływy amerykańskie staną się bardziej namacalne, a dolary amerykańskie bardziej obfite. Mam nadzieję, że to dobra wiadomość dla Kubańczyków, którym od dawna odmawia się możliwości gospodarczych. Ale oznacza to również, że jazda Cadillac, obsesja na punkcie jazzu, shabby chic Kuba, którą większość Amerykanów dorastała, zniknie. Ponownie, jest to prawdopodobnie najlepsze, ale podróżni nie powinni być obwiniani za to, że chcą doświadczyć miejsca przed monokulturą.

Wszystko zaczyna się w Hawanie, a konkretnie w Plaza de Armas w Hawanie, najstarszym placu na Kubie, który jest otoczony palmami i domem dla posągu Carlosa Manuela Céspedesa, człowieka, który od 1868 r. Wytyczył szlak wolności na Kubie. Katedra de San Cristóbal, wybudowana przez jezuitów w 1748 r., Jest jedną z najstarszych katedr w obu Amerykach, z barokową architekturą na zewnątrz i klasycznymi elementami wewnątrz. To nie jest rok 1960. To proste, stare. Ale na Kubie zawsze istnieje czasowe napięcie. Museo Nacional de Bellas Artes jest chyba najlepszym przykładem tego zjawiska. Czuje się jak coś z przeszłości, ale jego wystawy, zbudowane wokół lokalnych artystów, takich jak Guillermo Collazo, Rafael Blanco i Raúl Martinez, są uderzająco nowoczesne. To muzeum XXI wieku w prawie dokładnie taki sposób, w jaki Museo de la Revolución, dokumentujące rozwijające się reżimy polityczne Kuby, nie jest. Trudno znaleźć historię pozbawioną propagandy na Kubie, ale można to powiedzieć o wielu miejscach.

Jeśli ktoś chce prostych faktów politycznych, zawsze ma Malecón, nadmorską jazdę o długości 8 km. Jest ocean. Gdzieś poza tym jest Ameryka.

Varadero to miejscowość wypoczynkowa w prowincji Matanza na Kubie, gdzie goście mogą odpocząć na malowniczych plażach z białym piaskiem. Coral Beach oferuje jedne z najlepszych miejsc do nurkowania na Kubie, podczas gdy wizyta w jaskini Saturno przeniesie Cię do pięknej scenerii groty z ciepłymi wodami, w których można się popływać. Skosztuj niekończących się próbek rumu w House of Rum i, aby uzupełnić swój klasyczny turysta doświadczenie, pływać z delfinami w Delfinario.

Znajdujące się w południowo-wschodniej części wyspy Santiago de Cuba jest drugim co do wielkości miastem w kraju. To był dom rewolucyjnego bohatera Franka Paísa, który pracował ze studentami i młodymi pracownikami, by tworzyć sojusze, które wspierały rewolucję. Odwiedź słynne Muzeum Emilio Bacardí Moreau, w którym odbywają się pokazy sztuki rodziny Bacardí, i odwiedź historyczne muzeum makabryczne Cuartel Moncada, które stoi na terenie historycznego miejsca ataku prowadzonego przez kubańskich rewolucjonistów, w tym Che Guevara. Na północny wschód od centrum miasta znajduje się Plaza de la Revolucion, gdzie Fidel Castro wygłosił słynne przemówienia i gdzie papież celebrował mszę podczas swojej wizyty w 1998 roku.

Istnieją również naturalne atrakcje - wspaniałe nurkowanie, wędkarstwo sportowe, wędrówki - ale Kuba ma historię ochrony swoich naturalnych zasobów (niekoniecznie licząc ludzi), więc turyści przybywający na południe teraz zrobiliby dobrze, aby priorytetowo potraktować turystykę kulturalną. Wszyscy chcą móc powiedzieć, że widzieli Kubę, zanim się zmieniła. Oczywiście, zmienia się na zawsze, ale następna dekada pochowa ostatnią.