Czy Gerontocracy jest złe dla demokracji? Clinton i Trump nie mówią - ale są starzy

Zwycięzcą tegorocznych wyborów prezydenckich będzie albo najstarszy, albo jeden z najstarszych dowódców, którzy kiedykolwiek wprowadzą się do Białego Domu. Przyjdzie dzień inauguracji, Hillary Clinton będzie miała 69 lat, Donald Trump będzie miał 70 lat, a Bernie Sanders - jeśli nadal ma szansę - będzie miał 75 lat. Ronald Reagan, obecny mistrz prezydenckiej starości, był 16 dni przed 70, kiedy złożył przysięgę urzędu.

Istnieje nazwa systemu politycznego, w którym starsi rządzą: gerontokracja. A nawet dzisiaj istnieją funkcjonalne formy tej chwiejnej ideologii, żyjące i dobrze żyjące na Kubie, w Arabii Saudyjskiej i Watykanie. Uczestnicy tych systemów często wskazują na korzenie demokracji, aby usprawiedliwić rządy osób starszych, ale jest to spory argument oparty na tradycji, błędnym odczytaniu Platona i zrozumieniu procesu starzenia się, który - mówiąc filozoficznie i naukowo - pozostawia dużo do życzenia.

Dopóki nowoczesna technologia nie osiągnie celu społecznego, ludzie starają się zrównać starość z mądrością. Gdy ktoś się starzeje, prawdopodobnie osiągają większą wiedzę praktyczną: na przykład stają się bardziej biegli w równoważeniu budżetu krajowego. Mniej oczywiste i mniej gwarantowane jest to, czy stają się także mądrzejsi: czy lepiej rozumieją, kiedy, jeśli w ogóle, może być moralnie uzasadnione wysłanie młodzieży narodowej na wojnę.

W trzeciej książce Platona Republika, Sokrates dyskutuje o rządzeniu w swojej alegorycznej republice - klasie rządzącej: Strażnicy i Pomocnicy - z Glauconem, starszym bratem Platona. Następuje wymiana:

„No cóż” Socrates kontynuował: „Co dalej? Musimy się zdecydować, jak sądzę, który z naszych Strażników ma rządzić, a który rządzić. ”

'Tak przypuszczam.'

„Cóż, oczywiste jest, że starszy musi rządzić, a młodszy rządzić”.

„To oczywiste”.

Gdybyśmy to zostawili, moglibyśmy uczciwie powiedzieć, że Platon i Sokrates wierzyli, że gerontokracja jest idealną formą rządu. Niestety dla tegorocznych kandydatów nie możemy tego zostawić. Nawet starożytni rozumieli problemy związane z prowadzeniem przez starożytnych.

Pamiętaj, że Republika czy naprawdę nie jest to tekst polityczny, a tym bardziej urtekst demokracji. Pomimo tytułu, uczeni w dużej mierze wyśmiewają tych, którzy zbyt dosłownie traktują filozofię polityczną Platona. Książka ostatecznie działa najlepiej jako przewodnik do osiągnięcia wewnętrznej harmonii. Państwo oferuje nam okno do duszy; poprzez obraz sprawiedliwości w państwie możemy lepiej zrozumieć sprawiedliwość w duszy. A Platon i Sokrates razem utrzymaliby, że starość - czy to stare społeczeństwo, czy staruszek - w żaden sposób nie gwarantuje mądrości, dobroci i zdolności do rządzenia.

Platon by ręczyć za gerontokrację Jeśli ta gerontokracja zawierała przepisy gwarantujące mądrość starszym. W efekcie Republika przedstawia dokładnie te przepisy. Potencjalni władcy muszą być wykształceni w wielu dziedzinach, od geometrii po astronomię; muszą osiągnąć wiedzę o Dobru. Powinny mieć „następujące cechy: filozoficzne usposobienie, wysokie duchy, szybkość i siłę”. Potencjalni Strażnicy muszą także przejść próby, aby upewnić się, że prawdopodobnie nie zapomną o swoich obowiązkach.

„Musimy szukać Strażników, którzy będą zdecydowanie trzymać się zasady, że muszą zawsze robić to, co myślą najlepiej dla społeczności” - mówi Sokrates. „Musimy uważnie obserwować ich od najmłodszych lat i wyznaczać im zadania, które najprawdopodobniej zapomną lub odejdą od tej zasady; i musimy wybrać tylko tych, którzy nie zapominają i nie są łatwo wprowadzani w błąd ”.

Starożytni filozofowie, jak Platon, uważali się za lekarzy umysłu. Co z nowoczesnymi lekarzami? Ich opis byłby tragicznie prosty: mózg się pogarsza. Reagan mógł zmagać się z chorobą Alzheimera lub otępieniem podczas ostatnich lat urzędowania, a nawet zdrowe starsze umysły mogą zmagać się z przetwarzaniem informacji lub odpowiednio reagować. Zdolności poznawcze mogą się zmniejszać; na przykład płat czołowy mózgu zanika wraz z wiekiem, co może sprawiać, że osoby starsze wydają się bardziej reakcyjne, aw niektórych przypadkach bardziej obraźliwe.

Nie jest jasne, czy chemia mózgu znacząco wpływa na sposób, w jaki starsi ludzie wchodzą w interakcję z technologią, ale jasne jest, że napięcia mogą pojawić się w związku z wczesnym przyjęciem technologii w państwach gerontokratycznych. Kuba, rządzona przez starożytnego Castrosa, zawsze była zdenerwowana technologią. Papież Franciszek, z drugiej strony, tweetuje o burzy i wydaje się, że poradzi sobie ze smartfonem z miłością Hillary-esque. Pomijając to, gerontokracja jest zasadniczo przeciwieństwem technokracji: stawia wartość na rzekomo zademonstrowanej mądrości, a nie na wynikach. Wybierając osoby starsze, które niewiele mówiły o nowych sposobach, w jakie rząd może wykorzystywać technologię do obsługi swoich obywateli, Amerykanie będą uprzywilejowywać tendencję do utrzymywania zdolności do zakłócania.

Co więcej, te wybory i liczne pokazy dowodzą, że starość i stary rząd nie mogą zagwarantować mądrości, nie mogą zagwarantować zdrowego osądu i nie mogą zagwarantować dobroci. Platon i Sokrates przedstawili tygiel Strażnikom. Bez tego tygla stary mężczyzna lub kobieta nie tworzą Strażnika. I choć nadciągająca śmiertelność może nadawać perspektywę, może również powodować pewien stopień niedbalstwa. Ale to zależy od wiedzy o Dobru - i od tego, jak trzyma się płat czołowy.