Czy jesteś zły w Math? To nie może być twoja wina

Uczę ludzi, jak uczyć matematyki, i pracuję w tej dziedzinie od 30 lat. Przez te dziesięciolecia spotkałem wielu ludzi, którzy cierpią z powodu różnego stopnia traumy matematycznej - formy osłabiającego umysłowego zamknięcia, jeśli chodzi o robienie matematyki.

Kiedy ludzie dzielą się ze mną swoimi historiami, są wspólne tematy. Należą do nich osoby, które mówią im, że „nie są dobrzy w matematyce”, panikują nad czasowymi testami matematycznymi lub utkną na jakimś temacie matematycznym i usiłują przejść obok niego. Tematy mogą być tak szerokie, jak ułamki lub cała klasa, takie jak algebra lub geometria.

Pojęcie, kto jest - a nie jest - osobą matematyki kieruje badaniami, które prowadzę z moimi kolegami Shannon Sweeny i Chrisem Willinghamem, z ludźmi, którzy zdobywają stopnie naukowe.

Jednym z największych wyzwań, przed jakimi stają amerykańscy nauczyciele matematyki, jest pomoc dużej liczbie nauczycieli elementarnych, którzy mają do czynienia z traumą matematyczną. Wyobraź sobie zadanie polegające na nauczaniu dzieci matematyki, gdy jest to jeden z twoich największych osobistych lęków.

Trauma matematyczna objawia się jako lęk lub strach, wyniszczający strach przed błędem. Ten strach ogranicza dostęp wielu ludzi do ścieżek życiowych, w tym do wyboru szkoły i kariery.

Podczas gdy trauma matematyczna ma wiele źródeł, niektórzy rodzice i nauczyciele mają wpływ bezpośrednio: przestarzałe pomysły, co to znaczy być dobrym w matematyce. Obejmują one szybkość i dokładność, które były ważne w minionych dziesięcioleciach, kiedy ludzie byli rzeczywistymi komputerami.

Ale badania potwierdziły to, co wielu ludzi podziela ze mną anegdotycznie: szybkość wiązania z obliczeniami osłabia uczniów. Ludzie, którzy usiłują ukończyć czasowy test faktów matematycznych, często doświadczają strachu, który zamyka ich pamięć roboczą. To sprawia, że ​​myślenie jest prawie niemożliwe, co wzmacnia ideę, że dana osoba po prostu nie potrafi matematyki - że nie jest osobą matematyczną.

Co więcej, uczniowie, którzy odniosą sukces w testach faktów matematycznych w określonym czasie, mogą wierzyć, że bycie dobrym w matematyce oznacza po prostu szybkie i dokładne obliczanie. To przekonanie może prowadzić do kruchej tożsamości matematycznej. Uczniowie obawiają się ujawnienia, że ​​czegoś nie wiedzą lub nie są tak szybcy, więc unikają bardziej wymagającej pracy. Nikt nie wygrywa.

Mit, że szybkie przywoływanie podstawowych faktów matematycznych jest dobry do nauki, ma głębokie i szkodliwe korzenie. Pochodzi z najlepszych intencji - kto nie chciałby, aby dzieci były dobre w obliczaniu? Jednak badania pokazują, że fakt płynności - umiejętność łatwego przywoływania faktów, takich jak 3 x 5 = 15 - najlepiej jest rozwinąć z poczucia sensu działań arytmetycznych. Innymi słowy, pierwszym krokiem w budowaniu pamięci matematycznej jest zrozumienie, jak działa matematyka.

Pomijanie kroku sensemowania sprawia, że ​​rozumienie jest kruche i zapamiętywanie kosztowne. Kiedy ktoś tylko zapamiętuje, każdy nowy fakt jest jak wyspa dla siebie i jest łatwiejszy do zapomnienia. Natomiast rozumienie wzorców w faktach matematycznych kompresuje obciążenie poznawcze wymagane do przywołania powiązanych faktów. Sensemaking promuje głębokie, solidne i elastyczne zrozumienie, pozwalając ludziom stosować to, co wiedzą, do nowych problemów.

Co zatem mogą zrobić rodzice i nauczyciele, aby wspierać faktyczną płynność?

Po pierwsze, znajdź cud i radość. Gry i łamigłówki, które sprawiają, że ludzie bawią się liczbami, takimi jak Sudoku, KenKen lub niektóre gry karciane, tworzą intelektualną potrzebę korzystania z faktów matematycznych, które pomagają dzieciom rozwijać płynność. Proszenie dzieci, aby wyjaśniły swoje myślenie - używając słów, obrazów lub przedmiotów - potwierdza ważność ich pomysłów.

Błędy kadrowania jako eksploracje. Brak prawidłowej odpowiedzi nie oznacza, że ​​wszystkie myśli są nieprawidłowe. Proszenie dzieci, aby wyjaśniły swoje myślenie, pomaga również w zrozumieniu tego, co teraz wiedzą i czego mogą się nauczyć. Pytania o to, jak dziecko dostało odpowiedź, mogą skłonić ich do zastanowienia się nad tym, co nie do końca działa i jest godne zmiany. Kiedy zadajesz te pytania, dobrze jest mieć twarz pokerzysty; jeśli wyemitujesz, że odpowiedź jest błędna lub słuszna, może to wzmocnić przekonanie, że liczą się tylko właściwe odpowiedzi.

Po drugie, nie szkodzić. Ważne jest, aby rodzice unikali przekazywania dzieciom wiadomości, że nie są ludźmi matematyki. Może to mieć negatywny wpływ na przekonania dzieci o ich własnej zdolności uczenia się. Ponadto uważaj, że dzieci muszą cierpieć, aby uczyć się matematyki.

Dla wielu dorosłych dzisiejsze lekcje matematyki bardzo różnią się od tych, których doświadczyliśmy. Szkoły amerykańskie odeszły od szybkości i dokładności - czasami nazywane „ćwiczeniami i zabijaniem” - oraz w kierunku omawiania i rozumienia matematyki. Nauczyciele nauczycieli matematyki zgadzają się, że są to dobre rzeczy. Szukaj głębszego znaczenia tego, czego uczy twoje dziecko, wiedząc, że głębsze zrozumienie pochodzi z łączenia wielu sposobów rozwiązywania problemów.

Jeśli uznasz, że jesteś ocalałym z traumy matematycznej, poczuj serce. Nie jesteś sam i istnieją sposoby na uzdrowienie. Zaczyna się od zrozumienia, że ​​matematyka jest szeroka i piękna - większość z nas jest znacznie bardziej matematyczna niż nam się wydaje.

Ten artykuł został pierwotnie opublikowany w The Conversation przez Jennifer Ruef. Przeczytaj oryginalny artykuł tutaj.