25 lat po „Terminatorze 2”, „To wciąż seria” jest najlepsza

3 lipca 1991 roku James Cameron i Arnold Schwarzenegger wydali prawdopodobnie najlepszy film akcji z lat 90-tych: Terminator 2: Dzień sądu. Kontynuacja chwalonego przez krytyków, niepowstrzymanego filmu robot-pościg z 1984 roku T2 postanowił rozwinąć i wzmocnić postapokaliptyczny świat stworzony w pierwszym filmie. Po premierze film został okrzyknięty klasycznym dziełem. W latach, które nastąpiły później, pozostała najważniejsza w serii, która ciągnęła się w dół, odkąd Cameron opuścił apokalipsę Skynet w swoim lusterku wstecznym.

Jak to się stało, że Cameron zdołał uchwycić ducha Wszechświata Terminatora w sposób, w jaki żaden filmowiec nie był w stanie go powtórzyć? Każde z kolejnych zgłoszeń w równym stopniu wykorzystywało działanie pęcherzykowe i pół-tandetne-na wpół chłodne jedno-liniowce, jak T2, ale za każdym razem seria wciąż rozczarowuje zarówno fanów, jak i krytyków. Więc gdzie jest urok Terminator 2 kłamstwo i dlaczego udało mu się wyrosnąć tak duży w ciągu dwudziestu pięciu lat od jego wydania?

Wszystko zaczyna się od końca świata.

Oda do prostego budowania świata

W niedalekiej przyszłości wojskowy program komputerowy o nazwie Skynet staje się samoświadomy i uwalnia armię morderczych robotów, by zgasić ludzkość. Skynet odnosi duże sukcesy w tym przedsięwzięciu, dopóki jakiś generał John Connor nie zacznie odwracać fali wojny. W ostatnim wysiłku, aby zachować swoją przyszłość, Skynet wysyła humanoidalną maszynę (Arnold Schwarzenegger) w czasie do matki Johna Connora (Linda Hamilton) przed narodzinami generała. Oczywiście plan całkowicie się odwraca i nie tylko maszyna została zmiażdżona, ale dzięki podróżującemu w czasie dobrym facetowi o imieniu Reese (Michael Biehn), Connor kończy się w ciąży z wybawicielem, którego Skynet próbował uniknąć.

To jest oryginał. W sequelu Skynet daje zabójstwo w czasie innym strzałom, wysyłając słodkiego dupka metalowego robota (Robert Patrick) po Johnie Connorze (Edward Furlong), gdy ma dziesięć lat. Na szczęście dla młodego Johna, stary John odsyła przyjaznego Terminatora (ponownie Arnie), aby chronić dziecko. Obok mamy, Sarah (Hamilton, naprawdę ją zabijając), trójka postanawia nie tylko zachować bezpieczeństwo Johna, ale cofnąć zbliżającą się śmierć miliardów ludzi.

Dobra, zobacz co tam zrobiłem? Spójnie wyjaśniłem konfigurację obu filmów w dwóch akapitach. Cały wszechświat jest łatwy do zrozumienia i łatwy do zdobycia. W ciągu kilku chwil możesz dać się złapać w historię i osiąść wygodnie, czekając na przygodę.

Poprzednie filmy najwyraźniej próbowały wyznaczyć własną ścieżkę - odmówiły zaakceptowania tej podstawowej konfiguracji, w wyniku czego albo obalono dzieło Camerona, albo niepotrzebne rozcieńczenie jego przesłania. Gdzie późniejsze filmy w Terminator Seria skupiła się na kłóceniu się o drobiazgi poprzednich filmów Camerona. Cameron skupił się na uczynieniu swojego świata konkretnym, a następnie pozwolił swoim postaciom bawić się.

To show Sarah Connor

W pierwszych dwóch Terminator filmy, gwiazda to nie John Connor ani jakiś nieusuwalny robot. Przyszły generał jest bardziej McGuffinem niż cokolwiek innego. Mama Johna, Sarah, jest prawdziwą gwiazdą filmu. To ona naprawdę rozwija postać w trakcie narracji. Ona jest szczęśliwie pustą kobietą, która nagle jest obarczona wiedzą, że jest odpowiedzialna za przygotowanie zbawiciela świata.

Jako Sarah Connor, Linda Hamilton gwoździ przejście od ofiary do żołnierza. Jest onieśmielająca w sposób prawie niemożliwy do powtórzenia. Możesz być Matką Smoków, ale Linda Hamilton zje cię na śniadanie.

Terminator 2 chodzi o to, że kobieta zaczyna wierzyć w coś, co ma nadzieję, nawet wtedy, gdy wie, że dzień zagłady leci w jej stronę. Chociaż jest to fantastyczny film akcji, Terminator 2 to także badanie, w jaki sposób normalna osoba zareaguje na niewiarygodny stres i szalenie niesprawiedliwe okoliczności.

Wszystkie inne filmy z tej serii zapomniały o tym i głupio odrzuciły Hamiltona. Rezultatem była seria filmów, w których John Connor zachowuje się jak bohater akcji, podczas gdy Arnold Schwarzenegger zostaje brutalnie potraktowany na pięćdziesiąt różnych sposobów. Nie ma rozwoju postaci, nie chodzi o ludzkość i to jest naprawdę głupia rzecz, aby pominąć historię, która dosłownie dotyczy ratowania ludzkości.

Bez losu, ale co robisz

Być może jest to najbardziej skandaliczny błąd każdego dnia Terminator film powstał: los istnieje. Nie tylko jest to całkowicie przeciwne T2 Podstawowa filozofia, to także nudne historie (i żadna ilość akcji nie może pokonać nudnej historii).

W Terminator 3 wyjaśniono dość wcześnie, że istnieją pewne stałe punkty w czasie, których po prostu nie można zmienić, rozwój, który zasadniczo unieważnia wszystko, co postacie z serii zrobiły do ​​tego momentu. Oznacza to również, że wszystko, co Connor i Claire Danes robią w filmie, który obecnie oglądamy, jest bezużyteczne. Z tą wiedzą, fabuła Zbawienie - który dotyczy tworzenia wydarzeń z pierwszego filmu - staje się dyskusyjny, zanim kredyty się skończą. I… Bóg wie tylko, co się dzieje z fabułą Geniza.

Jednak w przeciwieństwie do tych filmów Terminator 2 działa w oparciu o filozofię samostanowienia, która wzmacnia pozycję publiczności i jest interesująco narracyjna (ponieważ wszystko może się zdarzyć). Co więcej, w oryginalnej wizji Camerona działania Sarah Connor rzeczywiście mają rzeczywisty wpływ.

Prawdziwa tajemnica

Prawdziwy powód Terminator 2 nadal cieszy się zasłużoną pochwałą, a cała reszta filmów zawiesza się i płonie w kasie? W T2 Cameron stworzył fascynującą historię, która skupiała się na relatywnych postaciach działających w wyjątkowych okolicznościach. Następnie umieścił niesamowite efekty specjalne i sceny akcji z kulami na tej solidnej podstawie.

Wydaje się, że filmowcy zaangażowani w sequele zaczęli od zabójczych robotów i cofnęli się. To nie działało w Skynet, więc dlaczego miałoby to działać na nich?