Naukowcy odkrywają planetę eksmitowaną ze swojego gwiezdnego sąsiedztwa

Kiedy po raz pierwszy przenosisz się do systemu gwiezdnego, chcesz usiąść w miejscu, które Twoim zdaniem będzie dobrze funkcjonować przez następne kilka miliardów lat.Zbyt daleko, a będziesz mieć do czynienia z wieczną epoką lodowcową. Za blisko, a latem będziesz spędzać całe dnie na pieczeniu jak robak na chodniku. Najlepsza planetarna nieruchomość istnieje w obrębie tzw. „Strefy mieszkalnej” - części orbity gwiazdy, która jest wystarczająco ciepła, aby utrzymać życie, ale wystarczająco daleko, aby zachować chłód.

Czasami, jeśli masz szczęście, takie jak Ziemia, możesz znaleźć najlepsze miejsce i spędzać cały czas, potrzebując powoli modelowania organicznych cząsteczek w życie prymitywne, w końcu kulminując w inteligentnych formach życia, które są w stanie wysyłać ludzi na Księżyc i świetnie argumenty dlaczego Kredo to najlepszy film roku.

Możesz ciężko pracować, aby te plany. Ale to nie znaczy, że wszechświat będzie po twojej stronie. Przykład: gwiazda HD 106906, znajdująca się 300 lat świetlnych od nas, ma zaledwie 13 milionów lat - niemowlę według standardów wszechświata - a jej wciąż nienazwany system planetarny jest wciąż młodym bałaganem.

Planeta jest gigantyczna 11 razy większa od Jowisza i około 16 razy większa od odległości od gwiazdy macierzystej niż Plutona od Słońca.

Kiedy system gwiezdny formuje się początkowo, wirująca piekło pyłu zaczyna otaczać główną gwiazdę, a pył zaczyna akumulować się w obiekty stałe, takie jak planety i księżyce.

„Każdy układ planetarny ma coś takiego”, mówi Paul Kalas, astronom z University of California, Berkeley i główny badacz nowego badania egzoplanet. „Gdy spojrzysz na ich strukturę, możesz zrozumieć geometrię architektury struktury planetarnej”.

HD 106906b jest zbyt duży, aby uzyskać tak dużo materii ze swojego obecnego miejsca zamieszkania na przedmieściach HD 106906. Musiał być znacznie bliżej - może nawet w strefie mieszkalnej. Ale w jaki sposób został wygnany do tak odległego miejsca?

Kalas i jego koledzy, którzy zaprezentowali swoje odkrycia we wtorek podczas konferencji Extreme Solar Systems III w Waikoloa Beach na Hawajach, twierdzą, że nowe dane zebrane przez Gemini Planet Imager w chilijskich Andach i Hubble Space Telescope ilustrują nierówny pas komety w układzie gwiezdnym. W pewnym momencie system gwiezdny został poważnie zakłócony przez jakąś anomalię grawitacyjną, która prawdopodobnie spowodowała, że ​​planeta została wyrzucona na odległość.

Jedna z teorii, o których Kalas wspomniał dzisiaj w briefingu informacyjnym, brzmiała, że ​​pobliska poruszająca się gwiazda mogłaby przeprowadzić coś w rodzaju „przelotu gwiezdnego”, powodując zakłócenia, gdy zbliżała się do systemu i rzucała wszystko w chaos, powodując niezwykłą orientację i odległość planety.

Tej teorii lub innych nie można potwierdzić bez większej ilości danych. Odkrycia są jednak niezwykle ekscytujące.

„Pomyślałem, że na początku ewolucji naszego własnego układu słonecznego, około czterech miliardów lat temu, nasz własny układ planetarny miał gwałtowne przegrupowanie, zanim osiadł w jego obecnie stabilnej konfiguracji”, powiedział Kalas.

Ma nadzieję, że zrozumienie tego odległego systemu gwiezdnego może rzucić światło na to, jak uformował się nasz układ słoneczny i co trzeba zrobić, aby Ziemia ukształtowała się i utrzymała swoją pierwotną nieruchomość, około 92 milionów mil od Słońca.

Lisa Kaltenegger, astronomka i badaczka egzoplanet z Cornell University, która nie była zaangażowana w badania, uważa, że ​​badania te podkreślają naukę „dziwaków” związanych z określaniem, w jaki sposób tworzą się układy planetarne. Odkrycia pomagają nam „zobaczyć pierwsze kroki”, ale pozostawmy otwarte pytanie, w jaki sposób dyski akrecyjne prowadzą do ciał takich jak planety.

Chociaż HD 106906b jest prawdopodobnie zbyt duże, aby mogło być domem dla życia, uczenie się o nim może pomóc nam poinformować nas, jak mniejsze, potencjalnie niosące życie planety mogą podtrzymać życie.