W „Billions” Episode 8 Paul Giamatti nienawidzi sałatki i gra Bully

O ile mamy moralnie wątpliwą postać, która wciąga wszystkie sznurki Miliardy w tym momencie to na pewno Chuck Rhoades, a nie Tommy Axelrod; Rhodes mówi to sam do Connerty'ego w odcinku z zeszłego tygodnia. Pomimo ostatniej rewelacji w tym tygodniu - Donny pracuje jako podwójny agent dla Connerty'ego i Axa - to wciąż Chuck dominuje w akcji: milcząco podpowiada przeciek skandalu Ax 9/11 i ogólnie ułatwia wszystkim adwokatom cieniste gambity w biurze. Brudne interesy podkreślają, że nawet Chuck zmaga się z jakimś pijackim egzystencjalnym kryzysem po próbie przekonania Connerty'ego, że postąpił słusznie, konstruując fałszywego informatora. Oburza go fakt, że przez Wendy korzysta z brudnych pieniędzy Axe; że jest zaślepiony na tę hipokryzję i wszystko inne, przez swoją nienawiść do człowieka.

Przedstawienie jest dość ciężkie, jeśli chodzi o punkt moralnej względności, nie wyrywając ciosów podczas kolacji Connerty'ego z ojcem biznesmena Sackera. „Robiąc źle, żeby dobrze czynić” - czy to nie jest jeszcze złe? Kiedy osiągnie skalę? Jasne, to jest śmiertelnie niesubtelne, ale tak samo jest z całym serialem. Jest na tyle sprytnie wykreślony, że nie ma znaczenia; W tym momencie widzowie zdecydowali się na melodramat over-the-top, a jeśli są doświadczonymi widzami oryginalnego programowania Showtime, to i tak nie jest niczym niezwykłym.

Miliardy w tym momencie jest tylko zabawą, a jednowierszowe zakotwiczają epizod w znaczący sposób; pozostają humorystyczne, ale to przynajmniej część punktu. Link do tego odcinka? Wabienie Connerty przez Giamattiego przez żartowanie z jego zdrowego odżywiania: „Wy, młodzi chłopcy, jecie wasze sałatki i przerabiamy świat”, szydzi. Wygląda na to, że w umyśle Rhodesa zjadacze sałatki z 20, 30 i 40 lat paraliżują świat swoją beta-ness. Stosunki dominujące i uległe zostały ustanowione między Rhodes i Connerty przez tylne siedzenie Rhodesa w sprawie Ax Capital, z wyjątkiem oczywiście - w przeciwieństwie do domu - Chuck jest na szczycie tutaj. Człowieku, „rzuć na to trochę kimchi”, przynajmniej Chuck komicznie nalega na Connerty'ego.

Miliardy „Niezachwiane zaangażowanie na rzecz post- Wall Street -i- Kotłownia etos i jego doskonała gra aktorska to jego zbawcza łaska. Kanałuje prestiżowe elementy telewizyjne, nie stając się pretensjonalnym, i podważając jego mydlany urok pod koniec lat 90-tych. Czasami przyjemny element Tony'ego Soprano wkrada się w interesy Axe: jest on, na swój sposób, główną sprawą, kimś, kto zgodnie z prawem myśli, że stara się być uczciwym liderem i dobrym człowiekiem. Zestawienie między bezwzględnością Chucka i wyrzutami sumienia Axe w tym odcinku sprawia, że ​​jest to jeden z najlepszych z dotychczasowych serii. W tym momencie wydaje się, że obie strony odniosą poważny cios w zakończeniu tej wojny; trudno jest przewidzieć, w jaki sposób pora roku się ułoży.