Megafiry zagrażają przyszłości Kalifornii bez „ekologii równoległej”

W sierpniu Mendocino Complex Fire - moloch spalony przez 450 000 akrów - został ogłoszony największym pożarem w historii Kalifornii. W listopadzie uwaga państwa zwróciła się już ku nowemu terrorowi: Ognisku Obozowemu, który zyskał odrębne rozróżnienie na najbardziej śmiercionośny i najbardziej niszczycielski pożar stanu. Według badań opublikowanych w poniedziałek, te „megafire” są teraz nową normą - i nie są podobne do niczego, co Ziemia widziała wcześniej.

Naukowcy wyjaśniają w Materiały z Narodowej Akademii Nauk że w przeszłości pożary Kalifornii są pod wpływem prądu wiatru o dużej wysokości zwanego Północnym Pacyfikiem (NPJ). Ten strumień odrzutowy wpływa na dostarczanie wilgoci podczas zimowych Kalifornii, co z kolei wpływa na aktywność ognia następnego lata. Mniejsze zimy oznaczają mniejszą szansę rozprzestrzenienia się pożarów w lecie.

Jednak modele klimatyczne w tym nowym artykule pokazują, że to, co kiedyś było normą w Kalifornii, zostało obrócone na głowę z powodu kluczowego wpływu zmian klimatu.

Aby historycznie ustalić, w jaki sposób wilgoć wpłynęła na ekstremalne skutki pożarów lasów, zespół zrekonstruował charakterystyki NPJ do roku 1571. Odkryli, że zanim ludzie stali się mistrzami w tłumieniu pożarów w 1900 r., Skrajne suche ognie miały miejsce, gdy NPJ był słabszy, przesunięty na północ i miał szerszy rozkład szerokości. Z kolei gdy maksymalny strefowy NPJ był silniejszy, sezony były bardziej wilgotne, przez co pożary były mniej niebezpieczne.

Ten link między ekstremalne opady atmosferyczne a NPJ kontynuował do XXI wieku, ale związek między NPJ a skrajności ognia przestał, prawdopodobnie z powodu postępów w gaszeniu pożarów. Jednak w ostatnich latach pożary rozprzestrzeniły się niezależnie od opadów zimowych. Naukowcy zauważają, że niedawne przykłady lat wilgotnych o wysokiej aktywności pożarowej - jak w roku, w którym państwo widziało się w 2017 r. - jest wczesnym dowodem niepokojącej zmiany.

Aby patrzeć w przyszłość, wykorzystali modele klimatyczne zaprojektowane do prognozowania przyszłości. Niestety, modele te pokazują, że to rozłączenie prawdopodobnie będzie kontynuowane. Symulacje lat rozłożonych między 2070 a 2100 r. Ujawniły, że jeśli poziom CO2 będzie nadal wzrastał, rosnące temperatury doprowadzą do bardziej suchych lat, zmniejszonej ilości śniegu i zwiększonego ryzyka pożaru bez względu poziomów opadów w okresie zimowym. Zmiany klimatu są związane z tymi bardziej suchymi i cieplejszymi warunkami - a rozwój inwestycji mieszkaniowych i komercyjnych na obszarach dzikiej przyrody stworzył nowe i znaczące zagrożenia dla życia ludzkiego na obszarach, które tradycyjnie doświadczały pożarów pędzla.

„Zakładając kontynuację obecnych praktyk zarządzania pożarami, oczekuje się, że ocieplenie termodynamiczne zastąpi dynamiczny wpływ NPJ na relacje klimatyczno-pożarowe kontrolujące ekstremum pożaru w Kalifornii” - piszą naukowcy. „Ostatnie powszechne pożary w Kalifornii w połączeniu z mokrymi skrajnościami mogą być wczesnym dowodem tej zmiany”.

Większość symulacji klimatycznych wskazuje, że Kalifornia w XXI wieku ogrzeje się, ale prognozy dotyczące przyszłych wzorców opadów są mniej pewne. Badanie to sugeruje, że nie ma „ekologicznego paralelizmu” dla pożarów lasów w przyszłości, ponieważ relacje między ekstremami pożaru a prekursorami klimatu zimowego stają się coraz mniejsze. Dane wskazują na „zasadniczą reorganizację kontroli klimatu”, która „prawdopodobnie będzie sprzyjać występowaniu„ megafire ”” - wiadomości, które nie wróżyły dobrze Złotemu Państwu.

Abstrakcyjny:

Dostarczanie wilgoci w Kalifornii jest w dużej mierze regulowane przez siłę i położenie strumienia północnego Pacyfiku (NPJ), zimowych wiatrów na dużych wysokościach, które wpływają na regionalny hydroklimat i pożar lasu w następnym ciepłym sezonie. Używamy symulacji modeli klimatycznych i danych paleoklimatycznych do odtworzenia zimowych charakterystyk NPJ z powrotem do 1571 CE, aby zidentyfikować wpływ zachowania NPJ na ekstremalne zjawiska wilgoci i pożarów lasów w Kalifornii przed iw trakcie bardziej niedawnego okresu gaszenia pożaru. Maksymalna strefowa prędkość NPJ jest niższa i przesunięta na północ i ma większy rozkład szerokości w czasie ciśnienia wstępnego suchego i ekstremalnego ognia. Odwrotnie, maksymalny strefowy NPJ jest wyższy i przesunięty na południe, z węższym rozkładem szerokości geograficznej podczas ekstremalnych warunków mokrego i niskiego ognia. To stowarzyszenie NPJ, opady i pożary utrzymują się w socjoekologicznych reżimach pożarowych sprzed XX wieku, w tym w rodzimym spalaniu Ameryki, zakłóceniach po kontakcie i spadku liczby ludności rodzimej, a także intensyfikacji użytkowania lasów w późniejszym XIX wieku. Ekstremum opadów i zachowanie NPJ pozostają powiązane w XX i XXI wieku, ale skrajności pożarowe zostają rozłączone z powodu tłumienia pożaru po 1900 roku. Symulowane przyszłe warunki w Kalifornii obejmują więcej wilgoci w sezonie mokrym jako deszcz (a mniej jako śnieg), dłuższy sezon pożaru i wyższe temperatury, co prowadzi do suchszych warunków w sezonie pożarowym, niezależnych od zmian opadów w XXI wieku. Zakładając kontynuację obecnych praktyk zarządzania pożarami, oczekuje się, że ocieplenie termodynamiczne zastąpi dynamiczny wpływ NPJ na relacje klimatyczno-pożarowe kontrolujące ekstremum pożaru w Kalifornii. Ostatnie powszechne pożary w Kalifornii w połączeniu z mokrymi ekstremami mogą być wczesnym dowodem tej zmiany.