Okazuje się, że Mars był zawsze zimnym pustkowiem

Na początku tego miesiąca NASA ujawniło odkrycia, które zdecydowanie potwierdzają pogląd, że wiatry słoneczne pozbawiły Marsa atmosfery przez miliardy lat.

Bez silnej atmosfery, która mogłaby zapewnić stabilne ciśnienie powierzchniowe i temperatury, wszystkie ogromne oceany i jeziora, które kiedyś pokrywały powierzchnię planety, zaczęły znikać. Ciepła planeta, która kiedyś szczyciła się ogromnymi zbiornikami wody, szybko zamieniła się w zimne, suche pustkowie.

Tak myśleliśmy. Nowe badania opublikowane we wtorek przez naukowców z California Institute of Technology i NASA's Jet Propulsion Laboratory sugerują, że Mars nigdy nie miał gęstej atmosfery - tylko umiarkowany, który stworzył tylko ułamek nacisku powierzchniowego na Ziemi. Zniknęły nadzieje, że Mars był niegdyś mokrym, tropikalnym światem, który może gościć wiele rodzajów złożonych form życia. Zamiast tego było w dużej mierze takie samo jak kiedykolwiek.

„Jury wciąż zastanawia się, jak rozległy był ocean, jeśli kiedykolwiek istniał”, mówi Bethany Ehlmann, planetolog z Caltech i JPL oraz współautor nowego badania. „Jednak nowe dane wyjaśniają modelerom klimatu, którzy muszą wyjaśnić, dlaczego te jeziora mogą się utrzymywać, jakie są prawdopodobne warunki atmosferyczne. Jest to lekkie dostosowanie naszego myślenia o tym, jak mógłby wyglądać wczesny Mars. Ehlmann uważa, że ​​środowiska takie jak południowo-zachodnie pustynie Ameryki Północnej lub polarne pustynie Antarktydy - które wciąż zawierają stojące zbiorniki wodne - działają jako lepsze paradygmaty dla tego, co Mars mogło wyglądać w przeszłości.

Obecnie naukowcy są przekonani, że każda atmosfera planetarna, która jest w stanie pomieścić płynną wodę, prawdopodobnie potrzebuje gęstej atmosfery składającej się z wystarczającej ilości dwutlenku węgla - użytecznego gazu cieplarnianego - do zatrzymania wystarczającej ilości ciepła i wywołania nacisku powierzchniowego, który utrzymuje tam wodę. Ehlmann uważa, że ​​Mars prawdopodobnie miał atmosferę, która była po prostu wystarczająco gruba, aby utrzymać płynną wodę na powierzchni od natychmiastowego odparowania lub sublimacji, ale atmosfera nie zawierała prawie wystarczającej ilości dwutlenku węgla, jak wcześniej sądziliśmy.

Tak więc tajemnica tego, gdzie cały węgiel ulatniał się w miarę rozbierania atmosfery, jest w rzeczywistości niczym więcej o niczym - te rezerwuary węgla nie istnieją, ponieważ w rzeczywistości nigdy tak naprawdę nie było na planecie. Odwołaj wyszukiwanie; czas spakować i wrócić do domu, ludzie.

Dobra, może nie tak szybko. Behlmann podkreśla, że ​​nowy dokument „jest zasadniczo studium modelowania”. Jest zbudowany na podstawie danych zebranych z całej litanii instrumentów i misji, w tym prac naziemnych obejmujących analizę izotopową węglanu w meteorytach, operację teledetekcji skał na Marsie i ostatnio informacje zebrane przez Analizę Prób w urządzeniu Mars na łaziku Curiosity, zdolne do przeprowadzenia podstawowej analizy chemicznej próbek skał.

Zasadniczo zespół badawczy podłączył wszystkie te dane do modeli komputerowych, które pokazują, że obecny stan geologiczny Marsa jest najlepiej wyjaśniony tylko wtedy, gdy atmosfera była na umiarkowanym poziomie, w którym związki węgla w powietrzu powoli się zmniejszały, a nie były ostro ogolony.

Pomogłoby to wyjaśnić, dlaczego złoża węgla w marsjańskiej atmosferze są niższe niż oczekiwano.

Wyniki muszą zostać potwierdzone, zanim zaczniemy wyciągać ostateczne wnioski. „Najlepiej byłoby, gdybyśmy znaleźli się na ziemi i zmierzyli rzeczywistą wartość izotopu węglanu” - mówi Ehlmann.

Oczywiście jest to o wiele łatwiejsze niż zrobić. Oczywiście jesteśmy daleko od wysyłania ludzi, aby sami wykonywali tę pracę. I choć łazik Mars 2020 będzie w stanie zbierać próbki, które można odesłać na Ziemię, ta misja nie rozpocznie się przez kolejne pięć lat.

Kolejnym kluczem do zweryfikowania wyników może być sonda kosmiczna MAVEN, która miała kluczowe znaczenie dla pomocy naukowcom NASA w ustaleniu, w jaki sposób Mars stracił atmosferę.

Dane MAVEN dobrze korelowały również ze współczynnikami strat atmosferycznych, które Ehlmann i jej zespół obliczyli: „Ponieważ MAVEN kontynuuje pomiary w przyszłym roku, naprawdę ważne będzie ustalenie większej liczby szczegółów dotyczących współczynników strat związków węgla i tlenu. MAVEN ma zdolność do ograniczania tych. ”Mówi.

Idąc dalej, Ehlmann ma nadzieję, że nowy artykuł pomoże podkreślić znaczenie badania izotopów w przyszłych badaniach geologicznych i atmosferycznych na Marsie, a także jak przydatne jest łączenie różnych źródeł danych w celu domysłów na temat planetarnej nauki.

„To klucz do prawdziwego zagłębienia się w kwestię ewolucji środowisk nadających się do zamieszkania na Ziemi i na Marsie” - mówi Ehlmann.

Chociaż wyniki są niepowodzeniem dla tych, którzy mają nadzieję znaleźć dowody na przeszłe lub obecne życie na Marsie, nic jeszcze nie obalają. Wiele organizmów na Ziemi jest w stanie wytrzymać ekstremalne warunki. Nie ma powodu sądzić, że marsjańskie życie nie może zrobić tego samego.