„A Sailor's's Guide to Earth” Sturgilla Simpsona jest już najlepszym albumem country w 2016 roku

Spora część najlepszej muzyki country i westernu zawiera wiele wymian z innymi gatunkami. Ciężka „zachodnia huśtawka” aktorów takich jak Bob Wills, Merle Travis, a później Willie Nelson mocno zapożyczyła się z jazzowej harmonii i rytmów, podczas gdy klasyczny „dźwięk Nashville”, który osiągnął szczyt w latach 70. i 80., zawierał bujną orkiestrę tła i gesty w kierunku pełnego rock'n'rolla. „Pop i rock z lat 70. od Lindy Ronstadt, Little Feat, po Leona Russella wspaniale okryły linię między tak zwanym„ południowym rockiem ”, L.A. pop, soul i country.

Ta ostatnia grupa aktów stanowi trafny precedens dla muzyki na nowym albumie Sturgilla Simpsona Przewodnik marynarza po Ziemi, który odkrywa, że ​​urodzony w Kentucky piosenkarz / autor piosenek rozgałęzia się stylistycznie z wyraźniejszych „wyjęci spod prawa” stylizacji kraju z jego nieoczekiwanego, idiosynkratycznego przełomowego albumu: 2014 Metamodern Sounds in Country and Western Music. Ciężkie rogi na poziomie Staxa i bogato teksturowane aranżacje orkiestrowe na jego nowym albumie to kilka nacięć bardziej złożonych i zróżnicowanych niż te na Metamodern, sprawiając, że oferta briefer jest dla Simpsona odważnym i mile widzianym krokiem naprzód. W szczególności „Keep it Between the Lines” - wykorzystujący funky kotlety Sharon Jones - zespół The Dap-Kings - jest martwym dzwonkiem do miksu Little Feat, C&W’B'B, którego stosunkowo niewiele zespołów udało się uderzyć.

Podstawowa technika pisania piosenek Simpsona pozostaje podobna Metamodern, znajdując najbliższego duchowego przodka w postaciach takich jak Waylon Jennings i John Prine. Jego teksty czasami zapuszczają się w terytoria mózgowe, ale zawsze pozostają śmiertelnie szczere. W wywiadzie z GQ w styczniu Simpson określił, że przekazywanie żwiru, spontaniczności i czegoś, co lubi nazywać „sosem życia”, było dla niego najważniejsze, zarówno w pisaniu piosenek, jak iw procesie nagrywania. Na krótkiej przejażdżce szybką maszyną Przewodnik marynarza po Ziemi - od inspirującej, ekspansywnej ballady „All Around You”, po marny, afgański Whigs-y shuffle „Brace for Impact (Live a Little)”, do delirycznego rockowego hymnu w stylu Bakersfield „Call to Arms” - cokolwiek to brzmi, jest więcej niż w każdej części składowej tych piosenek.

Czy album tak oryginalny i dopracowany jak Simpson mógłby okazać się czymś mniejszym niż album roku tego roku? Trudno jest myśleć o innych albumach krajowych, nawet z ostatnich kilku lat, które działają na jego poziomie. Dziewięć piosenek każdego z nich aktywnie wykracza poza ich narzucony gatunek, choć gardłowe, ale lśniące kadencje Simpsona, a także skromność i klarowność jego tekstów i piosenek sprawiają, że jego muzyka jest kojąco zakorzeniona w przeszłości. Z Przewodnik żeglarza, Simpson zdołał połączyć wiele wyraźnych muzycznych precedensów w niezwykle osobiste wypowiedzi - takie, które prawdopodobnie poszerzy jego grono fanów.