Ssanie do szefa ma konsekwencje w miejscu pracy, ostrzegaj naukowców

Czternastowieczny poeta Dante Alighieri nienawidził ssania tak bardzo, że przeklął ich do jednego z głębszych pierścieni piekła w jego słynnym wierszu, Piekło. Teraz badanie opublikowane w Journal of Applied Psychology sugeruje, że Dante coś zrobił. Autorzy pokazują, że brązowi nosiciele chodzą bardzo precyzyjnie między autopromocją a samozniszczeniem.

Każdy pisarz, pisarze Anthony Klotz i Lawrence Houston III, obaj asystenci profesorów w Oregon State University, stają przed wielkim wyzwaniem zwanym „dylematem ingratiatora”. Zdefiniowany w 1990 roku przez psychologa społecznego Edwarda E. Jonesa, dylemat brzmi bona fide teoria psychologiczna stwierdzająca, że ​​ludzie na pozycjach władzy częściej postrzegają twoje próby pochlebstwa jako samoobsługowe i dwulicowe.

„Wdzięczność w pracy ma tendencję do tworzenia pracowników zjawić się bardziej sympatyczny, chyba że ich szef wyczuje, że pracownik robi to z powodów agresywnych ”, mówi Klotz Odwrotność. „Jako takie, nieszczerość jest ryzykowna!”

Klotz i Houston badali, w jaki sposób umysłowe skutki nieustannego udawania, że ​​szczerze lubisz swojego szefa, mogą manifestować się w 75 menedżerach średniego szczebla w chińskiej firmie produkującej oprogramowanie. Podzielili menedżerów na dwie grupy, które przyjęły dwa różne podejścia do „zarządzania wrażeniami” - psychologiczne określenie manipulowania swoim zachowaniem, aby inni cię lubili. Jedna grupa zaangażowała się w autopromocję (czytaj: chwalenie się), a druga prowadziła bardziej tradycyjne podejście z brązowym nosem - przywiązując się do szefa.

W ciągu dwóch tygodni pracownicy ci przeszli testy, aby zmierzyć poziom swoich umiejętności politycznych, a także prowadzili dzienniki, w których odnotowywali swoje zachowanie i jak psychicznie się wyczerpali pod koniec dnia. Kiedy naukowcy przeanalizowali te wyniki, odkryli, że gratulatorzy rzeczywiście zgłaszali wyższe poziomy wyczerpania umysłowego pod koniec dnia w porównaniu z samoczynnymi promotorami. Dzieje się tak, sugeruje Klotz, ponieważ jedynym sposobem na pokonanie dylematu ingratiatora jest pozornie szczere, gdy w głębi duszy wiecie, że udajecie.

„Twierdzimy, że pochlebstwo wobec swojego szefa wyczerpuje się, ponieważ wymaga od pracowników, aby wydawali swoje zasoby poznawcze i emocjonalne, aby upewnić się, że kiedy się całują, ich szef postrzega to jako autentyczne” - podsumowuje Klotz.

Pomijając to, w wynikach pojawiły się inne wzorce, które przedstawiały więcej złych wiadomości dla brązowych nosków. W szczególności uczestniczyli w większej liczbie rodzajów „odchyleń w miejscu pracy”, takich jak surfowanie po Internecie lub pomijanie spotkań. Jednak brązowi nosiciele, którzy mieli wyższy poziom „umiejętności politycznych”, w rzeczywistości wykazywali mniej dewiacyjne zachowanie niż ci z niskimi wynikami w zakresie umiejętności politycznych. Sugeruje to, że posiadanie dobrych umiejętności politycznych sprawia, że ​​oszukiwanie wszystkich wokół ciebie jest mniej wyczerpujące. Jak piszą autorzy:

Wysiłek niezbędny do podjęcia czynów sprzyjających, zgodności i pochlebstwa może sprawić, że pracownicy poczują się wyczerpani i zwiększą swoje oddanie. Nasze wyniki sugerują, że może to być szczególnie prawdziwe w przypadku pracowników niewykwalifikowanych politycznie.

Wyniki te sugerują, że udawanie pochlebstwa działa trochę jak mięsień. Ludzie z silnymi mięśniami gówna wydają się być mniej zmęczeni pod koniec dnia pracy niż ci ze słabszymi, a zatem mają tendencję do angażowania się w mniejszym odchyleniu w miejscu pracy.

Ale tak czy inaczej, nawet najmniejszy poślizg wskazujący na nieszczerość może wysłać cię z powrotem w głąb dylematu ingratiatora. Dopóki nie staniesz się mistrzem manipulatora w proporcjach podobnych do Petyr Baelish, najlepiej steruj z nieszczerych pochlebstw. Ale jeśli Dante jest nawet w połowie dokładny, to również może być ryzykownym posunięciem, jeśli chodzi o twoją wieczną duszę.