Astronomowie uczą się, w jaki sposób „Słońce na orbicie” w Tatooine Worlds uniknęło anihilacji

Układy gwiazd binarnych - dwie gwiazdy krążące wokół siebie i dzielące środek ciężkości - nie są tylko wytworem science fiction spopularyzowanym przez takie prace jak Gwiezdne Wojny. Są prawdziwe i dość powszechne, a czasami nawet posiadają rzeczywiste planety na swojej orbicie. Naukowcy z NASA i York University w Toronto dowiedzieli się teraz, jak te „światy Tatooine” utrzymują stabilność i unikają anihilacji przez dwa słońca, według nowych badań opublikowanych w środę w The Astrophysical Journal.

„To bardzo różni się od tego, co wydarzy się w naszym własnym Układzie Słonecznym za kilka miliardów lat, kiedy nasze słońce zacznie ewoluować i rozszerzać się do tak ogromnych rozmiarów, że pochłonie wewnętrzne planety, takie jak Merkury i Wenus, a być może także Ziemia, szybciej niż mogą migrować na większe orbity ”Veselin Kostov oświadczył w Centrum Lotów Kosmicznych NASA Goddard w informacji prasowej. „Wydaje się, że gdybyśmy mieli drugą gwiazdę w centrum naszego układu słonecznego, sprawy mogłyby pójść inaczej”.

Podobnie jak nasze własne słońce, gwiazdy we wszechświecie często wyrzucają w przestrzeń dużo intensywnego materiału. Dwie gwiazdy krążące wokół siebie są często wystarczająco blisko, aby rozpocząć wymianę tylko gwiezdnych substancji gwiezdnych, zwłaszcza gdy są one z różnych stanów ewolucyjnych. Jedną gwiazdą może być życie w stabilnym średnim wieku, podczas gdy druga szybko się rozwija i rośnie. Ponieważ coraz więcej materiałów wyrzuca się, podwójny układ gwiazd może krwawić masą masy, a nawet doświadczyć eksplozji supernowej, która pochłania wszelkie planety krążące w pobliżu.

Okazuje się jednak, że wiele planet jest w stanie przetrwać te gwałtowne lata starsze ich gwiazd gospodarza. W jaki sposób? Po prostu robią to, co robią wszystkie dzieci - odchodzą od sąsiedztwa rodziców.

Wykorzystując symulacje dziewięciu niedawno odkrytych planet pozasłonecznych, które krążą wokół gwiazd podwójnych, zespół badawczy odkrył, że planety mogą uniknąć katastrofy poprzez migrację na dalsze orbity - czasami tak duże jak odległości orbitalne, które podwajają Plutona. Być może najbardziej intrygujące jest to, że symulacje sugerują, że wieloplanetarne układy binarne mogą doświadczać całkowitego wyrzucenia planet z systemu gwiezdnego lub zobaczyć, jak planety zamieniają się ze sobą orbitami.

Jest to chyba najbardziej ekscytujące w odniesieniu do lepszego zrozumienia alfa Centauri - najbliższego układu gwiezdnego na Ziemi (zaledwie 4,3 lat świetlnych stąd) i samego układu gwiazd podwójnych. W dzisiejszych czasach istnieje duże zainteresowanie obserwowaniem, czy Alpha Centauri posiada nadającą się do zamieszkania planetę i prawdopodobnie istoty pozaziemskie. Zrozumienie ruchów planet krążących wokół gwiazd podwójnych może być przydatne w pomaganiu przyszłym badaczom w lepszym ukierunkowaniu regionów Alfa Centauri, które najprawdopodobniej zawierają planetę na stabilnej orbicie.