Dlaczego nigdy nie powinienem się żenić

Czy jest Pan żonaty? Są chwile, w których możesz czuć, że to najgorsza rzecz, jaką sobie zrobiłeś. Jeśli tak, oto moja spowiedź.

Dobra, naprawdę muszę to zdjąć z piersi - nie powinienem był żenić się z mężem. Łapanie tchu. Dzisiaj, kiedy na niego patrzę, czuję się jak najgłupsza decyzja w moim życiu. Naprawdę, jeśli cofnę się o 10 lat, wiem, że to nie on był dla mnie mężczyzną. Podwójne westchnienie. Nadal jesteśmy małżeństwem, z moją nieczystością, a jeśli myślisz, że oszaleje, jeśli to przeczyta, zaufaj mi, mniej go to obchodzi.

Wie, że nie byliśmy w 100% szczęśliwi, kiedy się pobraliśmy, i nadal nie rozumiem, dlaczego to zrobiłem. Zakładam, że miłość jest ślepa, głupia, głupia i głucha. Niestety, to prawda - nie chciałem się ożenić, nie chciałem iść w przejściu, a ślub tak bardzo mnie przygnębił, że w noc przed ślubem zapytałem mamę, czy mogę zostać z nimi na zawsze, gdybym mógł odwołać ślub… I dosłownie to miałem na myśli.

Oczywiście moja mama uznała to za blues weselny, ale nie był to niebieski, różowy ani fioletowy - po prostu nie chciałem się żenić. Więc możesz myśleć: „Czekaj, dlaczego? Nie kochałeś go? Kochałem go, ale nie byłem gotowy.

Nie podobał mi się pomysł spędzenia z nim reszty życia. Umawialiśmy się przez około dwa lata, ale to nie wystarczyło, aby ustalić, czy jesteśmy dla siebie odpowiedni. Wiele osób uważa, że ​​dwa lata to dużo czasu, ale poważnie, po prostu wyobraź sobie, czy warto to całe życie?

Co czułem po ślubie

Zawsze czułem, że popełnił błąd, prosząc mnie o rękę. Nie zrozumcie mnie źle, nie cierpię z powodu niskiej samooceny, ale nie byłem tak gotowy jak on. Zawsze martwiło mnie, że zapytał mnie przez przypadek i że ze strachu przed utratą go powiedziałem „tak”. Martwiło mnie to bardziej, bo w głębi duszy wiedziałem, że to prawda.

Chciałbym cofnąć się w czasie, ale nawet gdybym mógł cofnąć się w czasie, co bym wtedy powiedział? Co byś powiedział 26-latkowi? Że była na to głupia, że ​​się na to zakochała? Powiedzieć jej, że nie miała pojęcia, czym jest prawdziwa miłość? Że to, co czytała w bajkach, pozostało jedynie bajką? Co mam powiedzieć tej kobiecie, która się boi i jest podekscytowana? Niepokój i zmartwienie? Jak mam jej powiedzieć, że małżeństwo było największym błędem w jej życiu?

Przygotowanie do bycia moją Panią

Kiedy się ożeniłem, wiedziałem, że nie jest to coś, co naprawdę, naprawdę lub desperacko chciałem zrobić. Czułem, że celowo blokowałem emocje z mojego życia. Czułem, że będę tęsknił za zabawą „byciem singlem”. Ale oczywiście nie miało to dla mnie sensu. Szedłem przejściem, patrzyłem mu w oczy z całkowitym zmieszaniem, zastanawiając się, czy mógłbym z nim żyć przez całe życie. Nawiasem mówiąc, nadal jestem. Nasza wspólna podróż była przezabawna - wszystko było całkiem nowe, czasem nudne.

Czasami rozgrzany, czasem spokojny. Bardzo się starałem nie myśleć, że jestem jego żoną - chciałem po prostu być tym, kim jesteśmy, zanim ktoś wystąpił, by związać nas na całe życie - miłośników. Chciałem żyć tak samo, jak my, zanim się pobraliśmy. Ale to nie było to samo, bez względu na to, jak bardzo się starałem.

Zostałem jego żoną i jakoś to wystarczyło, żeby traktować mnie jak nową osobę. Zaufaj mi, jeśli jesteście kochankami, po ślubie stajecie się mężem i żoną, kochankowie znikają. Nagle musisz być trochę poważny i trochę bardziej dojrzały.

Życie po ślubie nie jest usłane różami

Nagle rzeczy, które zrobiłem, sprawiły, że zakwestionował moje zdrowie psychiczne, dojrzałość i kwalifikację do myślenia jak normalna osoba. Nagle walki o poduszki stały się przeszłością. Nagle w soboty i święta chodziło o odpoczynek, aby przygotować się na tydzień pracy. Nagle musiałam go pytać za każdym razem, gdy chciałam ugotować coś innego, nosić coś innego lub iść gdzie indziej. Nagle musiałem być w domu o określonej godzinie, ponieważ zaprosił swoich rodziców. Nagle całe moje życie stało się żywym koszmarem.

Małżeństwo otwiera oczy, ale nikt ci tego nie powie

Kiedy się umawialiśmy, niektórzy z moich przyjaciół wzięli ślub i nigdy nie przepuścili nas, by nas wyśmiać i zmusić do małżeństwa. Nienawidziłem ich za podsycanie jego pragnienia uczynienia mnie żoną. Ale nie wydawało się to martwić, kiedy uśmiechał się do mnie złośliwie, co wskazuje, że był na to gotowy. Nienawidziłem tego.

Chciałem żyć tak, jak chciałem. Zawsze tylko się uśmiechałam i odwracałam wzrok, i sądzę, że to ten gest sprawił, że pomyślał, że też jestem na to gotowa.

Miałem wtedy 25 lat, więc sądzę, że dało to ludziom prawo do zachęcania mnie do małżeństwa, w końcu byłem zakochany, prawda? Tak i nie. Kochałam go, ale nie chciałam spędzać reszty życia, wierząc w to. Być może zastanawiasz się, co miałem na myśli dla mojego życia. Cóż, dużo zaplanowałem.

Chciałem nie tylko więcej się uczyć, ale także „odkrywać” go jako mojego kochanka. Chciałem być eksplorowany, chciałem się z nim droczyć, chciałem tęsknić, być kochanym, tęsknić. Nadal chciałem tego wszystkiego i wiedziałem, że chcę tego na całe życie.

Co ludzie mówili mi o małżeństwie

Miesiąc przed tym, jak się oświadczył, moja rodzina postanowiła nakarmić mnie myślą o małżeństwie. Powiedziano mi, że małżeństwa są niesamowite i że będę dzielić to samo łóżko z moim kochankiem i moim najlepszym przyjacielem do końca życia. Powiedziano mi, że po ślubie nikt nie będzie mógł traktować mnie tak, jak mój kochanek.

Ponieważ znałem go od kilku lat, nagle stał się „właściwym” ojcem moich dzieci. Powiedziano mi, że traktuje mnie jak królową, jak przyjaciela i kocha mnie, jakby nie było jutra.

Powiedzieli mi, że nie ma nic bardziej udanego w małżeństwie niż dwóch najlepszych przyjaciół, którzy się ze sobą ożenili. Powiedzieli mi, że nasza przyjaźń będzie rosła, a nasza miłość do siebie zawsze będzie rozkwitać. Kiedy wciąż nie skinąłem głową z uznaniem, powiedzieli mi, żebym przestał myśleć, i zażądali, abym zszedł z korytarza, ponieważ zdecydowanie podejmowałem najlepszą decyzję w moim życiu, poślubiając mojego najlepszego przyjaciela i kochanka.

Czego się nauczyłem do tej pory

Nie mamy jeszcze dzieci. Kochamy się, ale to nie wystarczy. Dowiedziałem się, że powinienem wysłuchać mego serca i poprosić o trochę więcej czasu. Powinienem był ocenić swoje obawy, zanim skoczyłem do przodu. Powinienem był powiedzieć „nie”, kiedy się oświadczył, i grzecznie poprosić go, aby dał mi trochę czasu. Dlaczego? Myślisz, że cierpię? Nie.

Nie jest złym mężem, kocha mnie, ale byłoby jeszcze lepiej, gdybyśmy nie byli związani prawem. Poczucie przywiązania jest gorsze. Najlepiej mieszkać razem niż być związanym prawem. Miłość kwitnie, gdy nie istnieją ograniczenia.

Może to był tylko rant, może po prostu musiałem wypowiedzieć swoje serce. Może myślisz, że mam rację, więc jeśli myślisz, że tak, wzywam cię do przemyślenia 10 razy, zanim przejdziesz przez przejście. Nikt nie ma prawa związać was dwoje, ponieważ jako osoba fizyczna masz prawo do własnej przestrzeni, bez względu na wszystko.