Życie po zerwaniu

Życie po zerwaniu może być bolesne, ale poszukiwanie duszy, w które wpada większość ludzi ze złamanymi sercami, może być jeszcze bardziej bolesne. Relacje czasami zawodzą, ale czy naprawdę potrafisz wskazać palcami?

Zerwanie jest zawsze trudne. Kiedy jednak uderza nas rzecz zwana miłością, nikt z nas tak naprawdę nie patrzy tak daleko w przyszłość. Wszystko, co chcemy zrobić, to pozwolić sobie na radość chwili.

Bardziej filozoficzni spośród nas wiedzieliby, że fala, która osiąga swój szczyt, wkrótce zacznie pękać i tworzyć koryto. Wzloty i upadki lub fale w naszym życiu zapewniają równowagę. Podobnie jak wahadło wahadła, problemy będą pozytywne, a następnie negatywne. Odpływy i przepływy są nie tylko częścią natury, ale także nas samych.

O ile tego nie zrozumiemy, będziemy musieli być nieszczęśliwi, gdy sprawy będą dla nas złe.

Kobieta była mężatką od zaledwie czterech miesięcy, a ze względu na stres, napięcie i traumę, której doświadczała, zdecydowała, że ​​najlepiej wybrać rozwód. To było małżeństwo, które na początku rozkwitło ze szczęśliwego romansu.

Jedną z rzeczy, które najbardziej ją denerwowały, było to, że nie była w stanie wystarczająco dobrze czytać mężowi? Jak się okazał, że był taki inny po ślubie, kiedy był taki dobry, kiedy się starali? To, co w nim podziwiała, to jego towarzyska natura, podczas gdy ona była trochę zamknięta w sobie jako osoba.

Po ślubie jego towarzyska natura była postrzegana jako beztroska, pozbawiona celów cecha, którą zaczęła nienawidzić.

Jego niespokojny styl został wcześniej doceniony jako taki fajny w najbardziej kłopotliwych sytuacjach. Teraz uznała to za całkowicie pozbawione uczuć i nazwała go kamiennym sercem i nie miała kontaktu z rzeczywistością.

Ale po głębszym zastanowieniu zdała sobie sprawę, gdzie ona również przyczyniła się do rozpadu związku. Żałowała również, że rzuciła wyzwanie rodzicom i wyszła z domu, aby poślubić osobę, która pochodziła z innego wychowania i społeczności. Czuła, że ​​powinna była poświęcić trochę czasu na wyjaśnienie swoich rodziców, zamiast myśleć, że nigdy jej nie zrozumieją.

Jak się okazało, jej rodzice byli pierwszymi osobami, do których zwróciła się w tym kryzysie, i to oni zasugerowali, aby udała się do doradcy i próbowała załatwić sprawy w małżeństwie. Teraz cierpiała na kompleks winy. Ludzie, których oceniała, jej rodzice, nie osądzali jej w chwili, gdy zdecydowała się stawić czoła niepowodzeniu. Trochę czasu zajęło jej wyciągnięcie jej z bagna, które dla siebie stworzyła. Ale teraz odzyskała zdrowie psychiczne i robi sobie przerwę, zanim podejmie zdecydowaną decyzję w życiu.

Pierwszą rzeczą, którą zwykle robimy, gdy coś się nie udaje, jest poszukiwanie kogoś, kogo można winić. Co ciekawe, zawsze jest to „wina drugiej osoby”. Nie jest nam łatwo dostrzec własne wady. Nawet gdy próbujemy dowiedzieć się, gdzie się myliliśmy, jest to trudne, ponieważ zawsze istnieje pewien obszar naszego zachowania lub postawy, którego nie widzimy. Jest to strona ślepa, którą inni by zauważyli, ale najczęściej nie zostali zauważeni. Nawet gdyby nam o tym wspominali, prawdopodobnie odrzucilibyśmy to na bok, przypisując zazdrość lub brak kompetencji percepcyjnych jako przyczynę negatywnego komentarza.

Kliknij tutaj, aby kontynuować czytanie: Jak przejść dalej po zerwaniu