Czujesz się uwięziony w związku: czy powinieneś pozostać czy uwolnić się?

Kiedy czujesz się uwięziony w związku, może to być pułapka 22 - czujesz, że masz obowiązek pozostania, ale po prostu ciężko oddychać.

Ilekroć czuję się uwięziony w związku, myślę, że dzieje się tak dlatego, że czułem pewne ograniczenia w wyrażaniu siebie lub wolności ze względu na oczekiwania dotyczące tego związku.

Myślę, że powinny istnieć pewne ograniczenia dotyczące dopuszczalnego i niedopuszczalnego zachowania w ramach jakiegokolwiek związku. Na przykład niestawianie się na umówione spotkanie z przyjacielem, ponieważ nie można się tym przejmować, jest formą wyrażania siebie, ale nie taką, która zwykle prowadzi do trwałej przyjaźni.

Jednakże, gdy czujesz się uwięziony i nie widzisz już żadnej realnej korzyści z dalszego spełniania oczekiwań tego związku, wtedy mogą się wkradać urazy i frustracja.

Mówiąc w myślach, gdy czujesz się uwięziony

Miałem przyjaźnie i relacje rodzinne i zawodowe, w których czułem, że muszę być doskonały - nie zgadzać się ani nie mówić czegoś, co może być obraźliwe. Niezbyt dobra taktyka do tworzenia zdrowych relacji.

Zauważyłem, że zawsze potrzebna jest zgoda to dobry sposób - nie, fantastyczny sposób * zwróć uwagę na wielkie litery F * - aby stworzyć wrażenie, że czujesz się uwięziony z kimś, kto mógłby być świetnym partnerem, bądź przyjaciel, członek rodziny, kolega lub kochanek.

Nauczyłem się więc mówić moim umysłem, który przez cały czas tworzył we mnie poczucie wewnętrznej wolności. To także świetny sposób na odsłonięcie ludzi, którzy nie są kompatybilni z moją prawdziwą osobowością - albo mnie pokochają, albo nienawidzą, ale przynajmniej zobaczą, kim naprawdę jestem, w przeciwieństwie do fałszywej reprezentacji.

Co zrobić, jeśli czujesz się uwięziony

Teraz, gdy usunęliśmy tę podstawową zasadę, oto kilka pytań i pomysłów do rozważenia, jeśli czujesz się uwięziony w związku.

# 1 Znajomość reguły mocy. Oto być może niewygodna, ale bardzo prawdziwa prawda o dynamice mocy w relacjach:

Osoba, która jest bardziej skłonna do odejścia, zawsze ma największą moc.

Sam fakt, że ta reguła władzy istnieje, pozwala mi ocenić, czy władza jest nierównomiernie zrównoważona w zbyt dużym stopniu w jakimkolwiek związku.

Na przykład, jeśli mój partner ciągle grozi odejściem, jeśli nie zrobię tego, co mówią. Jeszcze bardziej subtelna gra, jaką otrzymałem, ma miejsce, gdy ktoś ma zwyczaj wychodzenia z pokoju podczas rozmowy w momencie, gdy próbuję przekazać ważną kwestię.

# 2 Pytanie: dlaczego cenię tę osobę? Większość ludzi nie chce być planem B - więc jeśli trzymasz kogoś w zawieszeniu na oczekiwaniu, ale tymczasem masz większe i lepsze plany, może to powoli zniszczyć twoje poczucie wolności. To się nazywa dysonans poznawczy i nawet najbardziej doświadczony gracz może go zdobyć.

Im bardziej mogę ułożyć wszystko w moim życiu, aby był to Empire State Building, a nie Krzywa Wieża w Pizie, tym lepsze rzeczy wydają się iść i tym bardziej napompowane jestem życiem.

Jeśli nagle czuję się uwięziony, staram się rozważyć: moje wartości, wartości mojego partnera, moją wizję życia * i sposób, w jaki się z nimi łączą * oraz to, czy jestem wobec tego szczery.

# 3 Uwaga na Trójkąt Dramatyczny. Należy dbać o niemowlę. To samo dotyczy kogoś, kto jest poważnie niepełnosprawny umysłowo. Nie zgodziłbym się jednak z tym, że partner, który nie może uporządkować swojego życia, ponosi twoją odpowiedzialność.

Czasami ludzie używają emocjonalnej manipulacji świadomie lub podświadomie, aby utrzymać cię w związku z nimi.

Uważam na to, przypominając sobie o Trójkącie Dramatycznym. Myślę o trójkącie dramatycznym jako o trójkącie, w którym w każdym z 3 punktów trójkąta znajduje się inne słowo: ofiara, ratownik i prześladowca.

Z mojej filozofii wynika, że ​​w chwili, gdy przyjmiesz jedną z tych ról, pozbędziesz się samodoskonalenia i uczynisz innych odpowiedzialnymi za to, co robisz lub czego nie robisz.

Na przykład, jeśli ktoś gra ofiarę, sprawi, że staniesz się jej ratownikiem lub prześladowcą. Myślę jednak, że zdrowy związek polega na radzeniu sobie z własnym gównem i zapraszaniu innych do swojego życia.

Jeśli ktoś jest tutaj, by cię uratować lub zostać przez ciebie uratowanym, stajesz się za niego odpowiedzialny i prawdopodobnie bardziej prawdopodobne jest, że w pewnym momencie poczujesz się uwięziony.

Wiesz również, że częściej winią cię za to, że ich nie uratowałeś lub nie pozwoliłeś się uratować. Możesz być również prześladowany, gdy sprawy stają się kwaśne.

Byłem nawet w związku, w którym byłem prześladowany, i prawie żyłem dla szansy na udowodnienie, że miałem rację, a ona się myliła. F-ed up, prawda? Trójkąt dramatyczny tworzy wiele splątanych winorośli.

# 4 Zadawanie sobie pytania: czy boję się fizycznych lub mściwych konsekwencji? Widziałem, kiedy ktoś zarówno kocha partnera, jak i się go boi. Może to doprowadzić do przeoczenia oczywistych oznak manipulacji i / lub nadużyć.

Być może ich partner ma zły humor, jest uparty fizycznie lub ma emocjonalną lub finansową dźwignię. Znalezienie innych osób, które przeżyły tę samą sytuację - nawet jeśli jest to online, czyta artykuły lub filmy z YouTube - może prawdopodobnie pomóc w umieszczeniu tego rodzaju sytuacji w kontekście i pomóc w podjęciu decyzji.

# 5 Zadawanie sobie pytania: czy boję się tego, co powiedzą lub zrobią strony trzecie? Czasami twój krąg społeczny, religia lub kultura mogą powodować, że czujesz, że nie masz wyboru lub masz ograniczone możliwości.

Na przykład, trenowałem klienta, który był związany umowami rodzinnymi, aby kontynuować aranżowane małżeństwo. Szukał ludzi, którzy mieli do czynienia z podobnymi sytuacjami i znalazł bardzo przydatne informacje, które pomogły mu opracować najgorszy scenariusz i zrównoważyć go z jego celami życiowymi.

# 6 Pytanie: czy żyję na krawędzi? Po raz pierwszy usłyszałem o frazie „krawędzi” w książce Davida Deidy „ The Way of The Superior Man” . Później nawet napisałem o tym książkę. Używam go w szerokim zakresie kontekstów, ponieważ jest to ważne, jednak myślę, że niewielu ludzi naprawdę internalizuje krawędź jako filozofię życia.

Pomyśl o krawędzi jak o dosłownie krawędzi, za którą stromy upadek, tam gdzie leżą twoje obawy. Myślę, że wyzwaniem dla nas jako rodziców, przyjaciół, pracowników i artystów jest zmierzenie się z tą przewagą w celu dalszego rozwoju jako osoby. Na przykład, kiedy nie realizowałem ambitnych i ekscytujących celów, tak naprawdę nie żyłem.

Nawet kiedy miałem bezpieczny długoterminowy związek z piękną dziewczyną, rozpadł się dla mnie i stał się więzieniem psychologicznym, ponieważ przestałem próbować rzucić sobie wyzwanie tak uczciwie, jak tylko mogłem. Kiedy czuję się więźniem związku, który mi nie służy, zawsze najpierw zastanawiam się, czy nie jestem więźniem własnych lęków.

# 7 Rozmowa z bliskim przyjacielem lub członkiem rodziny. Miałem ten zwyczaj, że chodziłem przez godzinę - a czasem godziny - z moim bliskim przyjacielem.

Zaskoczyło mnie, jak po naszych rozmowach miałbym więcej kontekstu w mdłej klaustrofobicznej sytuacji domowej. To, co uważałem za idiosynkratyczne dla mnie, często sprawiało, że kiwał głową w gorącej zgodzie: „tak, stary, dostaję DOKŁADNIE to samo w domu!”.

# 8 Patrząc na swoje życie towarzyskie. Znów uwielbiam zasadę „zacznij od siebie”. Uważam, że niezdrowe jest posiadanie szerszej sieci kontaktów. Myślę, że natura zaprojektowała nas do poszukiwania różnorodności, a ta różnorodność pomaga nam wyrównać i wyrównać nasze przekonania i wzorce zachowań, abyśmy nie wpadli w neurotyczne nawyki.

Kiedy nie miałem przyjaciół, trudno było mi docenić rodziców lub siostrę. A kiedy moje życie towarzyskie bulgotało, wszyscy czuli się bardziej przystępni i tętniący życiem. Ilekroć mam uczucie uwięzienia, tylko po to, by zdać sobie sprawę, że nie byłem zbyt długo z przyjacielem.

Trudno nie czuć się przygnębionym lub uwięzionym, gdy nie masz przyjaciół. Świat wydaje się bardziej przerażający i osądzający, a ten strach można pokonać na najbliższych. Psychologowie powiedzą ci, że dobre życie towarzyskie, dwoje lub więcej bliskich przyjaciół, a także rodzina, jest kluczową częścią zdrowia emocjonalnego dla większości ludzi.

# 9 Zadaj sobie pytanie: czy rzeczywiście tęsknię za tą osobą? Jeśli odpowiedź jest trudna „nie”, masz pewne wymowne dane. Mam całkiem dobrą kontrolę emocjonalną, ale wciąż chcę odciąć ludzi za jakąś głupią drobiazg, który, jak sądzę, zrobili wobec mnie: komentarz, wyrażenie lub reakcję. Czasami zbyt reaguję i poświęcam czas na uspokojenie się, ale innym razem istnieje pewien wzorzec.

Samo szczere zadawanie sobie pytania, czy lubię spędzać czas z kimś, pozwala mi wiedzieć, czy skorzystam, czy nie. Zadam sobie pytanie, czy zawsze mam więcej energii po interakcji z określoną osobą, czy mniej.

# 10 Zadaj sobie pytanie: jakie są moje obowiązki? Nie jestem ojcem, ale widziałem, że nawet matka może poczuć się uwięziona przez swoje niemowlę, jeśli nie ma dla siebie życia.

Jednak nie może dokładnie spakować i odkurzyć jego rąk w mgnieniu oka. Podobnie, dla każdej osoby, która jest bezbronna, Twoim obowiązkiem może być upewnienie się, że jest ona pod jakąś opieką.

# 11 Zadaj sobie pytanie: czy boję się zaangażowania / obowiązków? Wierzę, że żyjemy w czasach, w których łatwiejsza trasa i gwałtowne wzloty są czczone w mediach i jako część norm społecznych niż ścieżka pilnej praktyki i powolnego wzrostu.

Lubię sobie przypominać, że wraz z większą odpowiedzialnością pojawia się bogatsze znaczenie i pełnia życia. Ścieżka przeciwna to ta, na której nie biorę odpowiedzialności i zawsze gonię za nową rzeczą - na próżno staram się ignorować pustkę, gdy się rozszerza.

Kiedy czujesz się uwięziony w związku, może to być mylące. Myślę jednak, że to uczucie wymaga głębokiej i zaangażowanej introspekcji i uczciwej oceny, aby móc przez nią wzrastać.