Wymieranie dinozaurów, na które wpływa duża erupcja podwodnej magmy

Ziemia nie była fajnym miejscem na 66 milionów lat temu. Koniec okresu kredowego był czasem masowego wymierania: około 75 procent roślin i zwierząt planety wymarło, wydarzenie prawdopodobnie wywołane bezbożnym efektem falowania wywołanym uderzeniem asteroidy w Półwysep Jukatan. Naukowcy coraz częściej zgadzają się, że wpływ ten przyspieszył katastrofalną aktywność wulkaniczną w pułapkach Deccan w Indiach, powodując masowe erupcje przez tysiące lat i ostatecznie zakończył panowanie dinozaurów.

Podczas gdy te globalne wydarzenia mogą wydawać się wystarczająco przerażające, naukowcy ogłosili w środę, że inny czynnik mógł przyczynić się do masowego wymierania. W badaniu opublikowanym w Postępy naukowe, Naukowcy zajmujący się naukami o Ziemi z uniwersytetów w Oregonie i Minnesocie pokazują, że jeden potężny czynnik mógł zaostrzyć ekstremalne zmiany środowiskowe pod koniec okresu kredowego, przyczyniając się do głównych wymierzeń: masywnego pulsu magmy.

Aby ustalić, jakie wydarzenia miały miejsce w ciągu miliona lat od wpływu Chicxulub, autorzy Joseph Byrnes, Ph.D. i Leif Karlstrom, Ph.D., przeanalizowali anomalie grawitacyjne na skorupie dna morskiego, pokazując, że uderzenie asteroidy wywołało duże fale sejsmiczne, które podróżował do grzbietów oceanu środkowego. Katastrofa była tak potężna, że ​​ostatecznie oddzieliła płyty tektoniczne na dnie morza.

Rozrywając płyty, wywołał puls globalnego wulkanizmu podmorskiego, ponieważ ta separacja wywołała „masywny, ale krótkotrwały impuls morskiego magmatyzmu”, piszą. Gdy magma przedostała się przez skorupę dna morskiego, wytworzyła ogromne podwodne erupcje wulkanów i wtargnięcia na dziesiątki tysięcy kilometrów wulkanicznych grzbietów rozciągających się na basenach oceanicznych. W sumie szacują, że z grzbietów oceanu wyleciało około 23 000 do 230 000 mil sześciennych magmy.

Ten wulkanizm morski prawdopodobnie przyczynił się do wymierania okresu kredowego, ponieważ magma uwolniła duże ilości bazaltu i uwolniła gazy wulkaniczne, takie jak metan, co w przeglądzie ich pracy opublikowanym w Rozmowa, powiedzieliby, że „prawdopodobnie będzie to zła wiadomość dla dinozaurów i innej flory i fauny tamtych czasów”.

Oceniają, że w czasie uderzenia Chicuxulub, zauważyli w Rozmowa kawałek, który jednak wciąż działa dokładny sposób, w jaki podwodna działalność wpłynęła na ten okres wyginięcia.

„Czy było wystarczająco dużo aktywności grzbietu oceanu, aby przyczynić się do masowego wymierania, czy też wywołany wulkanizm podwodny był jedynie objawem jakiejś znaczącej dolegliwości planetarnej?” - piszą. „Jasne jest, że te nowe badania wskazują na globalne powiązania między katastrofami, co jest dobrym przypomnieniem, że wydarzenia po drugiej stronie planety mogą mieć skutki wszędzie”.