Sezon 6 „Game of Thrones” rozszerza się poza Jon Snow

Fantazja HBO Gra o tron nie tylko żyje według idei „pokaż, nie mów”, seria przenosi ją do ekstremum. To nie subtelny program oparty na nie subtelnych seriach książek, które są wypełnione tak dużą ilością informacji, że nie można przetworzyć wszystkiego, co zbliża się do wszechstronnej adaptacji materiału źródłowego. Zatem to, co wybierają do powtórzenia lub do czego zdecydują się powrócić, nabiera coraz większego znaczenia. Jeśli seria pokaże ci coś - postać, miejsce, kamiennego mężczyznę (albo booba, prawda ?!) - wrócą do niego za każdym razem, ponieważ nie mają czasu tylko wrzuć zapasowe elementy. Muszą, albo ten pokaz byłby całkowicie niedostępny.

Weźmy słynny przypadek Berica Dondarriona - ostatni raz widzieliśmy go w Sezonie 3, kiedy Sandor Clegane i Dondarrian kłębili się w obozowisku tego ostatniego. Clegane obezwładnia Dondarriana, ale jest zszokowany, widząc, że Dondarrian uzdrawia siebie magicznie, poprzez Pana Światła, tego samego boga, którego czci nasza ukochana Czerwona Kapłanka Melisandre. Po obejrzeniu finału sezonu 5, wielu natychmiast nawiązało połączenie, że przyjazd Melisandre na mur w tym samym czasie, kiedy Jon Snow był shanked był raczej wygodna rozwój. Pokaz chciał, żebyś nawiązał takie połączenie, bo inaczej nigdy nie pokazałyby ci całej rzeczy Beric Dondarrion. To jest Gra o tron W pełni oczekuję, że utrzymają widzów w pogoni za przynętą, dopóki show się nie skończy.

Jednak nadchodzący szósty sezon bada nowe terytorium, co mnie kwestionuje co sztuczki narracyjne, które będą mogli wykorzystać showrunners. Sezon 6 jest pierwszym sezonem, w którym opuściły narrację książek - wynalazca franczyzy George R.R. Martin, który również pracuje i pisze w serialu, nie był w stanie napisać nowych wydań serii wystarczająco szybko do produkcji. Po raz pierwszy przedstawienie będzie kontynuowane bez żadnego materiału źródłowego poza ogólnymi trajektoriami, które Martin dostarczył uczestnikom pokazów lata temu. (W każdym razie wiemy).

Chociaż książki, które przeczytałem, nie są cudami literackimi - nie są szczególnie dobrze napisane lub nieskazitelnie wykonane, chociaż wszechświat, który stworzył Martin, jest wciągający - historycznie służył jako rodzaj linii odniesienia dla serii. Bez tego standardu możliwe jest, że HBO utraci linię życia, co w pierwszej kolejności nadało serii jej urok. Mieli poza sezonem, aby monitorować, jak publiczność odpowiedziała na cliffhanger sezonu 5; Wyobrażam sobie, że reakcja serialu, która nie ma pełnej obsługi fanów, weźmie pod uwagę teorie i reakcje fanów bardziej niż kiedykolwiek wcześniej.

Najbardziej pamiętna część Sezonu 1 odzwierciedlała najbardziej pamiętną część Gra o tron, pierwsza książka Martina Pieśń Lodu i Ognia: ścięcie Eddarda Starka, patriarchy rodziny, którą obie książki i serie stanowiły jego głównych bohaterów. Inne wspaniałe i „Oh shiiiiiiiiit” momenty z serialu - „Czerwony ślub”, „Purpurowe wesele”, Tyrion zabijający Tywina - były łącznikami ich poszczególnych odsłon, do tego stopnia, że ​​łatwiej mi przypomnieć sobie, że Czerwony Ślub miał miejsce w Burza mieczy niż sezon, w którym emitowana była jego wersja telewizyjna. (S3E9, ale musiałem sprawdzić). To jest niepotwierdzone, ale wielkie zmiany z książek na seriale telewizyjne były bardziej mieszane. Scena poświęcenia Shireen stała się sceną intensywną, która ulepszyła serię, a fabuła Ramsay / Sansa łączy wątki bardziej mglistych wątków. (W książkach Ramsay poślubia kogoś udając być Aryą, a to zdecydowanie najbardziej dziwaczne. Niektóre rzeczy - jak wszystko, co się dzieje w Dorne - po prostu przyczyniły się do ogólnego chaosu serialu w destrukcyjny sposób. W sezonie 6 wpatrujemy się w pustą stronę i wszystko może się zdarzyć w programie, który szczyci się prowokacją.

Martin oddał kontrolę showrunnerom D.B. Weiss i David Benioff i nie ma wątpliwości, że większość wyników z tego transferu mocy była pozytywna; jest to lepszy serial telewizyjny niż seria fantasy, głównie w oparciu o niezwykle szczegółowy i spektakularny produkt wizualny, który HBO dał nam przez ostatnie pięć lat. (Taniec smoków, Najnowsza literacka część literacka Martina, to nominalnie połowa książki warta fabuły, ale dwukrotnie większa niż poprzednia książka. Tight!) Jednak całkowite odejście od książek pozwala na większą długość fali showrunnerom, a biorąc pod uwagę, że krajobraz współczesnej telewizji jest bardziej komorą echa niż kiedykolwiek, nie mogę pojąć, że opierają się chęci dokonania wielkich zmian. Nie widziałem drugiego z Sezonu 6, ale podejrzewam, że jeśli to będzie problem, wkrótce się dowiemy.

Chociaż nie miałem wiele do powiedzenia na temat książek, Pieśń Lodu i Ognia to jedna z najpopularniejszych i najbogatszych serii fantasy; Kronika Martina jest najbliższą rzeczą, jaką mamy do Tolkiena w 2016 roku. Wynika z tego, że jednym z najpopularniejszych powtarzających się postów w Reddicie jest użytkownik, który przedstawia użyteczny kontekst z książek, które służą jako towarzysz dla pokazów. Chociaż widziałem, jak popularność tych postów jest interpretowana jako przykład tego, jak leniwi obserwatorzy nie chcą zanurzać się w ponad 1000-stronicowych powieściach fantasy, myślę, że mniej chodzi o to, a raczej o głębię wiedzy, którą Martin ma pakowane wokół tych historii. W odpowiednich miejscach to interesujące! Martin stworzył całe łuki dla każdej postaci, bez względu na to, jak drobne, i tego rodzaju głębia wzbogaciła doświadczenie śledzenia tego serialu. Teraz, gdy show idzie bez niego, może brakować niewidzialnej nici, która sprawia, że ​​cały nonsens jest umiarkowanie spójny.

Czy smok będzie jadł Khaleeshi (dla Winorośli)? Czy Jon Snow będzie miał ochotę? Prawdopodobnie nie. Jest wiele powodów, aby martwić się o nowy sezon Gra o tron. Główną atrakcją książek jest to, że różnica między dobrem a złem, między władzą a służalczością życia jest cienka, przypadkowa i niezawodnie niesprawiedliwa. W klimacie telewizyjnym wymagającym rozdzielczości „valar morghulis” może równie dobrze oznaczać „wszyscy fani muszą być szczęśliwi”.