Kryzys zakładnika „Łucznik” przenika do Farce

„Mój plan jest w rozsypce!” - jęczy pan Rompers, morderczy klaun, który wziął zakładników z Figgis w ostatnim odcinku Łucznik. On i jego zespół klaunów wciąż polują na Veronikę Deane i jej szmaragdowy naszyjnik „Tzarina” w „Bel Panto, część 2”, ale nigdzie nie ma jej i Sterlinga. Nie jest to wcale zaskakujące; Lana, wkurzona, że ​​Sterling ma szalejącą erekcję edypalną dla starszej gwiazdy, postanawia uciec załodze do jej własnych ogromnych rąk. Niestety, ona, Sterling - i nieoczekiwanie Pam - wszyscy próbują uratować dzień, przebierając się za klaunów, co nieuchronnie kończy się spustoszeniem, a nie heroizmem; ostatecznie to gliny (lub są oni gliniarze?) na zewnątrz, wpadając do rezydencji z działami z paczkami fasoli, które położyły kres kryzysowi.

Ale nadrzędny wątek sezonu zaczął się pogrubiać. Nadal próbujemy dowiedzieć się, jak szterling kończy się zakrytą w puli Deane'a, a ruch klaunów tylko komplikuje sprawy.

Adwokat Shapiro, grillowany przez Archera w następstwie gali, wyznaje, że wynajął klaunów, by ukradli naszyjnik Deane, tylko po to, by mogła na nim zebrać ubezpieczenie. Okazuje się, że Deane jest spłukany, a Shapiro, z głową na głowie dla swojego długoletniego klienta, zrobi wszystko - jak przyśpieszony worek fasoli do orzechów - aby zachować swoją godność. Jego przyznanie tłumaczy klaunów, ale nie odnosi się do obecności Harrisa i Dietricha (granych zabawnie przez JK Simmonsa i Keegana-Michaela Keya), dwóch policjantów, których spotkaliśmy w pierwszych chwilach sezonu, którzy rzucają na miejsce zbrodni, gdy pojawiają się policjanci. Czy oni też zostali zatrudnieni przez Shapiro? A może więcej złowrogich hollywoodzkich sił?

Jedynym minusem posiadania tak ambitnej, złożonej fabuły jest to, że wymaga ona wielu wyjaśnień. Epizod z tego tygodnia, pogrążony w ekspozycji, nie pozostawiał wiele miejsca na rozszerzone kłótnie, a nawet frazowanie, które były tak skuteczne w przeszłości. Ale Łucznik mistrz Adam Reed pracuje w ramach swoich limitów, wykorzystując tę ​​okazję, aby pochwalić się jednymi z najlepszych animacji, jakie kiedykolwiek pokazał.

Kryzys zakładników kończy się chwalebnym atakiem w zwolnionym tempie beanbag, klasycznie odtwarzanym przez orkiestrę (teraz na twarzy klauna). Ojciec chrzestny Scena zbrodni chrztu. Strzał oddala się powoli od każdego członka załogi - Sterling bierze jedną twarz w twarz, rozbijając się w Shapiro, który został zatrzaśnięty w kroczu, skacząc, by osłaniać Deane - ociągając się na ich falującej skórze, gdy worek fasoli spotyka ciało.

Farce niekoniecznie jest zabawny na poziomie LOL, więc dobrze, że konsekwentnie przezabawne Pam i Cheryl dostały w tym odcinku więcej czasu niż zwykle. Yakuza Pam, uderzając kłykciami w masywny podbródek, pojawia się ponownie bardzo mile widziani, zmagając się z porywaczami i przez cały czas posiadając charakterystyczną brutalność („Jedz mojego dupka!”). Ostatecznie Cheryl jest wolną wolą zejścia do syndromu sztokholmskiego - niedługo potem zostaje namalowana na biało-klauna - co stanowi podtekst niepohamowanej wesołości epizodu („Jestem tak podekscytowany, myślę, że mogę być odwodniony” wzdycha, gdy pan Rompers terroryzuje jego zakładników), który to utrzymuje Łucznik -godny.