Dlaczego pokochasz komiczny imperializm „Little King's Story”

Little's's King's Story jest na PC w tym tygodniu i to jest powód do świętowania. Poza tym, że jest to gra na Wii z 2009 r. - sprawiając, że szanse na jej pojawienie się na kolejnej platformie są niewielkie - słodki (i dość dziwny) królestwo sim-meets - Pikmin mashup jest bardzo niedoceniany.

Wszystko o Little King’s Story sugeruje, że jest to gra dla dzieci - od pomysłu na kredki, aż po małego króla, który sam jest chłopcem, który może marzyć o rządzeniu równie drobnym królestwem. Twoi pacjenci przypominają również muppety z klapami, mówiący bełkotem i poruszający się z uroczo wyskakującym szaleńcem.

Więc wiesz to od razu Little King’s Story ma osobowość, z popping kolorowymi i głupkowatymi twarzami uzupełnionymi ścieżką dźwiękową, która prawie w całości składa się z jasnych, wesołych wersji klasycznych kawałków fair-use z Bacha do Czajkowskiego. Wygląda na taką zabawną, nieszkodliwą małą grę.

Potem zaczyna się historia.

Twój zaufany doradca, Don Quixote-esque Howser Bull Bull Knight (który jeździ na krowie o imieniu Pancho), mówi ci, że twoje królestwo jest biedne, a wielu bezrobotnych obywateli to leniwi dobrzy ludzie, dlatego musisz ich zabrać do pracy. W ciągu kilku minut po wyjściu do swojego królestwa wprowadziłeś poddaństwo.

Co więcej, możesz przywołać wiernych zwolenników na swoją stronę za pomocą fali berła, aby zmusić ich do walki lub wykonywania pracy fizycznej. Tłoczą się za twoim królewskim, małym ciałem, tworząc komiczną falangę, a ich praca jest kwestią celowania w twoją hordę sługi w najbliższej pracy. W końcu król nie podnosi palca; po prostu mówi wszystkim, co zamiast tego robić.

Po zebraniu wystarczającej ilości monet z przypadkowych dziur w ziemi, możesz rozszerzyć swoje królestwo, aby dodać ośrodek szkoleniowy dla farm i strażników, pozwalając swoim bezwartościowym obywatelom na zdobycie pracy.

Szybko podąża plac miejski, ustępując miejsca polu sugestii, w którym zwykły lud może wysłać ci maile z fanami, sugestie, jak ulepszyć swoje królestwo, kiedy nie jesteś zajęty budowaniem dla nich nowych dodatków (twój pierwszy dostępny edykt, który możesz opcjonalnie przekazać? Obowiązkowa wieczorna gimnastyka).

Pomiędzy wyprawami w dziczy poza wasze królestwo walczącymi zwierzętami i żerującymi na złoto i materiały budowlane, Howser nie radzi ekspansji długo. W końcu, co robią królowie, jeśli nie roszczą sobie innych ziem?

Twój zaufany doradca wyjaśnia, że ​​po drugiej stronie rzeki żyją „ohydne stworzenia” zwane Onii. „Musisz je zniszczyć, aby zjednoczyć świat! głosi.

Prawdopodobnie widzisz, gdzie to się dzieje. Rzucając twoich dzielnych wojowników na (uroczego) Onii, wkrótce twoja droga do podboju jest zakończona i twoje królestwo rozszerza się. Po powrocie do twojego prowizorycznego zamku Howser gratuluje. Ale to nie wystarczy. Teraz musisz zjednoczyć (tj. Podbić) cały świat, który jest znacznie większy niż wcześniej sądzono. Wkrótce inni królowie zaczynają wysyłać ci listy, w tym jeden od samozwańczego zwierzęcia partyjnego, przedłużający zaproszenie do rozbicia chleba i picia go z nim. Oczywiście Howser nie będzie tego miał.

Musimy ukarać tych oszustów! ”, Płacze.

I tak ostatni ślad Little King’s Story Jego fascynująca fasada ustępuje miejsca zabawnemu czarnemu szaleństwu do wyzysku i imperializmu.

Chociaż daje to jedynie lekką wskazówkę na temat tego, jak naprawdę gra się toczy, jest wiele dziwnych postaci, które przyciągają twoje królestwo, a tłumaczenie jest wypełnione ciągłymi dowcipami, zwykle kosztem biednych ludzi, którzy żyją pod twoją szlachetną suwerennością.

Biorąc pod uwagę wydanie Wii teraz może być reliktem straconym do czasu, fani strategii poszukujący dziwnego i odmiennego podejścia do gatunku znajdą wiele do docenienia. Królestwa Wartorn i polityka ekspansjonizmu są obsługiwane przez cały czas w różnych gatunkach RPG, ale bardzo niewiele robi to z ich językami osadzonymi w policzkach.