New Jersey Teen oszczędza wodę swojego państwa, jedną konserwowaną rybę na raz

Większość ludzi, którzy odkrywają, że gaz ziemny ma zamiar zbudować za pośrednictwem lokalnego rezerwatu przyrody, jest zbyt zastraszona przez niepowstrzymane siły wielkiej energii, lobbystów i obietnicę miejscowych miejsc pracy, aby coś z tym zrobić. Na szczęście dla mieszkańców Princeton Ridge, New Jersey, Sonja Michaluk nie jest większość ludzi.

Zanim skończyła dziesięć lat, Michaluk, który dorastał, pluskając się w zalanych kijankami stawach 500-hektarowego Washington Crossing State Park, zrozumiał już, że lokalny ekosystem jest zbyt ważny, by go poświęcić. W tym młodym wieku miała już za sobą cztery lata doświadczenia w monitorowaniu środowiska, więc nie miała problemu z przedstawieniem własnych danych na temat kondycji strumieni na spotkaniach publicznych. Chciała, aby było to tak jasne dla społeczności, jak dla niej, jak wiele rurociągów wpłynęło na ekosystemy sąsiednich strumieni.

Obecnie Michaluk to 15-letni Hopewell Valley Central High School junior, który wygrał Prezydencką Nagrodę dla Młodzieży za innowacyjny wynalazek przeznaczony do monitorowania stanu systemów wodnych. Nie przestała zbierać danych, ponieważ rozumie jej znaczenie w kształtowaniu opinii publicznej i polityki, być może w wyniku jej wczesnego sukcesu z Washington Crossing.

„Naprawdę chcę, żeby nauka była językiem debaty” - opowiada Michaluk Odwrotność. „Im więcej danych, tym lepiej”.

Kiedy prezentowała swoje odkrycia w pokoju pełnym ludzi dyskutujących o przyszłości parku, inny prezenter przyznał się do Michaluk, że była jedyną osobą, która rzeczywiście przyniosła dane. Ostatecznie ścieżka rurociągu została przekierowana pod strumień zamiast przez nią.

Ten przypływ wykorzystywania nauki do informowania i ochrony jest nadal kamieniem węgielnym jej życia. Wynalazek, za który otrzymała nagrodę PEYA, znacznie ulepszył technikę monitorowania stanu lokalnych dróg wodnych. W szczególności poprawił proces kodowania DNA, technikę wykorzystywaną do identyfikacji organizmów na poziomie gatunku - co jest kluczowym elementem w ustalaniu, które rodzaje zwierząt mogą wytrzymać zanieczyszczone wody, a które nie.

Stworzenia takie jak bezkręgowce - bezkręgowce, które można zobaczyć bez mikroskopu, jak napisała w swoim wpisie z 2016 r. W Encyklopedii Britannica (tak, napisała wpis!) - mogą zdradzić stan wód dzięki ich poziomowi tolerancji zanieczyszczeń. „Zdecydowanie zauważyłem w niektórych strumieniach, że obserwuję spadek liczby makro-bezkręgowców o niskiej tolerancji i wzrost liczby makrobezkręgowców o wysokiej tolerancji, wraz ze wzrostem zanieczyszczenia substancjami odżywczymi” - wyjaśnia Michaluk.

Jej wynalazek, który opracowała w ciągu około ośmiu miesięcy przy użyciu starego odtwarzacza DVD i multimetru, jest sposobem na bezpieczne zachowanie tych okazów między czasem ich gromadzenia a czasem, w którym można je zidentyfikować w laboratorium. Wyjaśnia, że ​​usprawnienie procesu transportu próbek sprawia, że ​​analiza jest znacznie bardziej spójna i dokładna. Dzięki jej urządzeniu istnieje mniejsze ryzyko, że DNA z rzadkich okazów ulegnie degradacji, a naukowcy mogą bezpiecznie przetransportować swoje próbki z większej odległości.

To może nie dziwić, że zdolność Michaluk do łączenia się z naturą przekłada się również na jej zdolność do łączenia się z innymi. Nauczyła dzieci o zdrowiu dróg wodnych, zakładając silikonowy ogon syrenki i zachęcała dorosłych, by nie uderzali miedzianymi wężami łopatą, rozumiejąc na każdym kroku, że podejmowanie lepszych decyzji dotyczących środowiska zaczyna się ostrożnie.

„Próbowałem szkolić ludzi, którzy strasznie boją się węży i ​​skłonić ich do:„ Aah, węże! ”,„ Dobra, mogę ich tolerować ”, ponieważ jeśli zauważą, że gatunek jest zagrożony, są bardziej prawdopodobnie go ochroni ”, mówi Michaluk. „Myślę, że jeśli tylko przejdziesz do jednej osoby, wszystko jest tego warte”.

Biorąc pod uwagę jej obecne plany, dotrze do więcej niż jednej osoby. Współpracując z Watershed Institute, Michaluk pracuje obecnie nad budową laboratorium mikrobiologicznego w swojej lokalnej społeczności. Oprócz założenia laboratorium będzie także pisać programy nauczania, które dołączą do jej poprzedniej pracy, np. „Happy Herpatology” dla małych dzieci. Mając takie obiekty, ma nadzieję pomóc w poszerzeniu możliwości lokalnych badań i liczby osób, które mogą w nich uczestniczyć.

"Za pięć lat? Chciałbym studiować biologię lub genetykę. I oczywiście otrzymasz tytuł doktora, oczywiście. ”- mówi Michaluk. „Po ukończeniu college'u widzę, jak prowadzę laboratorium lub centrum badawcze i robię wrażenie. Naprawdę widzę, że dane mówią. ”