„Maniac” w Netflix pokazuje dziwną wersję science-fiction terapii MDMA Real-Life

W nowej serii science fiction Netflix Maniak, nauka miesza się z fantazją, aby przedstawić cudowne lekarstwo na cokolwiek, co jest nie tak z twoim umysłem. Retro-technologiczny krajobraz pokazu koncentruje się na eksperymentalnym leczeniu psychiatrycznym obejmującym superkomputer, obrazowanie mózgu zasilane mikrofalami i leki rozszerzające umysł. Ta mieszanka technologii i magii (lub czegoś podobnego), wraz z resztą scenografii, utrudnia określenie, czy wydarzenia mają miejsce w przeszłości, teraźniejszości czy przyszłości. Na przykład znajomi reklam umożliwiają płacenie za zakupy, słuchając reklam recytowanych przez prawdziwą osobę, która tagi towarzyszy tobie, jak okropnie dystopiczna przyszła wersja istniejących modeli przychodów z internetu. Ale jednocześnie jedna z głównych postaci, Annie (Emma Stone), kupuje paczkę papierosów w Nowym Jorku za jedyne 2,49 dolara, co jest kradzieżą według obecnych standardów.

Wszystkie te dziwaczne scenerie są tylko tłem centralnej intrygi eksperymentalnego leczenia psychiatrycznego, które obejmuje połączenie terapii wspomaganej lekami, obrazowania mózgu i stymulacji przezczaszkowej. Obaj motywowani przez własne demony, Annie i Owen (Jonah Hill) biorą udział w próbie klinicznej leczenia psychiatrycznego w nieokreślonym stanie - w szczególności bez żadnego warunku. Chociaż cel terapii nie jest całkowicie jasny, wydaje się, że ma on na celu pomóc ludziom przeżyć przeszłe traumy i trwałe konsekwencje, jakie wyrządzają.

I pomimo tego, że dziwaczne traktowanie jest w istocie tylko pojazdem narracyjnym, który pozwala bohaterom wyruszyć w podróż w poszukiwaniu siebie, ma pewne znaczące podobieństwo do tego, co naukowcy wiedzą o leczeniu głęboko zakorzenionych traumatycznych wspomnień, w tym ostatnich badań z wykorzystaniem psychodeliczny empathogen MDMA.

Ostrzeżenie: Ten artykuł zawiera spoilery światła dla Maniak.

Kiedy Annie i Owen rozpoczynają próbę kliniczną w odcinku 2, przedstawiają dr. Mantlerayowi (Justinowi Therouxowi) powitalny film Tim-i-Erica. Wyjaśnia, że ​​leczenie odbywa się w trzech częściach, które mają na celu „zidentyfikowanie, zmapowanie i skonfrontowanie wyuczonego programowania twojego mózgu”. Każda część zawiera specyficzną pigułkę, która jest zrobiona podczas sesji w urządzeniu do obrazowania mózgu mikrofalowego. Pierwsza pigułka w kształcie litery A nazywa się Agonia - łacina dla agonii, śmierci lub walki. Ta pigułka ma za zadanie wywołać twoją traumę, aby komputer mógł ją obserwować i opracować spersonalizowany plan leczenia, włączając ustalenia do receptur na tabletki B i C. Mantleray wyjaśnia, że ​​pigułka B, zwana Behawioralną, ma na celu „Identyfikuj mechanizmy samoobrony, martwe pola i labirynty i ściany, które tworzy twój umysł, aby ukryć się … przed tobą”. Wreszcie pigułka C, Confrexia, przynosi „konfrontację i akceptację”.

Chociaż leczenie jest fikcją, przypomina, przynajmniej w duchu, jak naukowcy uczą się leczyć zespół stresu pourazowego.

PTSD charakteryzuje się częstymi i natrętnymi myślami wynikającymi z traumatycznego wydarzenia. Zaburzenie przeszkadza w codziennym życiu, powodując obiektywnie bezpieczne przypomnienia o wydarzeniu, aby wywołać reakcje strachu, retrospekcje lub ataki lękowe. W dużym znaczeniu pigułki A i B odzwierciedlają sposoby, w jakie psychologowie leczą pacjentów z PTSD. W terapii poznawczo-behawioralnej, jednej ze złotych standardowych metod leczenia PTSD, terapeuta prowadzi pacjenta w konfrontacji z rzeczywistością traumy, kwestionując nieprzydatne towarzyszące mu zniekształcenia poznawcze i opracowując strategie radzenia sobie, które zmieniają ich związek z traumą.

W pewnym sensie idea pigułki B została wyciągnięta prosto z CBT, ponieważ PTSD manifestuje się jako sposób, w jaki umysł osoby traumatyzowanej chroni ją przed czymś, co wie, że jest niebezpieczne. Na przykład, jeśli weteran wojenny doświadczył śmierci swoich przyjaciół podczas ataku bombowego, ma to sens na poziomie przeżycia, który wywołuje przypominanie o tym zdarzeniu - być może zaskakujący uderzenie perkusyjne silnika strzelającego na ulicę miasta - wyślij ciało i umysł do trybu walki lub ucieczki, aby przeżyć. Ale ponieważ PTSD powoduje, że osoba reaguje emocjonalnie i poznawczo na te wyzwalacze, niezależnie od tego, czy istnieje rzeczywiste niebezpieczeństwo, ten mechanizm obronny zostaje zniekształcony, nadmierna reakcja, która atakuje życie codzienne i której pacjent nie może kontrolować.

Neuronaukowcy odkryli, że ta emocjonalna reakcja na traumę może mieć fizyczne objawy. Wydaje się, że faktycznie zmienia sposób, w jaki mózg zachowuje się.

Badania na szczurach wykazały, że obawy wywołane traumatycznymi wydarzeniami faktycznie zmieniają sposób, w jaki neurony strzelają, tworząc fizyczny odcisk palca traumy, która pojawia się, gdy szczur jest narażony na przypomnienie traumy. W badaniu opublikowanym w Nauka w czerwcu naukowcy zaobserwowali to zjawisko u szczurów, których nauczyli się bać pudełka, z którego zostali porażeni prądem elektrycznym. Kiedy później weszli do pudełka, wykazywali różne wzory aktywności neuronalnej, markera traumatycznej pamięci. Nawet gdy szczury były kilkakrotnie narażone na wstrząsy, aby uświadomić sobie, że są bezpieczne, ich mózgi nadal wykazywały dawną reakcję strachu. Ale oni również wykazali nową reakcję, która powiedziała szczurom, że są bezpieczne. Sugeruje to, że choć nie jest to możliwe wyeliminować traumatyczne wspomnienia, reakcja na wspomnienia może zostać zmodyfikowana, aby odebrać część ich mocy emocjonalnej.

Badania te przeprowadzono na szczurach, ale pasują do tego, co zaobserwowali psychologowie u pacjentów z PTSD. Badania farmaceutyczne na ludziach wykazały również, że można zmniejszyć emocjonalną siłę traumatycznych wspomnień, umożliwiając osobom z PTSD normalne funkcjonowanie.

W maju naukowcy opublikowali artykuł pokazujący, że weterani, policjanci i strażacy z PTSD, którzy otrzymali MDMA (3,4-metylenodioksymetamfetaminę) w połączeniu z psychoterapią, wykazali znaczne i trwałe zmniejszenie objawów. W rzeczywistości, miesiąc po ostatnich dwóch ośmiogodzinnych sesjach, 68 procent uczestników, którzy otrzymali pełną dawkę MDMA, nie spełnia już kryteriów diagnozy PTSD.

Ta rzeczywista terapia opiera się na tych samych podstawowych ramach, co terapia eksperymentalna Maniak: Ponieważ MDMA pomaga zmniejszyć strach i zwiększyć otwartość u pacjentów, sprzyja nastawieniu, w którym ludzie żyjący z PTSD mogą skonfrontować się z traumą bez wywoływania starych, niepomocnych reakcji emocjonalnych. W znacznym stopniu badania te obejmują także pigułkę C, ponieważ pozwala im stawić czoła szkodom z przeszłości.

Aha, i jeśli chodzi o całą rzecz mikrofalową w eksperymentach Maniak dziwne krzesła i kamizelki ołowiane mogły pomóc w stworzeniu nastroju science fiction, ale w rzeczywistości tomografia mikrofalowa, prawdziwa technologia medyczna, nie jest zaawansowanym typem urządzenia do skanowania mózgu. Jest mniej wyrafinowany niż technologie takie jak fMRI do obserwacji mózgu w działaniu, a na pewno nie byłby w stanie nagrać narracji z czyichś marzeń.

Ale fajnie i tajemniczo jest widzieć na ekranie, a słowo „mikrofalówka” nawet przywołuje obrazy powojennego konsumpcjonizmu i techno-optymizmu. Jednak nawet bez dzwonków i gwizdków jest faktem Maniak nieźle sobie radzi, jak wygląda terapia dla osoby z nierozwiązaną traumą. Na szczęście w rzeczywistości psychiatrzy i psychologowie są bliscy urzeczywistnienia psychoterapii wspomaganej przez MDMA dla osób żyjących z PTSD. A wszystko to bez potrzeby przylegającego zestawu mikrofonowego lub kamizelki ochronnej.