Stop-Motion rozpoczął się od użycia zwłok błędów jako marionetek

Stop-motion jest formą reanimacji, w której obiekty fizyczne uzyskują realistyczne ruchy. Dlatego filmy takie jak Kubo i dwie struny od Laika czuć się tak różnie od taryfy Pixar. Ta sama jakość jest również powodem, dla którego stop-motion był używany w tak wielu projektach horroru.

Na początku XX wieku polski filmowiec Ladislas Starevich szybko zyskał reputację twórcy filmów eksperymentalnych. W swoim piątym projekcie Starevich chciał nakręcić dwa jelenie walczące ze sobą. Problem polegał na tym, że chrząszcze szybko ginęłyby pod wpływem intensywnego ciepła oświetlenia scenicznego. Rozwiązanie Starevich? Utrzymuj martwe ciała chrząszczy, zamień nogi na druty i zamień zwłoki w lalki Starevich może ręcznie odtworzyć akcję. Wynik był Lucanus Cervus, pierwszy animowany film lalkowy.

Starevich przeniósł się do Moskwy w 1911 r., Ale nadal robił filmy przedstawiające zwłoki zwierząt i owadów jako marionetki do swoich filmów poklatkowych. Najsłynniejszy z nich Zemsta kamerzysty Kinematografu, opowiedział historię antropomorficznych owadów złapanych w ferworze niewierności i zemsty. To jest zarówno zniewalające, jak i przerażające.

W przypadku Starevich, stop-motion praktycznie przywraca do życia te zwłoki owadów i zwierząt, może nawet bardziej, gdy zyskują dodatkowe, ludzkie funkcje. Chociaż nie było żadnych najnowszych filmów wykorzystujących zwłoki zwierzęce jako fizyczne modele do gry w filmach, idea, że ​​obiekty fizyczne zyskują iluzję ruchu poprzez tę technikę animacji, jest magią, której brakuje animatronice.

Oglądanie Zemsta kamerzysty i wiedząc, że te błędy były kiedyś żywymi istotami, zanim stały się marionetkami zombie, to właściwy rodzaj makabrycznych początków techniki animacji preferowanej przez twórców horrorów. Podczas gdy Laika tworzy przyjazne rodzinie filmy animowane, studio wyprodukowało dwa z największych, horrorowych filmów typu „stop-motion” Koralina i Paranorman. Ponadto studio zostało zakontraktowane do pracy nad innym rodzinnym projektem horroru, tym razem od Tima Burtona, filmu animowanego, Gnijąca panna młoda.

W przypadku bardziej hardcore'owych propozycji poklatkowych wielu niezależnych filmowców wykorzystało tę technikę do stworzenia mrożących krew w żyłach i wręcz przerażających projektów filmowych. Krótkie filmy, takie jak Harrison Browning Pluton i naczynie, Christop Younes ” Jedno z dwóch złych i Sam Barnett Operator. Te filmy są zdecydowanie poważniejsze, jeśli chodzi o bycie czystym horrorem niż mroczne filmy fantasy z Laiki.

Dodatkowo jest też Alice, czeska adaptacja w reżyserii Jana Švankmajera. To spojrzenie na literacki klasyk Lewisa Carrolla łączy w sobie sekwencje na żywo z animacją poklatkową z udziałem aktorki na żywo grającej Alice, która napotyka niepokojące ruchome kukiełki mieszkańców Krainy Czarów. Rezultatem jest kolejne przerażające wejście do kanonu poklatkowego.

Podczas gdy jest mnóstwo lekkich filmów poklatkowych Wallace i Gromit, stop-motion wyraźnie ma apel do tłumu horrorów.

Wiele już napisano o miejscu zatrzymania ruchu wzdłuż niesamowitej doliny, w modnym terminie, zwłaszcza, że ​​nasze rzeczywiste społeczeństwo produkuje coraz bardziej realistyczne roboty. Jednak efekt stop-motion na widzów jest niezaprzeczalnie wynikiem miejsca w kinie w dolinie. Podczas gdy lalki i modele używane w wielu tych obrazach poklatkowych nie są tak realistyczne, aby wywołać dyskomfort u widzów, widok obiektów fizycznych ożywa. Ten efekt dyskomfortu prawdopodobnie wpływa na czynnik horroru tej techniki wśród publiczności, która jest zdenerwowana jakością życia lalek.

Lalki były tradycyjnie używane do symulowania życia. Ta symulacja ma miejsce w teatrze, gdzie lalki są prawdopodobnie najczęściej używane dzisiaj, a nawet w niektórych praktykach religijnych, takich jak indonezyjskie lalki TauTau, gdzie dosłownie reprezentują zmarłego. Stop-motion jest po prostu ewolucją do lalkarstwa, eliminując obecność lalecznika. Niestety, sprawia to, że marionetka wydaje się autonomiczna, może nawet nawiedzona. Wszyscy wiemy, że nawiedzone lalki są jednym z najstraszniejszych rzeczy w historii.

Tak jak Starevich ożywiło martwe owady, istnieje animacja poklatkowa, która jest o wiele bardziej magiczna niż CGI. Tam dorośli widzowie rozumieją rolę artystów i komputerów w generowaniu obrazów do tworzenia filmu. Stop-motion to kinowa magiczna sztuczka, która mogła zrobić zbyt dobrą robotę w ukrywaniu iluzjonistów, dając filmowcom szansę dostarczenia genialnie spreparowanych, a czasem bardzo przerażających doświadczeń filmowych.