21 „Savage Mode” Savage i Metro Boomin to taśma Atlanta Rap Tape do słuchania

21 Nisza Savage w rapie to przede wszystkim dźwięk jego głosu. Jego rapowanie - rozmyślne, ale celowe - ma rytmiczne i niezliczone DNA niezliczonych innych raperów z Atlanty i Południa z Gucci Mane do Soulja Boy w połowie 2010 r., Nie wspominając o kadencji raperów pierwszej fali, takich jak Chief Keef i Lil Reese. Profil rapera z Atlanty rośnie od nieco ponad roku, w tym roku Król uboju uwalniają najwięcej uwagi.W zeszłym miesiącu otrzymał upragnione miejsce na liście XXL Freshman, wraz z podobnymi wschodzącymi traperami, takimi jak Kodak Black i Lil Uzi Vert.

Jako, że rap ATL zmierza w kierunku coraz bardziej żywiołowego i unhinged, z przewagą raperów takich jak Lil Yachty i Playboy Carti, muzyka Savage pozostaje groźna i celowa. Ale w jego dorobku jest żywy, nieprzewidywalny charakter, będący dziełem z hip-hopem w ślad za Young Thug and Future. Ten ostatni raper jest jedyną cechą nowej, zaskakująco spójnej oferty 21 Tryb dziki, 9-piosenkowa współpraca z Metro Boomin, premierowym producentem pułapek w Atlancie.

Piosenka Future and 21 razem - hołd dla „karania na… exs”, w którym 21 dzieci spędza „czynsz w centrum handlowym” swojej mamusi - jest przykładem nihilistycznej tonacji muzyki z 21 lat; rozpatrywany w połączeniu z własną autobiografią Future (jego antagonistyczna relacja z jego byłą Ciarą), jest jeszcze ciemniejszy i bardziej niepokojący. Jednak utwory - podobnie jak inne ponure, pełzające hymny na tym wydawnictwie - są równie chwytliwe, jak godne ubolewania. Wiele z tych piosenek - pomimo faktu, że 21 piosenek określa jako „muzykę morderstwa” - jest bez końca odtwarzanych, dobrze napisanych i kontrolowanych.

Tryb dziki z pewnością przyćmiewa poprzednie 21 ofert; ciekawe części nie są przypadkowe i mają dobre tempo. Zachowawcza długość sprawia, że ​​utwory wydają się ważniejsze i pilniejsze. Metro Boomin udowadnia, że ​​jest prawdziwym mistrzem cieniowania i niuansów, dodając ciekawy wybuch napięcia do piosenek, gdy są potrzebne, i rezerwując swoje piosenki z ciekawymi, pseudo-orkiestrowymi ambientowymi outro. To najlepszy producent ATL w jego złowrogiej, migoczącej strefie komfortu.

21 często nakłada psychodeliczne opóźnienie na jego głos, rapując blisko mikrofonu, wykorzystując jego głos wokalny, przed uderzeniami, które brzmią, jakby miały wyjść z podwodnego świata, ale nigdy nim nie poradzą. Dotyki, takie jak odstrojone kuranty i samotna trąbka syntezatorowa, która napędza doskonałą „Real Nigga”, stanowią przykład dbałości o szczegóły i nieciekawych nastrojów, które oddzielają Metro Boomin od każdego innego działającego producenta pułapek.

Przyzwyczaić się do niechlujnego podejścia do muzyki pułapki standardowego wydania („Stuart mało, słyszałem to n ggas niektóre szczury / Kieszonkowe sery, suka Mam stojaki ”) a fani Southern Street-rapu znajdą mnóstwo, by zatopić zęby Tryb dzikości *. Wydanie udowadnia, że ​​„znajome” nie zawsze musi oznaczać „nudne” w hip-hopie ATL.