Niektóre europejskie opowieści przed datą Biblii i mitów greckich

Okazało się, że starożytni Europejczycy mieli długą tradycję opowiadania historii, zanim mieli język pisany.

Naukowcy z New University of Lisbon i Durham University opublikowali nowe dowody na poparcie teorii, że niektóre wspólne bajki pochodzą sprzed tysięcy lat. W badaniu znaleziono co najmniej jedną historię „The Smith and the Devil”, która prawdopodobnie pochodzi z epoki brązu.

„Podstawowa fabuła tej opowieści - która jest stabilna w całym świecie mówienia indoeuropejskiego, od Indii po Skandynawię - dotyczy kowala, który zawarł umowę ze złowrogą istotą nadprzyrodzoną (np. Diabłem, śmiercią, dżinem itp.)” autorzy piszą. „Kowal wymienia swoją duszę na moc spawania ze sobą dowolnych materiałów, które następnie wykorzystuje do przyklejenia złoczyńcy do nieruchomego obiektu (np. Drzewa), aby zrezygnować po jego stronie”.

Historia sięga około 6000 lat, kiedy wędrował ostatni wspólny przodek grupy języków indoeuropejskich. Odkrycie potwierdza teorię, że Proto-indoeuropejczycy mieli kulturę metalurgii, która pozostaje przedmiotem debaty akademickiej.

Żadne inne bajki, które badali badacze, nie powróciły do ​​tej pory, ale niektóre, w tym „Beauty and the Beast” i „The Name of the Supernatural Helper” (tj. Rumpelstiltskin), sięgają od 2500 do 6000 lat, kiedy główne grupy językowe rozgałęziały się poza.

Naukowcy zapożyczyli swoje metody z dziedziny biologii, wykorzystując analizę filogenetyczną do odtworzenia drzewa genealogicznego danej bajki. Poprzez korelację potomstwa językowego z obecnością lub nieobecnością danej historii, mogą określić prawdopodobieństwo, że opowieść została przekazana z pokolenia na pokolenie, a nie przeniesiona horyzontalnie poprzez wymianę kulturową.

Nie zaskoczy członków dzisiejszej kultury ustnej, że historie mogą przetrwać tak długo, a podstawowa fabuła pozostanie niezmieniona. Niemniej jednak niektórzy naukowcy kwestionują, że współczesne opowieści ludowe mogą mieć historię znacznie głębszą niż zapis pisemny. Autorzy badania piszą: „Niektórzy badacze literatury twierdzili, że jest bardzo mało dowodów na poparcie pierwszeństwa tradycji ustnych nad tradycjami literackimi i twierdzili, że jest mało prawdopodobne, aby te historie mogły być przekazywane nienaruszone przez tak wiele pokoleń bez wsparcia pisanego teksty ”.

Wilhelm Grimm (z braci Grimm) twierdził, że opowieści ludowe, które skompilował ze swoim bratem w 1884 r., Były dziedzictwem starożytnym. „Jestem przekonany, że niemieckie historie nie należą tylko do północnej i południowej części naszej ojczyzny, ale są absolutnie wspólną własnością prawie pokrewnych Holendrów, Anglików i Skandynawów”, napisał kiedyś.

Jak brzmiałyby te historie praindoeuropejskie? Oto najlepsze przypuszczenie Andrew Byrda, lingwisty z University of Kentucky, opowiadającego historię króla, który chciał syna, modlił się za syna i spełnił jego życzenie.