Comic-Con: VR Gaming Is Scarier Than Death

Comic-Con to koło bębnów o tytanicznej proporcji.Nieobliczalny rytm wydawców i firm produkujących zabawki oraz studia i sieci telewizyjne huczące głośno, epicentrum kultury maniaków ma wszystko do zaoferowania i łatwo przytłacza. Pozwól więc Inverse zagłębić się w jedno doświadczenie w jednym rogu oddychającego lewiatana, jakim jest San Diego Comic-Con. Pierwszego dnia sprawdziliśmy projekt Sony Morpheus.

Sprzedałem się w grach VR w momencie, gdy przypomniałem sobie, że rekiny otaczają zdobycz. „Pływam z rekinami” powiedział kiedyś w telewizji były zapaśnik WWE CM Punk. Przypomniałem sobie ten moment, fajnie było usłyszeć gadającego śmieciarza. Nagle znów chciałem tego bezpieczeństwa, chociaż jestem tak bezpieczny, jak mogę być z przedstawicielami Sony PlayStation za mną ze schowkami niosącymi formularze.

Lekki kawałek metalu i plastiku przypominał wyrafinowaną zabawkę i pasował luźno na mojej koronie. Słuchawki były tanie i włamane, czasami musiałem trzymać jedną słuchawkę za rękę, jeśli zdecydowałem się obrócić głowę. Ale te małe czkawki nie miały większego znaczenia, ponieważ krążył wokół mnie cholerny rekin.

To jest projekt Morpheusa Sony.

Zachary Levi, z Gdakanie sława, której siedziba Nerd stała się nieoficjalnym rozszerzeniem Comic-Con, przyniosła Project Morpheusowi (i „Star Wars: Battlefront” wiele radości) szerokiej publiczności. „Publiczne” znaczenie, jeśli tak się składa, że ​​wiesz, gdzie i kiedy działo się Kwatera Główna Nerd. Ale jest tak publiczna, jak tylko może.

Sony nie zademonstrowało Project Morpheus na E3. Przełożenie doświadczenia na wielką scenę byłoby logistycznym koszmarem. Cała sprawa jest przecież subiektywnością. Liczy się to, co ty widzieć, nie to, co widzisz na ekranie. Duża różnica.

Zacząłem od demonstracji technicznej. To nie była gra, ale wirtualne pasywne doświadczenie przetrwania głębokiego nurkowania, które poszło źle, zwane „Głębokim”.

W ten zabawny sposób było to przerażające.

Trzymanie mojej głowy na krętliku było jedyną instytucją wolności, którą posiadałem. Skorzystałem w pełni: spojrzałem w lewo, spojrzałem w prawo, za mną, ponad mną, pode mną, na około mnie. To jest pełne doświadczenie 3D. Mogłem też w pewnym stopniu wychylić się z klatki rekina, ale nie byłem pewien, jak długo będę mógł się pochylić, zanim uderzyłem głową o szkło i rozlałem mojito, które dostałem z baru.

Zanurzenie, pomimo posiadania jeden kontrola ludzkiego ciała była bez zarzutu. Pływałem z rekinami w dziwnych misjach „Call of Duty”, a nawet te przebojowe gry pierwszoosobowe nie były w stanie dokładnie uchwycić stresu nadchodzącego wielkiego białego obnażającego zęby.

„Jest tu prawdziwy potencjał dla gier horrorowych” - powiedziałem przedstawicielowi Sony, gdy demo się skończyło.

Miał coś w rękawie. „Skoro wspominasz o horrorze…”

Widziałem, jak interfejs domowy zmienia się na moje oczy Raport mniejszości kiedy wybrał następne demo, które mieli: „Kuchnia”.

To było przerażające, w tak przerażający sposób.

Kombinacją Piła i „Resident Evil”, obudziłem się w zrujnowanej kuchni z rękami związanymi przede mną. Mężczyzna w garniturze leży przede mną, majacząc, przerażony. Zostaliśmy jakoś porwani. I musimy jakoś wyjść.

Nie ufam mu. Nie wiem kim on jest. Ale dostaje nóż, żeby przeciąć mi krawaty, nóż świeci pod słabo oświetlonym światłem fluorescencyjnym. Przychodzi niebezpiecznie blisko mojej twarzy, a ja się pochylam i wyciągam ramiona, więc nie kroję się w policzek. Słyszymy dźwięk. Kobieta wrzeszczy.

Widzę ją, brudną i podobną do zombie, z ustami zamrożonymi w krzyku.

Następuje przerażająca walka o władzę. To było rozmycie, którego nawet nie pamiętam, a ponowne odwiedzanie serwisu YouTube jest ogromnie ograniczone. Ale ona go dźga, on się nią zajmuje, zabija go, a ona znika.

Zostałem sam, dopóki głowa nieznajomego nie przewróci się przede mną. Krew odbija światło. Próbuję go wyrzucić, ale nic nie mogę zrobić.

W końcu wraca, bo oczywiście będzie. Demo wciąga wciągającą naturę w jak największym stopniu; ona pozostaje z nożem na twoich kolanach przez niewygodny okres. Próbuję desperacko skierować ruchy Jackie Chana z filmów, które kochałem w bezpieczniejszym czasie, ale moje ręce są nadal związane. Nic nie robię, nawet gdy jej zakrwawione dłonie zakrywają moje oczy i rozmazują moją wizję, a nóż trafia do mojej piersi.

Nagle wracam na zaplecze kwatery głównej Nerd. Słyszę, jak Pitbull i Ke $ ha krzyczą, gdy rozmawiam z przedstawicielami Sony, uśmiechając się i tryskając tym doświadczeniem. Mówimy o aplikacji Project Morpheus na inne dziedziny poza grą - jest to możliwe, ale jeszcze nie do końca - ale wewnątrz, wciąż jestem przypięty do tego krzesła lub utkwiłem w tej klatce pod wodą, żałując, że nie jestem bezpieczny.

Bardzo mi się podobało i delektowałem się resztą mojego drinka w piękne popołudnie.