Poppersy odprężające mięśnie poszerzają Gyres od czasów dyskotek

Porozmawiajmy o poppersach. Ciągle rosnąca popularność dekadowego narkotyku imprezowego to wszystko dzięki magii alkilowych azotynów, rodzinie lotnych substancji chemicznych, które podobnie jak wiele innych, mniej dostępnych narkotyków rekreacyjnych, pozostawiają użytkowników rozszerzonym.

Kluczowym elementem każdej imprezy, czy to w klubie, w wannie, czy w sypialni, jest luz. Krąg alkilowych azotynów - w skład którego wchodzą azotyn amylowy najwyższej klasy i obejmuje jego mniej wdychane krewne azotyn cykloheksylu, azotyn izobutylu i azotyn izopropylu - został pierwotnie przyjęty przez maniaków disco z powodu jego relaksujących efektów psychicznych i fizycznych. Skupmy się na azotanie amylu: Wdychanie jego oparów powoduje ciepły, mrowienie i krótko - wysokość prawie nie trwa dłużej niż 90 sekund - wywołuje łagodną euforię, zniekształcenia wzrokowe i rozluźnienie mięśni kontrolujących zwieracz.

Wdychanie związku pozwala na kaskadowanie do krwiobiegu przez płuca. Szybko staje się optymalnym źródłem tlenku azotu, substancji chemicznej, która mówi, że bramy i naczynia krwionośne organizmu otwierają się, powodując gwałtowny spadek ciśnienia krwi. Zaniepokojone serce bije szybciej, by podnieść ciśnienie - stąd pulsujący puls, zarumieniona twarz i zawroty głowy, które towarzyszą wysokiemu. Dla klubowiczów w latach 70. była to niewielka cena.

#TGIF getchya poppers na wknd #theyloosenurbutthole

Zdjęcie opublikowane przez abbi & ilana (@broadcity) on

W artykule z 1977 roku dziennik "Wall Street jeden z reporterów opisuje „modną” parę z East Side, która pociąga nosem z maleńkiej szklanej fiolki w eleganckim klubie nocnym z czerwoną twarzą i chichotem; w dyskotece „in” w San Francisco szalony taniec młodych mężczyzn napędzany jest przez te same słodko pachnące opary. Ten ostatni przykład mruga do społeczności gejowskiej; Następny rok, Czas Magazine opracował i wyjaśnił, że poppersy nie były po prostu używane przez, ale także bezpośrednio sprzedawane przez homoseksualnych mężczyzn, którzy przyjęli zdolność leku do rozpalania romansu.

To nie zawsze było takie sexy. Pierwszy popper, azotyn amylu, został pierwotnie zsyntetyzowany w 1844 roku i został dokooptowany około 20 lat później przez szkockiego lekarza Sir Thomasa Laudera Bruntona, który używał go do leczenia bólu w klatce piersiowej wywołanego uciskiem. Brunton, pierwszy, który skorzystał ze swoich zdolności do rozluźniania mięśni, utorował drogę do stosowania azotynu amylu jako leku. W Stanach Zjednoczonych przepisywano mu leczenie dławicy piersiowej do 1960 r., Kiedy to FDA odrzuciła wymaganie recepty i udostępniła je bez recepty. Nie minęło wiele czasu, zanim farmaceuci zauważyli „zdrowych młodych mężczyzn kupujących lek luzem. Do czasu przywrócenia wymogu przedawnienia dziewięć lat później czarny rynek już przeżywał rozkwit. Poza tym powszechnie wiadomo, że pokrewnych - i nielegalnych - członków rodziny azotynów alkilowych można znaleźć w środkach do czyszczenia magnetowidu, zmywaczach do paznokci i sprayach do pomieszczeń.

Pomimo swoich kulturowych konotacji, poppersy nie są nazwane na podstawie niewielkich wybuchów, które wywołują; azotyn amylu klasy medycznej przyjmował postać maleńkich ampułek o szklanych ścianach, które zamknięte w worku z siatki zawierały niewielkie ilości lotnej cieczy. Złamanie szkła między palcami spowodowało tytułowy „pop”.

Azotyn amylu, jedyny członek rodziny popperów nadal legalny w USA, nie jest najniebezpieczniejszym lekiem rekreacyjnym, ale nie jest też całkowicie bezpieczny. Wiadomo, że przedawkowanie powoduje wymioty, zbyt niskie ciśnienie krwi, duszność, aw niektórych przypadkach omdlenie; wiąże się również z immunosupresją, większym ryzykiem przenoszenia HIV i pojawieniem się mięsaka Kaposiego, rodzajem nowotworu skóry związanego z AIDS - chociaż nadal nie jest do końca jasne, czy wynikają one z samego leku, czy ze sposobu jego stosowania.