Dlaczego potrzebujemy kolejnej „ciszy owiec”

W lutym 1991 r. Jonathan Demme Milczenie owiec, horror oparty na serii powieści w miękkiej okładce o seryjnych mordercach, został wydany. Krytycy byli zaskoczeni zdolnością filmu do tworzenia pulsujących, szokujących prac nad gatunkami, które są inteligentne; Nowojorczyk nazwał to „pomysłową miazgą - materiał brukowy traktowany inteligencją i troską oraz dziwnym rodzajem wrażliwości”.

Chociaż horror w ciągu ostatnich 25 lat wzrósł do gatunku o dużym zasięgu, Akademia nie zainteresowała się filmami przypominającymi miazgę. Wydaje się dziwne, biorąc pod uwagę dzisiejsze kino, że Milczenie owiec wygrał Best Picture, pomimo krytyki adorującej jego „mrożącą krew w żyłach intensywność” i „niepokojące” użycie gore. Trudno byłoby opisać którykolwiek z filmów nominowanych obecnie do najlepszego obrazu jako „mrożący krew w żyłach”, chyba że ktoś odnosił się do dosłownego zamrożonego pejzażu The Revenant. To niefortunne, ponieważ rok 2015 był rokiem naznaczonym przez autorski horror.

Niektóre filmy gatunku przyciągnęły uwagę Akademii - Mad Max: Fury Road jest tegoroczną hybrydową filmem akcji i sztuki nominowanym do nagrody dla najlepszego filmu - ale od tamtej pory nie wygrał żadnego klasycznego horroru Milczenie owiec. Nominowani do fantastyki i science fiction za najlepszy film od 1991 roku Władca Pierścieni trylogia, Zielona mila, Awatara, Początek, i Jej, ale jedyny horror nominowany do Najlepszego Obrazu od Milczenie owiec było Szósty zmysł w 1999.

Niesmak Akademii wobec horrorów i thrillerów psychologicznych jest kłopotliwy. Jeśli cicha i napięta opowieść o duchach Szósty zmysł zasługiwał na nominację do najlepszego obrazu, dlaczego nie są podobne do horrorów intymnych Babadook, Se7en, Przesłuchanie, Wynika, Kim Jee-woon Widziałem diabła lub Pozwól, aby dobrze weszło ? Jeśli bombastyczny-jeszcze-artystyczny Mad Max zasługuje na uwagę Akademii, dlaczego nie 28 dni później lub Zejście ? Można argumentować, że intencją przeciętnego horroru jest po prostu przestraszyć odbiorców, podczas gdy Milczenie owiec wykroczył poza granice horroru prawdziwej zbrodni i opowiedział niezwykłą, psychologiczną historię ludzkości. Sierociniec, Gospodarz, i nawet Inni podzieliłem się tymi wartościami, a filmy utrzymują się znacznie lepiej niż niektóre kino gatunkowe, które otrzymały nominacje do Najlepszego Obrazu. Teoretycy filmu nadal będą oglądać Pascala Laugiera Męczennicy za 50 lat, ale filmy jak Jerry Maguire, Lepiej Być Nie Może, Erin Brockovich, i Promień już czuję się tandetny i przestarzały.

Smutnym produktem ubocznym strachu przed kinem kina jest to, że jego kandydaci stali się bardziej homogeniczni - ile napiętych filmów o rodzinach możemy oglądać przed krwawieniem naszych oczu? - i mniej skłonny do inspirowania głośnych, wyzywających emocji u swoich widzów. W 1991 roku najlepsze zdjęcie roku było naprawdę i głęboko niepokojące. Jego bohater pracował z kanibalem w celu złapania pokręconego, erotycznego seryjnego mordercy, a film zamknął się w brutalnym tonie. W 2016 r. Akademia zadecyduje o przyznaniu nagrody The Revenant za jego niesławnie trudną produkcję (choć Bone Tomahawk był prawdopodobnie tak samo pamiętny z filmu), lub dać najlepszy obraz filmowi tak pozbawionemu artystycznego talentu lub unikalnej kinematografii, że zostanie on zapomniany do 2017 roku.

Reflektor, Brooklyn, i Marsjanin czuję się już wykastrowany, opowiadając swoje historie w najbardziej przystępny i najmniej budzący sprzeciw sposób. Żaden z nominowanych do Najlepszego Obrazu nie gra z tym, w jaki sposób dostarcza informacji, chronologicznie lub wizualnie. Są ideologicznymi kuzynami miłych i nudnych kandydatów (i zwycięzców!) Z poprzednich lat, w tym Przemowa króla, Amerykański snajper, Philomena, Lincoln, i Dzieci są w porządku.

Chociaż Akademia obiecała społeczeństwu, że poszerzy swoje rozumienie różnorodności etnicznej i kulturowej w nadchodzących latach, powinna również podjąć próbę dotarcia do zakątków kina odpowiedzialnych za najwięcej innowacji: mianowicie filmów science fiction i horrorów. Publiczność zasługuje na to, by czuć się zmrożona, odważna i zaniepokojona, gdy udają się do teatru, by oglądać „Oskarową przynętę”, a filmowcy, których praca jest bardziej odważna niż film, który dziadkowie mogą wynająć we wtorek, zasługują na uznanie za ich upór i odwaga. Akademia nie może nagrodzić najlepszych współczesnych filmów, ignorując dzieła, które są krwawe, brzydkie, prymitywne lub niepokojące. Filmowanie polega na tym, że zakłada się, że te kategorie nigdy się nie pokrywają. Zrobili to w 1991 roku, więc dlaczego nie?