Korea Południowa wprowadza radykalną zmianę w swoim tygodniu pracy - na romantyczną przyczynę

Ostatnie doniesienia na temat recesji seksualnej wśród młodych Amerykanów na bok, koncepcji randkowania i kojarzenia są racjonalnie zaangażowane w codzienne życie na Zachodzie. W ostrym kontraście w Korei Południowej 40 procent osób w wieku 20 i 30 lat wydaje się całkowicie rezygnować z randek.

Dzisiaj wielu określa młodych Koreańczyków jako „ sampo pokolenie ”(dosłownie„ rezygnacja z trzech ”), ponieważ zrezygnowały z tych trzech rzeczy: randki, małżeństwa i dzieci.

Chociaż kultura konfucjańska powstała w Chinach, wielu uczonych uważa, że ​​Korea Południowa jest jeszcze bardziej pod wpływem konfucjanizmu. Wartości konfucjańskie podkreślają znaczenie małżeństwa i kontynuowania rodu rodzinnego.

Zobacz także: tylko dwa stany USA robią wystarczająco dużo dzieci, aby utrzymać swoje populacje

Ślub jest uważany za odpowiedzialność społeczną. Ale młodzi Koreańczycy coraz częściej opuszczają małżeństwo.

Pakiet małżeński

Demografowie użyli terminu „pakiet małżeński”, aby zilustrować ideę, że małżeństwo w Azji Wschodniej pociąga za sobą coś więcej niż tylko związek między dwojgiem ludzi.

W tradycyjnych azjatyckich rodzinach liczne role wewnątrzrodzinne są łączone razem, zwłaszcza dla kobiet. Ogólnie rzecz biorąc, małżeństwo, rodzenie dzieci, wychowywanie dzieci i opieka nad osobami starszymi są ze sobą powiązane. Stąd role małżeńskie i rodzinne są pakietem.

Korea Południowa nie jest wyjątkiem od popierania tej kulturalnej idei „pakietu małżeńskiego”.

Niemniej jednak zachodnie ideologie indywidualistyczne coraz częściej wpływają na młodych Koreańczyków. Pomimo silnego tradycyjnego nacisku na małżeństwo, zaczęli odkładać, a nawet rezygnować z małżeństwa.

Średni wiek pierwszego małżeństwa w Korei Południowej wyniósł pięć lat zarówno dla mężczyzn, jak i kobiet od 1990 do 2013 r. Związane jest to z rosnącą liczbą osób pozostających samotnymi. W 1970 r. Tylko 1,4% kobiet w wieku od 30 do 34 lat nigdy nie było małżeństwem. W 2010 r. Odsetek ten wzrósł do prawie 30 procent.

Dla kobiet małżeństwo nie jest atrakcyjną opcją

W ostatniej dekadzie, Ekonomista opublikował artykuły o upadku azjatyckiego małżeństwa. Jedna z nich, od 2011 r., „Samotne serca Azji”, dyskutowała o odrzuceniu przez kobiety małżeństwa w Azji i spojrzała na płciane role rodzinne i nierówne podziały prac domowych jako sprawców.

Kiedy kobiety decydują się na małżeństwo, zazwyczaj oczekuje się od nich nadania priorytetu obowiązkom rodzinnym. Kobiety przejmują znacznie większą część obowiązków domowych i opieki nad dziećmi i są głównie odpowiedzialne za sukces edukacyjny swoich dzieci.

Moje badania pokazują, że w 2006 r. 46 procent zamężnych koreańskich kobiet między 25 a 54 rokiem życia było gospodyniami domowymi w pełnym wymiarze godzin; Koreańskie żony, z których wiele pracuje poza domem, wykonały ponad 80 procent prac domowych, podczas gdy ich mężowie robili mniej niż 20 procent.

Kobiety zyskały więcej możliwości poza małżeństwem, ale w małżeństwie mężczyźni nie zwiększyli odpowiednio swojego wkładu w prace domowe i opiekę nad dziećmi. W rezultacie dla wielu kobiet małżeństwo nie jest już atrakcyjną opcją. Wraz ze zmniejszającym się zwrotem do małżeństwa wyspecjalizowanego w kwestiach płci dla wysoko wykształconych kobiet, mogą one opóźnić lub zrezygnować z małżeństwa.

Niepewna gospodarka i kultura przepracowania

Innym ważnym powodem, dla którego młodzi Koreańczycy rezygnują z randek, ślubów i wychowywania dzieci, jest rosnąca niepewność gospodarcza i trudności finansowe. Wielu młodych Koreańczyków pracuje na niepewnych stanowiskach o niskim wynagrodzeniu i małym bezpieczeństwie pracy i dochodów.

Co więcej, kultura długich godzin pracy przeważa w Korei Południowej. Wśród krajów OECD Korea Południowa ma najdłuższy czas pracy.

W 2017 roku Koreańczycy pracowali średnio 2024 godziny rocznie, o 200 godzin mniej niż w poprzedniej dekadzie. Aby spojrzeć na tę liczbę z perspektywy, Kanadyjczycy pracowali o 300 godzin mniej niż Koreańczycy, a Francuzi, którzy są jeszcze lepsi w równowadze między życiem zawodowym a prywatnym, pracowali 500 godzin mniej.

Niedawno rząd Korei Południowej uchwalił ustawę, która skraca maksymalne godziny tygodniowe do 52, z 68, w nadziei, że Koreańczycy mogą nadal mieć jakieś życie osobiste po pracy.

Najniższy wskaźnik płodności na świecie

Rzadko zdarza się, aby samotne kobiety miały dzieci: 1,5 procent urodzeń dotyczyło niezamężnych matek w Korei, w porównaniu z ogólną średnią OECD wynoszącą 36,3 procent. Dlatego istnieją realne konsekwencje utraty małżeństwa.

Korea Południowa należy do krajów o najniższej płodności na świecie. Kraje potrzebują około 2,1 dziecka na kobietę, aby utrzymać swoją populację. W Korei średnia liczba urodzeń na kobietę była nieznacznie wyższa niż w 2016 roku.

Wskaźniki urodzeń są bardzo niskie. Jednak ludzie żyją dłużej. Kobiety z Korei Południowej będą prawdopodobnie miały najwyższą średnią długość życia kobiet; Oczekuje się, że kobiety z Korei Południowej urodzone w 2030 r. Będą żyły dłużej niż 90 lat. Dlatego ludność Korei szybko się starzeje.

Kurcząca się populacja doprowadzi do kryzysu pracy, ograniczając rozwój gospodarczy. The New York Times nazwał tę demograficzną zagładę „najniebezpieczniejszym wrogiem Korei Południowej”.

Rząd koreański, próbując zwiększyć wskaźnik urodzeń, wprowadził politykę, zgodnie z którą wszystkie światła w budynku ministerstwa powinny być wyłączone o godzinie 19:00. ostry raz w miesiącu, z nadzieją, że pracownicy wysiądą wcześniej i pójdą do domu, aby się kochać i, co ważniejsze, dzieci.

Ale czy przymusowe wyłączenie świateł zadziała? Być może skuteczniejsza byłaby zmiana kultury długich godzin pracy i zniesienie pracy płciowej i ról rodzinnych.

Zobacz też: Skanowanie mózgu ujawnia, dlaczego „Nocne sowy” mają problemy w społeczeństwie 9-na-5: Badanie

Istnieją dodatkowe powody, dla których powstało sampo pokolenie w Korei, ale prekursywność zawodowa młodych ludzi, przepracowana kultura i brak równych podziałów pracy w domu są ważnymi kwestiami.

W Korei Południowej Walentynki są na ogół wielką sprawą i są jednym z wielu świąt świętujących miłość. Byłoby wspaniale, gdyby młodzi Koreańczycy południowi mogli „pozwolić” na randki i życie rodzinne, aby mogli wziąć udział w uroczystościach.

Ten artykuł został pierwotnie opublikowany w The Conversation przez Yue Qian. Przeczytaj oryginalny artykuł tutaj.