Czy „purpurowe panowanie” to początek bardziej nudnej przyszłej administracji?

Tego lata - kiedy Future trafił na # 1 na Billboard 200 ze swoim trzecim albumem DS2, wychodząc z serii niemal powszechnych entuzjastycznych recenzji - skutecznie wkroczył w nowy etap swojej kariery. Odbudowywał swój styl, przechodząc od ciężkiej „Dostrajanej ballady i dostarczania haczyków do powrotu do muzyki pułapki na wprost, która uczyniła go legendą Atlanty w 2010 i 2011 roku - ale z wyciszonym, melancholijnym akcentem. Aby odkupić się muzycznie, przyjął nowo odkrytą osobowość złego chłopca, z którą został obarczony po niegodnym zerwaniu z piosenkarką R&B Ciarą, z którą ma dziecko.

Dzięki nowemu, usprawnionemu i energicznemu brzmieniu, Future przygotował się na jeszcze bardziej masywne przejęcie niż wcześniej jako gwiazda pop-popu. Wraz z Metro Boomin - producentem ATL, którego Future wraz z Thugiem i Gucci Mane'em stali przed nim, stał się jednym z najbardziej pożądanych artystów w branży - Future wyznacza trendy bardziej niż kiedykolwiek. Jego nowomodna muzyka z pułapką była łagodnym zagrożeniem, szybszymi tempami i dziwaczniejszymi, bardziej nawiedzającymi syntezatorami i samplami. Przepływy były szybkie, bez wysiłku i martwe.

Przyszły niespodziewany mixtape w ten weekend, Purpurowe panowanie, jest bez wątpienia kontynuacją tego stylu i czuje się jak dodatek do niskich stawek za pracę, którą wykonał w ciągu ostatniego roku i kwartału. W większości przypadków raper pluje tymi samymi, łagodnie przyspieszającymi, płaskimi, potrójnymi wzorami, których używa w ciągu ostatnich czterech głównych wydań. Na wiele sposobów, Purpurowe panowanie odzwierciedla podejście Potwór, taśma z października 2014, która zainaugurowała najbardziej znaczący okres w karierze rapera. Pomimo godnych uwagi występów innych producentów (patrz „Fuck Up Some Commas” i „Codeine Crazy”) taśma była również produkowana przez Metro Boomin i była zdominowana przez jego złowrogie, kakofoniczne syntezatory nakładane gibkimi, galopującymi bitami, a także bezpłatna, pozbawiona humoru produkcja ze strony ATLer Southside.

Do tej pory charakterystyczne brzmienie Metro jest wszechobecne, spopularyzowane zwłaszcza przez kolaboracje Future i Drake z ubiegłego roku, takie jak „Jumpman” i „Where Ya At.”, Podczas gdy niektóre utwory, takie jak zniekształcona funkcja „Wicked”, aktualizują Metro-Future atrakcyjnie wyglądający szablon, ich współpraca w przeważającej części przypomina nowe, bardziej nawykowe podejście do muzyki, którą wcześniej słyszeliśmy. I dlaczego nie mieliby dalej zarabiać na swoim szeroko zakrojonym dźwięku, z którym wszyscy artyści z początkujących raperów ulicznych (Bankroll Fresh) na ikony (Rick Ross i Kanye) zakochali się? Jednak wydaje się mało prawdopodobne, aby nawet przyszły nowicjusz słyszący tę taśmę był szczególnie podekscytowany utworami takimi jak „Drippin” i „Hater Shit”.

„Wrzuć trochę syropu na kaszel do Mountain Dew / Nigdy byś nie zobaczył, przez co przechodzę…”

Jest to dzieło niektórych dłuższych i sporadycznych współpracowników Future, które przynoszą najbardziej pamiętne chwile na taśmie. Zaytoven - weteran producenta z Atlanty, który pojawił się na prawie każdym wydaniu Future dla kilku piosenek i był jedynym producentem za jego Tryb bestii taśma sprzed roku - dostarcza rytm, który Gucci Mane i OJ Da Juiceman mogli łatwo rymować ponad sześć lat temu w „Bye Bye”, ale zapewnia potrzebny słoneczny kontrapunkt dla monotonnego, brutalnego przepływu Future. Nard’n’B realizuje coś podobnego w „Inside the Mattress”, najbardziej melodyjnym i dynamicznie zróżnicowanym utworze na taśmie.

Przyszłość jest tutaj najlepsza, gdy naprawdę interesuje się szczegółami rytmu w ekscytujący sposób, zamiast po prostu przerzucać go przy użyciu znanego przepływu. Najlepszym utworem na taśmie jest jednak „Run Up” - dzieło producenta „Commasa”, DJ Spinza - gdzie bęben z bongo przyjemnie odbija echo, a przyszłość Future wydaje się być bardziej zacięta niż brzęczenie bębnów na centralny robak na torze utworu („Odważ się, byś spróbował biegać przez cały dzień, staraj się podbiec”)

„Po prostu dostaję Xansa, a światło staje się cieniem…”

Jeśli szukasz próbek Prince'a lub jakichkolwiek wyraźnych odniesień do legendy rocka z Minneapolis na tej trafnie nazwanej taśmie, będziesz bardzo rozczarowany - jest to równie dobre dla Nayvadiusa, jak Purple One jest znany z tego, że nie przychyla się do naruszenia praw autorskich. Być może jest to zbyt złe, ponieważ niektóre dziwne materiały źródłowe mogły sprawić, że ta taśma stanie się czymś bardziej nieoczekiwanym, i zaczęła mile widziane przejście przez owocną erę DS2 w bardziej niezbadaną wodę. Ale nie, Purpurowe panowanie - tytuł - oznacza tylko Actavis i jak wygodny jest widok jego tronu. Więc tak, wszyscy witają przewodniczącego króla rapu ulicznego, ale jeśli powracają takie zwroty, ciekawie będzie zobaczyć, jak długo trwa jego kadencja.