Dlaczego Google Maps może sprawić, że będziesz gorszy podążając za wskazówkami

Wielu z nas miało doświadczenie w dotarciu do nieznanego miasta i konieczności dotarcia do określonego miejsca przeznaczenia - bez względu na to, czy zameldowaliśmy się w hotelu, spotkaliśmy przyjaciela w lokalnym browarze, czy udaliśmy się na spotkanie na czas.

Za pomocą kilku kliknięć smartfona miejsce docelowe jest wprowadzane do aplikacji nawigacyjnej, z dostosowanymi preferencjami trasy, aby uniknąć ruchu, opłat drogowych i, w miastach takich jak San Francisco, nawet nachylenia. Niepokój słabnie, jeden kieruje się do celu za pomocą komunikatów głosowych i okazjonalnie nielegalnego spojrzenia na stale aktualizowaną mapę.

Ale po bezpiecznym przybyciu jest niejasna świadomość, że nie wiemy, jak tam dotarliśmy. Po drodze nie możemy zapamiętać punktów orientacyjnych i bez naszego urządzenia przenośnego z pewnością nie moglibyśmy wrócić do punktu początkowego. Rodzi to większe pytanie: czy możliwości nawigacyjne naszych smartfonów czynią nas gorszymi nawigatorami?

Zobacz także: Rosyjskie satelity są wiodącym domem amerykańskich biegaczy

Badania wskazują na tak. Biorąc jednak pod uwagę wszechobecność tych urządzeń, a także ich zdolność do włączania poszczególnych grup, być może powinniśmy nauczyć się ich wykorzystywać jako technologiczną protezę.

Gorzej w poszukiwaniu naszej drogi

Wszystkie kultury praktykują odnajdywanie drogi - wyczuwając otoczenie pod kątem barier podróżowania, a następnie poruszając się przestrzennie do odległego celu.

Geografowie (jak ja), psycholodzy, antropologowie i neurolodzy badali, jak jednostki przemieszczają się od punktu A do punktu B. W przełomowym artykule z 1975 r. Psychologowie Alexander Siegel i Sheldon White twierdzili, że ludzie nawigują dzięki znajomości zabytków na większym krajobrazie. Nowe trasy nawigacyjne są wykrywane poprzez łączenie znanych punktów orientacyjnych z nowymi.

Na przykład, ludzie Eskimosów w obliczu śnieżnych, topograficznie jednolitych krajobrazów, zwracają uwagę na subtelne sygnały, takie jak kształt zaspy śnieżnej i kierunek wiatru. Do czasu pojawienia się urządzeń GPS, kultury te nie miały koncepcji kulturowej idei zagubienia.

Badania wykazały, że mobilne urządzenia nawigacyjne, takie jak GPS osadzony w smartfonie, sprawiają, że jesteśmy mniej sprawnymi nawigatorami. Interfejsy mobilne pozostawiają użytkowników mniej zorientowanych przestrzennie niż ruch fizyczny lub mapy statyczne. Ręczne urządzenia nawigacyjne łączą się z niższym poznaniem przestrzennym, gorszymi umiejętnościami odnajdywania drogi i zmniejszoną świadomością środowiskową.

Ludzie rzadziej zapamiętują trasę, gdy korzystają z nawigacji z przewodnikiem. Bez tego urządzenia zwykli użytkownicy GPS muszą dłużej negocjować trasę, podróżować wolniej i popełniać większe błędy nawigacyjne.

Podczas gdy fizyczna nawigacja i statyczne mapy wymagają zaangażowania w środowisku fizycznym, nawigacja z przewodnikiem umożliwia wyłączenie.

Rozszerzanie widoku

Nie oznacza to jednak, że mobilna nawigacja jest zła. Powszechne demonizowanie tych urządzeń może być formą „etnonostalgii”, w której czujemy się sentymentalni dla wyimaginowanego prostszego miejsca i czasu. Postęp technologiczny, historycznie, wyzwolił ludzi od trudu i cierpienia.

Ponadto wiele naszych doświadczeń jest mediowanych przez technologię. Kierowcy używają samochodów, myśliwi używają broni, a wielu z nas stale korzysta z naszych smartfonów. Krótko mówiąc, jak ujął to socjolog Claudio Aporta i ekolog Eric Higgs: „Technologia stała się miejscem, w którym odbywa się większość naszego codziennego życia”.

W swoim przełomowym artykule z 1997 r. Geograf Robert Downs twierdzi, że technologie przestrzenne nie muszą zastępować myślenia geograficznego, lecz służyć jako proteza, uzupełniając naszą świadomość przestrzenną. Zwiększony dostęp do informacji daje ludziom nowy sposób na szybkie i łatwe eksplorowanie nowych krajobrazów - co może następnie prowadzić do fizycznej eksploracji wspomnianych krajobrazów (wielu moich kolegów frajerów map robi to cały czas). Następnie możemy skupić się na zapamiętywaniu nazw miejsc na rzecz głębszego zrozumienia topografii.

Zobacz także: Google naucza A.I. Jak podróżować po miastach jak człowiek

Podczas gdy badania pokazują, że korzystanie z podręcznych urządzeń nawigacyjnych może prowadzić do niższej wiedzy przestrzennej, która niekoniecznie musi być wadą urządzenia. Ci, którzy najprawdopodobniej skorzystają z nawigacji z przewodnikiem, są już najmniej pewni swoich możliwości nawigacyjnych; dalsze korzystanie z urządzeń nawigacyjnych prowadzi do cyklu ujemnego sprzężenia zwrotnego, w którym ludzie stają się bardziej zależni od swoich urządzeń i mniej świadomi przestrzennie.

Co więcej, dla niektórych grup urządzenia te są włączone. Ręczne urządzenia nawigacyjne mogą teraz umożliwiać niezależne odnajdywanie drogi przez osoby niedowidzące. Chociaż nie bez ich wad, nawigacja ręczna może wzmocnić tych, którzy mają problemy z orientacją przestrzenną, czy to rzeczywistych, czy wyobrażonych.

Ten artykuł został pierwotnie opublikowany w The Conversation przez Jennifer M. Bernstein. Przeczytaj oryginalny artykuł tutaj.