Bezsenność: Bezsenność z powrotem do pięciu różnych typów osobowości

Bezsenność dotyka ludzi na bardzo różne sposoby. Dla niektórych osób bezsenność jest związana z niekończącą się ekspozycją na niebieskie światło, podczas gdy w innych wskazuje na walkę z depresją. Ponieważ istnieje tak szeroki zakres czynników, które mogą prowadzić do tego samego stanu, nie zawsze łatwo jest zidentyfikować i rozwiązać problemy, z którymi borykają się różne bezsenne osoby. Dlatego autorzy niedawnego Lancet Psychiatry artykuł proponuje inny sposób patrzenia na bezsenność: śledząc go z powrotem do pięciu typów osobowości.

Holenderska badaczka Instytutu Neurologii Tessa Blanken, naczelna autorka nowego artykułu, twierdzi, że używanie cech osobowości i historii życiowych (nazywa je „cechami niezwiązanymi ze snem”) może być lepszym sposobem podejścia do czyjejś walki ze snem niż poleganie na niejasności, aczkolwiek ustalone, podtypy oparte na cechach snu. Mam nadzieję, że znalezienie lepszego sposobu identyfikacji tych osób ułatwi im oferowanie ukierunkowanych zabiegów.

„Myśleliśmy, że możemy przyjrzeć się różnym cechom, które informują o sytuacji, w której bezsenność rozwija się i utrzymuje”, mówi Odwrotność. „Wykazano, że cechy, na których się skupiliśmy, są zakorzenione w funkcji i strukturze mózgu, a zatem są stabilne w czasie”.

Blanken doszedł do tego wniosku po przeanalizowaniu szczegółów historii życia i cech osobowości 2224 uczestników, u których zdiagnozowano prawdopodobne zaburzenie bezsenności w latach 2010–2016. Jej wyniki pozwoliły jej pogrupować osobniki w pięć typów osobowości charakteryzujących się podobnymi przyczynami bezsenności - i sugerować różne sposoby leczyć je.

Typ pierwszy: mocno zaniepokojony

Blanken opisuje bezsenność typu 1 jako „bardzo zmartwioną”. Często mówią o wysokim poziomie pobudzenia przed snem - co oznacza, że ​​czują się bardzo aktywni lub niespokojni przed snem. Ogólnie, osobniki typu pierwszego wykazywały większą częstość występowania depresji w ciągu ich życia w porównaniu z innymi podtypami.

„Ludzie w tym podtypie mają wysoki poziom niepokoju w większości domen, obaj zgłaszają silny negatywny afekt, ale także zgłaszają brak pozytywnego afektu lub brak subiektywnego szczęścia”, mówi Blanken.

Typ drugi: Umiarkowanie zdenerwowany, wrażliwy na nagrody

Dwójki typów dzielą wiele podobieństw z typami typu, mówi Blanken. Zgłaszają również wysoki poziom pobudzenia przed snem i negatywnego afektu, chociaż nie wykazują tego samego braku ogólnego szczęścia, jakie ma typ. Ci ludzie są bardzo zmartwieni, mówi Blanken, ale nadal wykazują „nienaruszone reakcje na przyjemne emocje”.

Ta grupa zgłaszała również wyższy poziom bezsenności z powodu stresu niż kontrole i inne podtypy. W artykule stawia hipotezę, że osoby, które wykazują te cechy osobowości, mogą doświadczać bezsenności zwanej bezsennością psychofizjologiczną - w której stres związany z samym snem może utrzymywać ludzi na jawie.

Typ trzeci: Umiarkowanie zdenerwowany, nagroda niewrażliwa

Blanken wyjaśnia, że ​​typ trzy bezsenności były w przeważającej mierze definiowane przez ich niski poziom pozytywności - zarówno w porównaniu z kontrolami, jak i typami jeden i dwa. Są mniej więcej tak samo zaniepokojeni życiem jako typem dwójki, ale są niewrażliwi na pozytywne uczucia. „Trzeci typ ma naprawdę wyraźny, osłabiony pozytywny wpływ i naprawdę niskie subiektywne szczęście”, dodaje Blanken.

Stwierdziła również, że trójki typu miały znacznie niższy poziom obecnej depresji w porównaniu z typami dwójkami, pomimo podobnych poziomów ogólnego niepokoju.

Typ czwarty: lekko zagrożony, wysoka reaktywność

W przeciwieństwie do typów jeden, dwa i trzy, typ czwórki ma tendencję do uzyskiwania niższych wyników w kategoriach ogólnego niepokoju, zgodnie z analizą Blankena. Zamiast tego głównym motorem ich bezsenności były wydarzenia życiowe, wzór, który zespół zidentyfikował analizując dane z historii życia badanych. U tych osób wydarzenia życiowe, takie jak walki finansowe lub walki o związek, skutkują dłuższą i bardziej trwałą ilością bezsenności. Osoby z tej kategorii zgłaszały również więcej zdarzeń niepożądanych w dzieciństwie.

Typ piąty: lekko zdenerwowany, niska reaktywność

Podobnie jak w przypadku czwartego typu, Blanken uważa, że ​​bezsenność typu piątego rozwija się również bezsenność głównie z powodu zdarzeń życiowych, chociaż zgłaszali mniej zdarzeń niepożądanych w dzieciństwie i mniej ostre reakcje na wydarzenia życiowe niż typ czwórki. Zamiast tego grupa ta wykazywała niski poziom „aktywacji behawioralnej, którą wyjaśnia Blanken, jest przybliżoną miarą motywacji. W obu typach czwórki i piątki odkryła, że ​​ludzie mają tendencję do rozwoju bezsenności w późniejszym życiu - szczególnie powyżej 40 roku życia.

Jak leczenie różni się między grupami

Ta klasyfikacja nie jest kolejnym testem osobowości dla bezsenności, mówi Blanken. Istnieją istotne różnice w sposobie, w jaki każda grupa reaguje na wspólne leczenie.

Na przykład ci, którzy doświadczyli bezsenności typu drugiego, zgłosili, że terapia poznawczo-behawioralna (CBT) faktycznie złagodziła ich objawy na bezsenność. Dla porównania, cztery rodzaje bezsenności w dużej mierze zostały zgłoszone brak zmiany we wzorach snu z powodu CBT. Chociaż przyznaje, że ta praca jest na wczesnym etapie, uważa, że ​​może to wskazywać, że czwórki typu mogą odnieść korzyść z innego rodzaju terapii, która odnosi się do ich niekorzystnych doświadczeń w dzieciństwie.

Wykazała również, że bendiazopen, powszechny lek stosowany w leczeniu bezsenności, wywołuje różne działania niepożądane na niektóre podtypy. Skutecznie pomagał dwóm i trzem typom spać, ale nie miał takiego samego efektu na trójkach typu. Tam odkryła, że ​​ma inny efekt: bezsenność typu trzeciego zgłaszała znacznie wyższy poziom zmęczenia w ciągu dnia po zażyciu leku w porównaniu z innymi grupami.

W tym momencie była w stanie wykazać jedynie silne różnice w leczeniu trzech z pięciu grup, ale ma nadzieję, że stosując tę ​​strukturę, może być w stanie pomóc ludziom zawęzić zakres leczenia, które może najlepiej działać na ich własny rodzaj bezsenności.

„To naprawdę dopiero początek. Ostatecznie mam nadzieję, że pomoże to ludziom poprzez optymalizację leczenia ”, mówi.