Opracuj pigułki są naukowo możliwe, lepsze niż pigułki odchudzające

Istoty ludzkie mają teraz więcej możliwości ćwiczeń niż kiedykolwiek w historii. Dopasowanie się nie jest już szarą działalnością wykonywaną przez monotonne bieganie po parku; jest utowarowiona i sprzedawana w coraz bardziej dziwaczny i nieprzewidziany sposób.

Trendy fitness obfitują we współczesny krajobraz: istnieją takie schematy jak Soul Cycle, gorąca joga, CrossFit, Pilates i fitness powietrzne, a także mnóstwo środków do zdrowej żywności, które obiecują dławienie i odmładzanie ciała w bardziej dynamiczny sposób niż bieżnia był kiedykolwiek zdolny.

Pomimo niezaprzeczalnie uzależniających mód, które wprowadzają nas na siłownię przed świtem lub w czasie happy hour i wiszących do góry nogami z sufitów, i pedały pompujące w ciemności, otoczone świecącymi świecami, fizyczne efekty ćwiczeń na ciało nie zmieniły się.

Ale scena fitness może zostać poddana ogromnym zakłóceniom, w których mikroskopijne efekty pracy - reakcje molekularne zachodzące w komórkach tłuszczowych i tkance mięśniowej - nie są udoskonalane poprzez modne członkostwo w klubach fitness, ale są replikowane za pomocą pigułki.

Na poziomie molekularnym, jak zauważają naukowcy, ćwiczenia wciąż są ćwiczeniem.

Ismail Laher, profesor farmakologii na Uniwersytecie Kolumbii Brytyjskiej, ma nadzieję na przyszłość, w której mięśnie szkieletowe mogą być stymulowane przez tablet, mówi, że nie zastępuje rzeczywiste ćwiczenie - jeśli to opcja.

Laher i inni badacze uważają, że taki lek może mieć głęboki wpływ na osoby niepełnosprawne fizycznie. Według niedawnego artykułu współautorstwa Lahera i opublikowanego w Trendy w naukach farmakologicznych, nowe badania wskazują na przyszłość, w której osoby z cukrzycą typu 2, chorobami układu krążenia, ciężkimi problemami kręgosłupa i otyłością, mogą być w stanie zapewnić pożywienie podobne do rzeczywistych ćwiczeń, przez kilka leków, które są obecnie testowane.

Ale jak działa taka pigułka?

„Wraz z rozwojem technik molekularnych możemy wskazać konkretne zmiany molekularne zachodzące w komórkach”, mówi Laher, dodając, że te zmiany na poziomie molekularnym można symulować w organizmie człowieka poprzez spożycie pigułki.

„Jeśli masz cel, możesz tworzyć leki, aby wchodzić w interakcje z tymi celami” - mówi.

Słowa Lahera odwołują się do metod innego niedawnego badania, opracowanych wspólnie przez naukowców z Uniwersytetu Sydney i University of Denmark w Kopenhadze. Opublikowane w Metabolizm komórek W październiku badanie stanowiło coś nadzwyczajnego w dziedzinie nauki o ćwiczeniach: Naukowcy przeanalizowali biopsje mięśni szkieletowych u czterech niewyszkolonych, zdrowych mężczyzn po 10 minutach intensywnych ćwiczeń. Wykorzystując technikę znaną jako spektrometria mas do badania procesu zwanego fosforylacją białek, współautor dr Benjamin Parker odkrył, że krótkie, intensywne ćwiczenia wyzwalają ponad 1000 zmian molekularnych w organizmie człowieka.

Podczas gdy badanie metabolizmu komórkowego może być swego rodzaju zwiastunem, praca Lahera stanowi kolejny logiczny krok: masowy plan tych zmian molekularnych, które tętnią w ludzkim ciele podczas ataku energicznych ćwiczeń. Następnie Laher przedstawia teoretyczny zarys tego, jak pewnego dnia pigułka może wchodzić w interakcje z tymi celami, aby symulować ćwiczenia efektów.

Badanie Lahera, zatytułowane „Ćwiczenia na pigułki: na linii startu”, omawia różne kandydujące pigułki o nazwach takich jak AICAR i GW501516 i uważa, że ​​mogą one skłonić „mięśnie do bardziej wydajnego wzrostu” i pozwolić ludziom z takimi warunkami jak dystrofia mięśniowa na osiągnąć „większe, silniejsze i szybsze mięśnie”, niezależnie od ich trybu siedzącego.

Pomysł, że biceps i superhumani chodzą po ulicach, jest łatwą fantazją, którą można wyczarować po wysłuchaniu Lahera opisującego możliwe skutki AICAR i GW501516, ale leki wcale nie lubią sterydów.

Sterydy „mają działanie w wielu częściach ciała, dlatego pojawia się faza księżyca, wściekłość, cukrzyca i efekty sercowe”, mówi.

„Te pigułki nie działają niczym sterydy, działają natychmiast i atakują mięśnie szkieletowe”.

Taki produkt z pewnością wywołałby intrygę inwestorów venture capital, nie wspominając już o obawach związanych z dopingiem sportowym i działalnością na czarnym rynku, ale Laher ostrzega przed futurystycznymi wizjami narkotyków o wielkich nazwiskach uzurpujących sobie pojęcie fitnessu, jakie znamy.

„Tylko dlatego, że możesz aktywować mięsień za pomocą leku, nie oznacza to, że jest on równoważny naturalnemu bodźcowi” - mówi Laher.

Poza tym „te leki nie sprowadzą Homera Simpsona z kanapy. Nie zmotywują cię do większego wysiłku ”.

Odkrycia przedstawione przez Laherowskie badanie, które zasadniczo posuwają naprzód najbardziej wyczerpujący plan jak przynieść pigułki treningowe do proweniencji, nie obywają się bez licznych krytyków.

W rzeczywistości niektórzy badacze uważają, że wprowadzanie leków na rynek, które Laher przedstawia w swoim artykule, jest czystą fantazją.

„Chociaż koncepcja przyjmowania pigułek w celu uzyskania korzyści z ćwiczeń bez rzeczywistego wydatkowania energii ma ogromny wpływ na znaczną większość osób prowadzących siedzący tryb życia, takie podejście może się nie udać”, Juleen Zierath, profesor biologii integracyjnej na Uniwersytecie w Kopenhaga, mówi Odwrotność.

Zierath uzasadnia swoją logikę, powołując się na niezliczone efekty chemiczne, które mają miejsce w ludzkim ciele - wszystkie generowane przez ćwiczenia - i jak skomplikowane będzie kierowanie niemal 1000 różnych reakcji chemicznych za pomocą jednej pigułki.

W efekcie widzi ten sam przełom w University of Sydney jako dowód na nie do pokonania: „Trening treningowy wywołuje powszechne zaburzenia w licznych komórkach, tkankach i narządach. To wielość i złożoność tych reakcji i adaptacji sprawiają, że jest wysoce nieprawdopodobne, aby jakiekolwiek pojedyncze podejście farmakologiczne mogło kiedykolwiek naśladować tak szerokie skutki ”.

Innymi słowy, pigułka jest zbyt prosta, by pasować do złożonych zjawisk chemicznych powodowanych przez ćwiczenia fizyczne, z których wiele wymyka się badaczom od dziesięcioleci.

„Plan” Lahera nie jest pierwszym, w którym naukowcy przekonali się o znaczącym postępie w rozwoju tabletek do ćwiczeń. W 2012 roku naukowiec z Harvardu, Bruce Spiegelman, wygenerował nagłówki i zwrócił uwagę przemysłu farmaceutycznego po tym, jak odkrył rzekomo magiczne białko.

Nazywane „Irisin”, po greckiej bogini posłańcy Iris, uważano, że białko Spiegelmana zamienia niebezpieczne białe komórki tłuszczowe w produktywne, zdrowe brązowe komórki tłuszczowe.

Zapowiadany jako rewolucyjny, Irisin był obalony w sposób niemal równie szybki, jak gwałtowny ruch mediów i inwestycje, które uderzyły w jego wzrost.

Jednym z największych krytyków Spiegelmana jest Harold Erickson, profesor w szkole medycznej Duke University. Krytyka Irisina przez Erickson wskazuje na jego poglądy na temat szerszej koncepcji ewentualnej pigułki na ćwiczenia, o której mówi, że ma „bardzo pobożne życzenia”.

„Dowody na to, że pigułka do ćwiczeń może istnieć, są nadal bardzo wadliwe”, mówi.

Laher nie jest nieświadomy wielu zastrzeżeń, które są przedmiotem jego własnych badań. „Jest mało prawdopodobne, aby włączono jeden przełącznik medyczny, aby czerpać wszystkie korzyści z regularnych ćwiczeń” - mówi.

W przyszłości Laher przetestuje żywotność swoich kandydatów na pigułki i spróbuje odpowiedzieć na kilka bardzo ważnych pytań.

„Kolejne kroki dotyczą kwestii skuteczności i bezpieczeństwa - czy te pigułki naprawdę robią to, co mają robić, czy są równie dobre lub lepsze od zwykłych ćwiczeń, jakie są dokładnie korzyści?”

Innymi słowy, kwestie związane z dawkowaniem, wpływem leków na kobiety w ciąży, niepełnosprawnymi i możliwymi skutkami ubocznymi, nie zostały jeszcze poruszone, które są bardzo ważnymi, ważnymi pytaniami.

„Wciąż jest wiele rzeczy, których nie wiemy” - mówi Laher.