Kraje już opracowują zestaw przepisów do etycznej edycji ludzkiego zarodka DNA

Obietnica edycji genetycznej mająca na celu przedłużenie ludzkiego życia i ograniczenie możliwości zachorowania jest przełomowa, ale także rodzi ogromne pytania etyczne. Gdyby wszyscy nie mogli pozwolić sobie na najnowszą modyfikację ludzkiego embrionu, to czy nie miałbyś dwupoziomowego społeczeństwa?

Na szczęście kraje patrzące w przyszłość już próbują wypracować niektóre z tych trudniejszych problemów. Ostatnio ministerstwa zdrowia i nauki Japonii zwołały panel ekspertów, który wydał projekt wytycznych zezwalający naukowcom na zastosowanie edycji genów u ludzkich embrionów 28 września. Chociaż badania nad ludzkimi embrionami są już regulowane przez rząd japoński, bioetyk Tetsuya Ishii wyjaśnił w ogłoszenie, że propozycja oficjalnie przenosi stanowisko publiczne Japonii w sprawie specyficznego wykorzystania edycji genów na embrionach z neutralnych do wspierających.

To tylko punkt wyjścia. Podczas gdy wytyczne ograniczają użycie edycji genów do wyobrażenia sobie prawdziwego człowieka, na przykład, nie byłoby to wykonalne. Ale bez wyraźnych granic urok nauki o wczesnym rozwoju człowieka może wyprzedzić poszanowanie zasad.

Czym jest CRISPR?

CRISPR, rewolucyjna technologia, która pozwala ludzkości rozważyć ten poziom manipulacji genami, jest zasadniczo szwajcarskim scyzorykiem dla DNA. Prosty, precyzyjny i stosunkowo tani CRISPR wykorzystuje enzym Cas9, kierowany przez kawałek RNA, do zmiany DNA poprzez wycięcie lub dołączenie nowych kawałków. CRISPR odniósł wiele sukcesów, przywracając wiśniom ziemi identyfikację mutacji raka piersi. Jeśli chodzi o zastosowanie technologii do ludzkich embrionów, ryzyko jest znacznie wyższe.

Stosowanie CRISPR do badania niepłodności i potencjalnie naprawiania chorób jest prawdopodobnie najbardziej przekonującym przypadkiem. W przełomowym badaniu przeprowadzonym przez naukowców z Uniwersytetu Sun Yat-sen w 2015 r. Wykorzystano CRISPR do wstrzyknięcia genu HBB do 86 zarodków w celu zwalczania choroby krwi, talasemii beta. Ale przeżyło tylko 71 zarodków, a splot genów prawidłowo zajął 28 zarodków, co jest wskaźnikiem sukcesu zbyt niskim, by można je było wykorzystać w praktyce klinicznej. Koszt uzyskania błędu, niezależnie od tego, czy splatanie to prowadzi do cudownego wyleczenia, czy strasznego błędu, zmiany w DNA mogą nadal przenosić się na przyszłe pokolenia.

Kiedy każdy kraj pisze swoje własne zasady

Jak zwykle, w miarę rozwoju technologii, regulacja dogania. Chociaż w 2015 r. Narodowa Akademia Nauk stała na czele Międzynarodowego Szczytu Edycji Genów Ludzkich w Waszyngtonie, globalna społeczność nie ma globalnych wytycznych, które nawet jeśli nie byłyby egzekwowane, pomogłyby krajom kształtować własne prawa. (Drugi Międzynarodowy Szczyt Edycji Genomu Człowieka ma miejsce tylko w tym roku, od 27 do 29 listopada).

Ale brak spójności oznacza, że ​​przynajmniej dotychczasowe zasady edycji ludzkich embrionów są bardzo zróżnicowane.

Po jednej stronie spektrum Niemcy ograniczają badania z udziałem ludzkich embrionów, egzekwując przepisy z groźbą zarzutów karnych. Stany Zjednoczone są natomiast znacznie bardziej rozluźnione. Chociaż rząd nie przekazuje funduszy federalnych na badania modyfikacji ludzkich embrionów, prywatne przedsięwzięcia pozostają nietknięte, a FDA zezwala na badania linii zarodkowej, o ile nie wchodzi w grę, „badania, w których ludzki embrion jest celowo tworzony lub modyfikowany zawierać dziedziczną modyfikację genetyczną. ”

Ale kraje takie jak Chiny, Indie i Japonia są jeszcze bardziej liberalne i mają luźniejsze przepisy z ogólnymi wytycznymi, które nie są egzekwowane. To sprawia, że ​​kraje te są najprawdopodobniej pretendentami do jednego dnia przejścia do badania klinicznego.

„Prawda jest taka, że ​​mamy wytyczne, ale niektórzy nigdy ich nie śledzą”, powiedziała Qi Zhou, biolog ds. Rozwoju z Chińskiej Akademii Nauk w Instytucie Zoologii w Pekinie Natura.

Status Japonii jako „supermocarstwa w leczeniu niepłodności” sprawia, że ​​kraj ma dodatkową motywację do przyłączenia się do wyścigu badań nad embrionami ludzkimi. Z ponad 600 klinikami płodności, 5 procent wszystkich urodzeń polega na zapłodnieniu in vitro. Przy tak niskim wskaźniku urodzeń łatwo jest zobaczyć, w jaki sposób badania CRISPR mogłyby rozwiązać tak istotną kwestię dla obywateli Japonii.

Wniosek jest dostępny do publicznej wiadomości przez miesiąc, a następnie zostanie poddany przeglądowi, ustanawiając wytyczne, które wejdą w życie już w 2019 roku.